I
•
ԶէՅԹՈՒՆԻ » 1 ) 1 Վ 1 0 1)1> ԱԱԶմՈԻԹԻԻնԸ
Ջէյթ
ուս
գիւղաքաղաքը
երթեք չէ յէ չուած
Ռուբինեանց
թա­
գաւորութեան
ժ՛ամանակ»
այս անունը
միայն
ԺԶ* գարու
վերջերը
երեւան
կու գայ Հայկական
մատենագրութեան
մէ^
:
է լ
իրաւամբ
այս
գիւղաքաղաքը,
թագաւորութեան
միջոցին
գոյութիւն
էէ
ունե­
ցած իր այժմեան
տեղը. այլ ՀՀԷյթունցիներն
այն ժամանակ
եղած
էին
բարեբեր
գա շտի
վրայ -
Անէի
ել
Անէ Զոթի
մ է ^ Հ
Հայ պատ
մա­
գի բներն ալ յիշտծ
են
Անէն ( * ) ,
որուն
տէրն էր
Հեււի
Խաչակիր իշ­
խանը Տ՛ի • .գարուն
վերջերը։
Ն
ո
յնպէս
յաճախ
յիշած
են
Արեգնի
վիճակը,
որուն
սաՀմանն
է Անէ—Զորբ
Հ
Ախալ է կարծել
թէ քՀէյթունը
ոէ
~րիշ
անուն մը ունեցած
ր/լար
սւռա9^, որ այ ժմ
մ ոռցուած
ը լ լ ա յ
%
Հին ատեն
Անէի
տիրո9
ամառնա­
յին
պաբղ
օթեւան
մը կամ պաՀակատեղ
մը եղած է , որ կրած է
Տ՝եղ
անունը
,
եւ ա յս է աՀա անոր
ամենաՀին
անունը
մինչեւ
այսօր : Այն—
պէս որ վերջերը
2—300
տունով
քաղաք մը եղած
միջոցին
եւ նոյն
իսկ
այսօր
ա
է
Զէյթ
ոլ
նցինեբը
ա յս անունով
կը կոչեն
զայն
իրար Հետ
Հ
Զէ
յ թուն
անունը կը յիշեն մի միայն օտարականի
մը Հետ խօսած ա—
տ եննին :
Ու՛րիշ
անուն
մը եթէ վրիպէր
պատմութենէն
,
գոնէ
ժողո–
՚
է ւ ՚ ւ ր գ ը պիտի
չմոռնար
զայն իր բերնին
մէ^» որովՀետեւ
երբ տա­
ճիկները
Զուքուր—Հիսար
,
Ալապաշ
,
Ալապօզան
անունները
տուած
են,
Հայերը
գ ե ռ կը յ ի շ ե ն այգ վայրերը
իրենց
Հայկական
անուննե­
րով
կանչի , Արեգին
,
Անգրէասենք
:
իսկ
Ուվնին
երբեք ա յս տեղը չէ ,
այլ
%%
ոնուսի
քովերը,
Փէփիրի
կիրճին
վերել,
Ա եծ
՛
Բաբին
մօտ,
այժմեան
Աղալը ( * * )
գի՚-ղին
տեղ։
Ար գէն
այգ անունն ալ եթէ
Ը ւ լ –
*
Ֆրանսացի 6սՐ6 6է Լ օ Խ ք նահանգին մէջ կ այ ձՈ 6 է քաղաքը, զոր Ա՛նէ
կ՚արտասանեն: Զ է յթ
ո
՝ –
ն ց ի Սմբատ թիւ֊րատ եւ Մնացական Սէմէրոեան, որ պատ­
մութե ան տեղ վէպեր եւ առասպելներ գրեցին, ԶէյթՈննի անունը ՍԵԹՈ՚նփ ը ն ­
տանիքի անունէն
կը
հանեն շինծ՛ու, եւ րոնազրօսիկ երեւա կ այուէ համր : հրենք իսկ
ամէն օր կ ՚ըս էին.
«
Գեղացի եմ, զեղչ է ն կու զամ ե ւ զեղ կ ՚ ե ր թ ա մ » ։
թ ո ւ ր ք ե ­
րուն հետ խօսած ժամանակ միայն կ ՚ըս է ին « Զ է յ թ
ո ւ
& (
փ ե մ » :
* *
ԱՂԸ է»
ո ւ
ւ Ի Փարաի կը նշանակէ թո ւրք եր էն լհզո ւ ո վ ։
29
Fonds A.R.A.M