յոց ճիգերը
յ ո Լ-մպէտս չէիս վատնուած
Պ եր լինի մէֆ* որովհետեւ, շա
հած
էինք Ասգլիոյ
բարեկամութի՛՛ւնը*
• •
9 7
:
Հայ ժողովուրդի
հանդէպ
Ան գլի ո յ «բարեկամութեան»
առն
չու–
թեամբ * ժամանակին,
ասացուածքի
կարգ անցած էր Հետեւեալ
ժո
ղովրդային
խօսքը*–
«
Հայստան
էլուզէ ճար ,
Ան գլի ա կու տայ ճառ»* • •
Հ$\–րդ յօդուածի
արեւմտեան
տխրահռչակ
հեղինակները^
յատ
կապէս հայ ժողովուրդի
կեղծ բարեկամ
Ան դլի ան , Հայկական
հար
ցը կը չարա շահ էին ի նպաստ
իրենց
գաղութարարական
հաշիւնե
րուն :
Պ եր լին ի Վեհաժողովէն
ետք* Ռափայէլ
Պատկանեանը
(
Գամառ–
քաթիպա)
«
Վեհաժողով»
խորագրով
բանաստեղծութեան
մը մէֆ կը
գրէր*–
I
*
|
I
«
Մայր Հայաստանի տարին էլ անցաւ,
Տանջում է նրան նոյն վիշտն ու նոյն ցաւ,
Բացուած լայն վէրքէն արիւնը ծոր-ծոր
Կաթելով, վագում է դհո ամէն օր։
Մեր հոգու վիշտը, մեր բոթն ու սուգը,
Աղեխարշ աչաց մեր արտասուքը
Ոչ ոք չտեսաւ, ոչ ոք չի զգաց,
Լուսաւոր Եւրոպ կոյր ու խուլ մնաց»– • •
8
։
Պ եր լին էն վերադառնալէ
երկու տասնեակ
տարիներ ետք , Մին աս
Զերազ թերթ մը սկսած էր հրատարակել
Լոնտոնի
մէ^,
«
պայքարե
լու գաւառացի
հայ եղբայրներու
ազատագրութեան
համար»:
Փարիզ տուած
այցելութեան
մը ընթացքին
,
քաղաքի
օսմանեան
դեսպան
Մունի ր փաշա* իր խորհրդական
եւ քարտուղար
Բ°*՜իշկ
էթարլ Մար կո սօֆը կը ղրկէ անոր քով* յատուկ պատգամով
մը։
Կը հանգիպին
Լի լան եր ու սրճարանին
մէֆ։
«
Աուլթանը^
-
կ՚ըսէ Մարկոսօֆ
* -
էլուզէ որ թերթդ
դադրեցնես
ու վերադառնաս
կ ոստանգնուպոլիս
%
ուր կը խո ստանայ
շքանշան
,
բարձր պաշտօն* առատ ամսական*, վերջապէս
ինչ որ էլ ուզես \ Եթէ
97
98
Գերս ամ Ահարոնեան,
Մեծ Երագի ճամբուն Վրայ,
էք
36։
Խ՝
Հ *
Բադալեան,
Հայաստանը Ռուս-Թրքական Պատերազմում (1877–
1878),
Երեւան,
1959,
էք
116
(
Տես
%
Ռ* Պ ատկանեան,
Երկեր,
Երեւան,
1955,
*
ք 155)։
Fonds A.R.A.M