192
Փէլէաաոս
կաթողիկոս
,
ըստ Առաքել
Դ՚ալր
իմեցւոյ
(
էթ
325) ,
"
ր անձամբ կբ ճանչնաբ
զայն , կբ վկայէ ,
ձ&է Հ-էր
ա
յ Լ
1
հ
ա
Սե է*ո բ Հ բ դ
ա
կան եւ, հանճ՛արեղ,
աշխար­
հաշէն եւ արդիւնարարի
:
րաւրիմեցին
նոյն
վկայութիւնբ
կու տայ նաեւ Սե–
փաստացի
*\,
եր ււէ սփ մ ասին , քան
է
ո բ առաթուլլնէ կլշ
ճանչնաո
զայն,
որովհետեւ
Ամասիոյ
մէթ տեսնուած
էէն
\,
երսէսի
թեմական
այցելութեան
ելած պահուն , երբ ան
Աեբաստէոյ
առաթնո րդո
ւթ իւն բ կր վարէր : Ըւբիշ
յէշա–
տակագէր
մ բ սապէս կբ բնորոշէ
՝\
յե րսէսէ
անձբ * Հ-ԱյՐ
վսեմ եւ հ անճա ր ե ղի :
հյա գա դո ւթե ան քաղաքէն
մէթ երկու
կաթողէկոսնեբ
խաղաղութեամբ
խօսեցան
եւ խորհ րգակցեցան
երկու
ա թոռներուն
մէթ յոլղուող
խնգէրներոլ
վբայ Ա* Յ
ա
~
կ
ո
բէ
կամարներուն
տակ :
Երկու
կաթողէկոսնե
րուն
հետեւորդ
եկեղեցական­
ներէն ղատ՝
բաղմաթէւ
ուխտաւորներ
ալ եկած էէն Ե՜
բուսադէմ
,
էրենց
ղոյդ
հա յրապետներ
բ տեսնելու եւ ա–
նոնց
օրհնութէւնբ
առնելու
համար
ւ
Եբուսաղէմէ
Պատրէարքն
էր, այն ատեն, Աստուա­
ծատուր
Տարոնեցէ
(1645-1
^64) ,
Պաբոնաէր
Գրիգորին
յա թո ր դ բ
1
որ բաղձացող
էր երկու
աթոոնե
բու
հաշտու­
թեան
։
Գաւրիմեցին
,
որ էբրեւ
պատմագիր՝
առաթէն աղ­
բիւրն է Եր»ւ սաղէմի
Կողովին
,
կ՝բսէ .
Հ
^Հանուբ կո­
ղովն գումարեալ,
եկեղեցականք
եւ աշխարհականք*
՚ * *
միաբանութեամբ
խոնարհ Լալ է հրամանս
Հայրապե­
տին
Փիլիոլսլոսի,
եւ հաստատեցին
կանոնական
բանս ե–
րեքտասան
գլուխ,
ղորս համառօտիւ
նշանակեցին
ա*՜
դէն»։
Fonds A.R.A.M