194
մ ի ահ՜ է՛ն , աշխատեցաւ
եւ
յաքողեցալ
Աթոռին
վիճակը–
բարւոքել
^ նիլթա/լան
միք
ո
*
յներբ
շատցնել
եւ այղ նր–~
սլաաակուէ
Vրանւյքնհր
բանալ
եւ Ջրաբաշխական
ճարտար
կ եր սլե րով
էք էքի ահ՜ն ի ընգա
րձակ
Հո դե րլ$
ոուո ղ^ելի
եւ
մշակելի
վիճակի
վերահ՜ել։
Փիլիսլսլոս
կաթողիկոս
վախճանելով
,
տեղլչ
անոաւ
Տակոբ
Դ. Ջուղա
յեռին
(1655-1680) :
Ջուղա
յեց
իին ժամանակ
,
գ(/ լ՛ ա իւ ւո ա րա ր , հ ան
լւ գրէք՜՛
աոլթիււներ
հագենան
Կ*
Պ " Է
ս ո
յ
՚
^ Է ք ք "՜
ա ս
"
աիսլուե–
ցաւ
այգ
կողմ
գարձնել
իր բոլոր
ո ւշադր
ո ւթ ի ւ ն ր
:
Հ՚
ս
յ
Եկեղեցին
եկեղեցական
կարեւոր
խնդիրներ
ունեցաւ
այս
կաթողիկոսին
օրով
եւ բանակցութիւնն
եր
կատար­
ուեցան
:
ք*ր օրով
՚
էք ղի ազար
Այնթասլցին
1
յրուսաղէմէ
մ էք Հակաթոռ
կաթողիկոս
եղաւ
,
երկու
,
անգամ
Պ"
քք
1
"
եկաւ։
՛
Լքէքանասլէս
իր օրովն
էր որ դարձեալ
Հ/ւուք
ք
ա
~՞
Բ"՚ԺԺ^Ր
Ս՚և^Ց
ա
ըեւելք^
կղեմէս
կաչանոս
թ֊կաթին–
հան
լատին
կրօնաւորին
ղլխաւորութեամբ
,
որոնք
սկը՜
ա;ւհ՝ էին
իրենց
Հետե
ւողնե
ր բ ունենալ
Հայոց
մ է քէն
1
ան ոնց
էք
Է ք^երիացի
քծ՝ովմ աս
վա
ր գա սլեա լէ մինչեւ.
Էսկ
կբ
յ
ա
ք
ո
գէր
Պոլսոյ
պատրիարքական
աթոռլր
ղրաւ֊ել^
բայց
ժողովուրդը
գինք վտարեց
Հ
Ւնչսլէս
բսինք
վերեւ
,
ն ո յ ն
շրջանին
Եղիաղար
ե–
սլիսկոսլոսը
1
որ իրարու
ետեւէ
Պոլսոյ
ե լ
Երուսաղէ^է
րԻ
ա
ՐՔ
եղաՆ՝ կր , ինքղինք
Թուրքիա
յ Հայոց
կաթո~
ղիկու։
կբ
Հռչակէր
,
իբր
էքմիաէէնի
Հակաթաւ։
Յո*կ
ո
Ր
Կաթողիկոս
պաբաաւ
ո բու I. ռա
ւ
անձամբ
ճկուիս
դ
ա
է
(1654) -
դորհ-երբ
կարղադրելկն
՚ /
ե ր ^ նորկն
իր
աթոռը
վերադարձաւ
(1667) :
ք՝
ա
յ°
շփոթն
ու
ե ր կսլա ոա
կու–
թիւնբ
կրկին
զօրացան
կ. Պոլսոյ
մկ^,
եւ սլկաք
զ""՛Յ՜
ուեցաւ
որ, Տակոբ
կաթողիկոս
անդամ
մ բն
ալ
Պո
լէ"
Fonds A.R.A.M