245
իսկ
Գաւիթ,
կը պնդէր
մեկնիչը
Պատրիարքին՝
ը–
սելով.
Հ Հա՛յր
սուրբ,
Միաբանութիւնը
քեզ
կ՝ուզէ
եւ Հնար
չէ որ
ուրիշ
մը նստեցնեն
կաթողիկոսական
ա–
թոռին
վրայ,
եթէ
տէրութիւնդ
չկամենայ
,
գիտցիր
որ
սուրբ
տունս
կը խանգարուի
,
կը
կորձ՜անի
,
ել
որուն
պատճառը
գուն
պիտի
ըլլաս,
ուրեմն
աղգին
փառքին
եւ
սիրոյն
Համար
Հովուապետութեան
իշխանո
ւթիւնը
ոնգունէ»
:
Գաւիթին
միտքը
ուրիշ
էր • ան
կ՝ուզէր
որ
Գանիէլ
Հեռանար
ել ինք գրաւէր
կ. Պո լսո
յ
պատրիարքութիւ­
նը;
է լ ան
յաէ^ոզեցաւ
Համոզել
Գանիէլը
Հրաժ՜արիլ
սլատրիարքոլթենէ
է
Մինչ
այս
մինչ
այն
Գանիէլ
կ՝ որո չէ
Հրաժարիլ
սրստրիարքութենէ
եւ
1800
Ապրիլ
22
ին
,
կիրակի
օր
•
քը,
Մայր
Եկեղեցիին
մէչ^ ժողովի
կը
Հրաւիրէ
Հայոց
մեհամեհներ
(
միշտ
թելադրութեամբ
Գաւիթի
,
քանզի
Գաւիթ
նենգաւոր
մէկն
էր)
եւ
ժոզովուրգին
բազմու–
ք^իւ֊նը,
ել
է^միահնի
միաբանութենէն
եկաօ՜
բազմա­
ստորագիր
Հանրագրութիւնը
կարդացնել
կուտայ,
ո–
րուն
մէշ* ս ա պ է ս գրուահ՝
էր*
-
Հ Տէրը
զքեզ
կը կանչէ
սուրբ
կոչմանը։
Հ Մի՛
արՀամարՀեր
զայն։
Հ Տէրը
կը կանչէ
զքեզ,
մի՛ խուսափիր
Հ
Հ Նոյն
ինքն
քրիստոս
կը
Հրաւիրէ
զքեզ,
փոխա­
նորդելու
Համար
իրեն
.
եթէ
մերժես
մեր
խնդիրքը,
՚
Ղ
ա
ք՛ո ական
կը մնաս
աո աքի
ԱստուՆոյ
» :
Այս
թուղթէն
ղւսւո
կա ր նաեւ,
բազմ ակնիք
ուրիշ
էք՚՚է֊ղթ
աք՝ր ^
ո
ր ^աւիթ
միա
սին բերած
էր , որուն
տակ
էին
բոլոր
քաղաքներու
առաջնորդները
,
որպէս
Fonds A.R.A.M