40
աթոռ
կոչուեցան
Շ ահա/չ
(373-377),
Զգալէն
(377-381)
եւ Ասպուրակիս
(381-385) ,
երեքն ալ Ալրիանոսի
քա–
Հան ա յա կան սերունդէն
,
որ Լուսաւորէի
գորհ՜տկիցն էր
եղահ՜ Աւեաարանի
քարոզութեան
մէ^ ;
Այս ժ՜ամանակաւոր
ընդմիջումէն
յեաոյ
Հայրապե­
տական ա թոռը
դարձեալ
սեփականութ՜իւն
ը կը դաո­
նար
Լուսաւորչի
սերունդին՝
Ա* ԱաՀակի
ընտրու­
թեամբ
,
որ յիսուն
տարի փարեց
իր
Հայրապետական
իչխանութիւնը
,
երբեմն նպաստաւոր
ել երբեմն ալ ան­
նպաստ
պայմաններու
տակ
( 387—139 ) :
Չորրորդ
գարուն
^ թէեւ
Հա յ &կեգեցին
ն ո ւի ր ա պե­
տութեան
եւ փա ր չութեան
տեսակէն
պէտք եդահ՜ կազ­
մակերպութիւնը
ունէր գ սակայն կը պակսէր
ամենա–
կենսական եւ ամենակարեւոր
բանը
^ այն է Հայ
դիրերու
չգո յ
ոլ
–
ի^1՚*–
ս
11 1
որուն
Հետ ե ւանքո փ
եկեղեցիներու
մէ^
Ա * Գիրքը
ռլ
–
ա
յէ ւԼ^ք^^ՐՑ՛^
ոլ
5*
քեե ր ը կը
կարդացուէին
յոյն եւ ասորի
լեղուներոփ
,
եւ մասնաւոր
լեղուագէտ
մ է կը ստիպուահ՜ էր ա յ դ կա ր գա ց ո ւտհներ ը թարգմ ա–
նել եկեղեցիի
բեմ էն ժոդոփուրգին
իր Հասկցահ՜
Հա
յե–
րէն
լե ղուով։ Այգ
թարգմանիչ^ր^ծ
ոմ՛անք
իրենց ու­
սումը աո ահ՜ էին կեսարիս
յ մէչ
յունարէնովդ
մէկ մասն
ալ էքդե ս ի ո յ դպրոցին մէ^՝ ասորերէնով
։
Պէտք էր այս անբնական
ւթիճակին ճար մը խոր–
Հիլ եւ փ՛րկել
ժողովուրդը
իւաւարէն
,
որոփՀետեւ
Հիմ -
նա կան պակաս
մ ըն էր դրի է՚է
ո
յ
ո
*–
լ
^է*–^
յ
Ր
ա ա ւո ր ա կան
ւլարղացման
.
ել եկեղեցիի
գոյութեան
եւ
անկախու­
թեան
(
որ աո անց անոր չէր կրնար
իրեն յատուկ
տեղը
ունենալ եւ ոչ ալ զայն
պաշտպանել*.
Տ՚ողոփուրդը
Հաստատունէ
մԷք/»ց
չունէր իր կրօնա­
կան կեանքին եւ Հոգեւոր
շինութեան
Համար ,
որովՀե–
Fonds A.R.A.M