41
տեւ բերանաց է եւ վաղանցուկ
թարգմանական
խօսքե–
րր
չէին
կրնար էր սրա էն եւ ձգաումներուն
գոհացում
ոլարգեւել
:
Այ I՛ վէ&
ա
կէՀ
մեծապէս
կր զբաղեցնէ
ր Ա • Ա ահակէ
մէտքր եւ առարկայ
էր անոր մասնաւոր
հոգածութեան
,
քանէ որ էնքր Ք
ա
ք^ աեզեակ
էր հ ե լ յ էնա կան եւ ասորա­
կան դպրութեանց
եւ գէտո ւթեանց մէ^ եւ որ մեծ
հ բռ­
չակ կր վայելէ ր էր գարուն
մ է^ որպէս զարգացած
հ բ–
զօր երեւակայութեամբ
բեղմնաւոր
մէաք
մր
1
այնպէս
որ ժամանակակէցնեբու
վկայութեամբ
,
ժամանակէն
է–
մաստուններուն
մէ^ գերազանց
դէբք մբ կը գրաւէր
:
1
ԱՅ ԳՐԱԿԱՆՌհԹեԱՆ ՍԿհԶՐԸ
Ս . Ա*եսրոպ–Մաշւռոց
,
երբեմնէ
արքունական
գէւա–
նագպէր
,
Տարօնէ
Հացեկաց
գիւղէն
,
Վարդան
անունով
մէկու մըզաւակը
,
որ \,երսէս
Հայրապետէն
աշակեր­
տը եղած էր
Հ
մտադրեց
Հայաստանէն
անհետացնել
հե­
թանոսական
վերջին
մնացորդները
,
որոնք տակաւին ի–
ր ենց գո յ ութի
ւն ը կը պահ էէն
*
հո զթն—Ագ ո ւլէ ս
դ
ւսւստ–
ռէն
մէշ
^Հ
Այ
ս
խոհերու
եւ աշխատութեանց
պահերուն
1
փորձով
տեսաւ եւ զգաց , որ անհնարին
է առանց սե­
փական
այբուբենի
հասնիլ
իր նպատակին
,
որովհե­
տեւ
անհնար
կ*ԲԼԼ
ա
ր հաստատուն
պատուէրներ
եւ գբ՛­
րաւոր
գիտելիքներ
յանձնել
ժողովուրդին
:
Ւբ
***
ի
ա
ՔԼՀ
յայտնեց
Ա. Ա
ահ ակին եւ երկուքը
մէկ դիմեցին
Վռամ–
շապուհ
թագաւորին
,
ո րպէ սղի այս ան եվ վիճակին
դար–
Fonds A.R.A.M