34
միաբերան
կր գոչեն՝
«
Գուն
պիտի
րլլաս մեր
Հովիւը,
գուն քու նախաՀօրդ՝
Գրիգորի
գործը՛ վերանորոգէ
մեր
մէջ» , րա ռագան
չութ՜ի ւններ ո ւէէ
Արչակ թագաւոր
,
մոզովուրդին
բաղձանքին
ընդա­
ռաջելով
,
յանկարծ
կը դառնա
յ դէպի
Ղյերսէսը ,
յուպ­
ու ած ու կէս մը բարկացած
երեւոյթով,
կը քաշէ ար­
քունական
սուրը եւ գօտին
մէ^քէն,
ծունկի
կը բերէ
զայն
առնելը եւ Հրաման
1
լ ընէ կտրել
անոր խոպոպ մա­
զերը,
Հանել կուտայ
զինուորական
վայելուչ
պատմու­
ճանը
վրայէն
,
Հագցնելով
անոր տեղ ե կեգեց ական սեւ
արկուն
,
կը կանչէ
ծերունի
Փաւստոս
եպիսկոպոսը
եւ սարկաւագ
ձեռնադրել
կուաայ
զայն
։
\
քերսէս
ի եպիսկոպոսական
ձեռնադրութիւնը,
ըստ
Փաւստոս
ք՝իւգանդի
,
կեսարիոյ
մէջ տեգի
ունեցած
է ,
բայց այս բանը անՀաւանական
կը թուի
,
քանի որ այդ
շրջանին
Հա յաստանի
մ էջ կա յին բաւա՛կանաչափ
եպիս­
կոպոսներ
,
որոնք
կրնային այգ ձեռնադրութիւնը
կա­
տարել
մայր
երկրին մէջ, քանի որ իր
նախընթացներն
ալ
ունէր
Արիստակէսի
եւ Վրթանէսի
ձեռնադրու–
թեամբ
:
•
եէՐՍԷԱԻ ՆԿԱՐԱԳԻՐԸ ԵԻ Ր-ԱՐԵԿԱՐԳՈԻԹԻԻ՚նԸ
Հակառակ
զինուորական
ասպարէզի
մ արդ
ըլլա­
լուն
,
որ բնական
բերում ով պէտք էր բյլար
յոխորտ
եւ Հպարտ , \,ե ր սէ ս չունէր այս թեր ո ւթ իւններ
էն եւ ոչ
մէկը , այլ ողֆամիա
,
Հեզ , բարեպաշտ
,
աւանդապաՀ
,
բարեգործ
եւ մաքրակրօն
էր, մէկ խօսքով,
իմաստուն
,
ա ր գա ր ա դա տ եւ անիրաւութենէ
խո ր շոգ : Ան Համ ակ–
ուած էր ծառայութեան
սիրով։
Եկեղեցին
պէտք
ունէր
բարեկարգիչի
մը, որքան
Fonds A.R.A.M