238
րեսչյյյշտա
կան
Հոգին , որոնցմուի
նուիրուահ՜
էր ան իր
Հօտին
փրկութեան
եւ էքրուսագէմի
Ա * Աթոռին
աղա լո­
ւքան Համար : Աղգը՝ ի նշան երախտագիտութեան
,
էր–
թերացաւ
իր յարգանքը
եւ պատիլը
ընհ՜ա յելէ
կոլոտ
շինարար
Պատրիարքին
,
մ եհ՜ եւ շքեղ
Հանգիս
ո ւթեամր
ամ ւի ոփ Լ ։լ անոր
մարմինը
՛
Լա լա թ ի ո յ Ամ ենափրկիչ
(
Ա *
Լուսաւորիչ)
եկեղեցիին
տաճարի
դրան
ք՚՛ ՚ք * եւ անոր
յ Էշա տա կր աւանդելով
այսպէս
սերունդներու։
ՏովՀաննէս
կոլոտ ի յ
ա
թորգեց իր Հանճարեղ
ել ի–
մ աստուն
աշակերտը՝
Տա կոր Ասա ու ահ՜ա ր ան վար դա–
պետ
\
թալեան :
խ.
֊
ւԱխճԱՆ ԳՐԻԳՈՐ ՇՂԹԱՅԱԿԻՐԻ
(1744 - 1749)
*
հր ի դ
ո
Ր Շղթա
յա կիր
Պատրիարքին
Օրերը
եղած
են
վիշտ
եր ո
լ
եւ տառապանքներու
շարա
յարում
մր
,
որոնք
մէկը
միւսին
կը յա^որգեն
չգթայի
օղակներուն
նման։
Ան վիշա
կը կրէր ո՛չ միայն
օտարնէրէն
,
այլ
ցաւալի
է ըսել
ի՛ը ժողովուրդէն
ել իր ազդէն
։
Իր պատրիարքութեան
վերջին
տարիներուն
,
Ղ*ա–
մասկոս
ի Հա յէ ր ը
> "
րոնց
մ եհ՜ աղ ո յն
մ ասը
Հայաս
տանի
զանազան
քաղաքներէն
եկահ՜
եկուոր
մարդիկ
էինդ
օգ՜՛
տուելով
Պատրիարքին
Հ եղա Համ ր ո յ ր
րնալորո
ւթենէն
եւ
աղդասիրութենէն
,
կր յանդդնին
ձեռք
երկնցնել
Ե՜
կեղեցիին
եւ Առաջնորդին
վրայ։
Եկեղեցիին
ինչքերը
եւ
Հասոյթներր
կ՝իւրացնեն
,
Առաջնորդը
կր ղրկեն էր
իրաւունքներէն
,
ն ո յ ն իս՛կ յա շս տեղական
կառավարու­
թեան
կասկածելի
կր ներկայացնեն
,
կ՝արատաւորեն
Ա՛–
Fonds A.R.A.M