189
տարուի
երկուստեք : Սակայն
,
պէտք է ըսել , որ Փ ի–
լիսլպոս
կաթողիկոսն
է նաիյա յարձակը
վւ ո իւան ա կո ւաձ՜
այղ
նամակներուն;
Բայց նախ տեսնենք, թէ ի՛ սէ կէՀ գրէ
հանղոլցեալ
աթոոակից
Բարկէն
կաթողիկոս
իր
«
Պ ա տմո ւթիւն կա­
թողիկոսաց կ իլի կ ի ո յ »
գրքին
ւարղ
էչԴ՚ե
֊ ՚
ք ք տ
«
կաթողիկոսական
Աթոռին
էչՀքիաօ՜նի
մէչ^ վերանո­
րոգումի
(1441)
յետոյ
իյնղիրնե
ր
եւ կնճիռներ
պակաս
չեղան երկու
աթոռներոլ
միֆեւ,
անոնց թեմական
իրա–
ւասութեանց
կողմէն : Եւ գլխաւոր
գժ
֊
ոլարութիւԱը
կը
դաոնա
ո
ձեո
նա
դլա
էիկի
ո
յ
կաթողիկոսները
իրաւասութիւն
ունէին
ձեռ­
նադրութիւն
կա ա ա ր ե չ
էջմիտծնի
թեմին
պատկանող
թեկնածուներու
վ ր
ա
յ
1
^ ասնաւո րապէս
եպիսկոպոսա­
կան ձեռնադրութիւն
;
է;քմիածին կը ւղնդէ ր , թէ Աի"ի կաթողիկոսները
ի–
(՚
աւ սա ո լ չեն , ի" կ անոնք
1
րնդհ ակսա ակր ,
տարրեր
կերպով
կ^րմբռնէին
կացութիւնը
,
Հիմնուելով
1 4 4 1
^
առաջ տիրող
աւանդութեան
վր
սյ
յ : Ե*–
ա
յ " կէտին
մ էջ
^էլէ^լեց իք իրաւունք
չունէ ին -, որովհետեւ
ի րաց
վիճա­
կը փոթուած
էր բոլորովին
:
էջմիածին
ՍՐայր ԱթՈՈ.
ճ
աս
չցուած
էր , եւ ա՛ն իրաւունք
ունէր
պահանջել
Կ ի–
Ժկիոյ
աթոռէն
,
որ իր սաՀմաններէն
անդին
չանցնի
ձեռնադրութեան
խնդրոյն
մէջ. եւ պէտք է դիտել
,
որ
երկոլ
կողմերն ալ տեւականօրէն
իրարմէ
տարբեր
չէին
խորհեր , բայց
դործնականին
մէջ բո լոր ո վին
կ ր տա ր–
Բ
ե
Բէին
իրարմէ,
մանաւանդ
երր \՝)Աը հ՜աոանար
անոնց
Ա
երսը. Այնատեն, կարգ,
կանոն,
պատմութիւն
,
ա–
ւա
կոլթիլԴ,
կԳնթարկովին
այլազան
մեկնութիւննե–
/ " ՚
է ։
Fonds A.R.A.M