Յարութիւն Պէզնեան
Ռափայէլ Պատկանեան
4
ՀայԼլաԼլաՆ գաւառներու
դժոխային
կեանքին
մասին
Լաւագոյն
վկաներէն
մէկը քհափայ էլ Պատկանեանն
է (Պ՝ա մա ո—^աթիպա^ : Կբ
մէֆբերեմ
քանի մը տող իր մէկ բանաստեղծութենէն
,
գրուած
1861–
ին.–
ՀԻՄԻ ԷՂԼՌԵՆ*...
Հիմի
է
ււենք\ եղբարք, հիմի է ՞ յ ,
Երր մեր թ-շնամին իր սուրն է դրեք,
Իր օրհասական սուրը մեր կրծքին,
Ականջ չի դնում մեր յաց ու կոծին,
Ասացէ՛ք, եղբարք հայեր, ի^նչ անենք,
3
Հիւքի
լոհՕք»...
29
։
Վերջին
օրինակ մը եւս պիտի տամ
Հին գաբերուն
Հայ ժողո­
վուրդի
Հանդէպ
թուրքերուն
ունեցած
անմարդկային
վերաբերու–
մէն
ՀձՄեռաւ Տէր Մինասը
%
գիւղի
միակ
ուսուցիչը։
Պ*իւղն ու վեց
29
Գամառ–՝Բաթիպա
,
Աղասաւթ-եան Երգեր,
Հրատ • էւրոպա
յի Հայ Ուսանո­
ղական Միութեան,
ժընեւ,
1903,
է2
3 ։
- 18 -
Fonds A.R.A.M