4 9
1
^»
1
ԱԼԱԾԱՆՔ ՔՐԻՍՏՈՆեԱՆեՐՈՒ ԴԷՄ
ԵՒ ՎԱՐԴԱՆԱՆՑ ՊԱՏԵՐԱԶՄԸ
Պարսից
արքայից
արքան
Հայաստանը
իր Պետու­
թեան
միացուցած– եւ արքունական
գաւառի
մը վերա­
ծած էր, զրադաշտական
կրօնքին
պաշտօնեայ
մոգերուն
եւ մանաւանդ
թագաւորին
փոխա
նորդ
ՄիՀրսերսեհի
խորՀուրղով։
ՄիՀրներսեՀ
,
ինչպէս շատ մը իշխանա­
ւս րներ , կը կարծէր,
թէ այլազգի
ժողովուրդ
մը իշ­
խանութեան
Հնազանդ եւ Հաւատարիմ
պահելու
Համար,
բաւական
չէ արդարութեամբ
կառավարել
զայն եւ աշ­
խատիլ
անոր բարօրութեանը
,
այլպէտք է անոր
կրօն­
քը , լեզուն եւ ամբող՚չ՝
էութիւնը
խանգարել
,
Հնարքնե­
րով,
նենգութեամբ
եւ բռնութեամբ
նոյնացնել
տիրող
ա
զգին
Հետ։
Ուստի,
Հայերը
Յոյներէն
բոլորովին
ան­
ջատելու
եւ օտարացնելու
Համար պէտք էր ղանոնք կը–
րակապաշտութեան
դարձնել։
«
Գիտէք,
Կ՝Ը"էբ
ՄիՀր–
ներսեՀ
Տսյզկերտին
,
զաչխարՀն
Հայոց՝ թէ
որպէս
մեծ– է ել պիտանի
,
եւ մօտ սահմանակից
է կայսեր իշ­
խանութեան
,
եւ զօրէնս եւ ղպաչտօն
զնոյն
ունի, զի
կայսր
զիչի,անոլթիւն
նոցա
ունի։ Եւ եթէ մերոց
օրի–
նաց ընտանեցոլցանէք
զնոսա եւ ընտելնուն
. . .
այնու–
Հետել
զձեզ
սիրեն եւ զԱրեաց
աշխարհս, եւ ի
կայսերէ
մերմ֊ին եւ Հեռանան
ի բաց։ Եւ լինի
այնուՀետել
աշ­
խարհն ընդ մեր սերտ սիրով եւ միաբանութեամբ»
: ( * )
( * )
Փարպեցի, էջ 118-121։
4
Fonds A.R.A.M