1 1
տալ դաստիարակութիւն եւ կրթութիւն զերծ կբօնամո–
լական լքպհււանդռլթհնէ: Անոր պաշտօնեանեբը եղա,ծ
հն հայ ժողովուրդին իսկական հայրերը եւ մտերիմ ու
ցաւակից բարեկամները, անոր ուրախութեան օրերուն
ուրախացեր եւ տրտմութեան ժամերուն ալ տրտմած ա–
նոբ հետ։ Ան իր ժողովուրդին հետ քամեր է ցմրուր
դաււնութհաՑ բաժակը եւ ամէնէն աււաջ ինք ղոհուած
է յանուն) իր ժողովուրդին :
Առանց
նախնի
գարերուն
վրայ
յետաաղրձ
ակնարկ
մը նետելու, եթէ դարձնենք
մեր ակնարկը
1895
^
տո­
գին,
մեղմէ
ամէն
մէկը
կրնայ
լիովին
տեսնել եւ գնա^–
Հ ատ ել անոր
ողջակիզման
դառն
պարագաները։
Որով­
հետեւ ան չէ եղած– վարձկան՛
մշակ մը, որ վտանգը
մօ­
տեցած– պաՀուն
լքէր իր կալուած՜ը եւ փախուստի
ճամ­
բան
բռնէր, ո՛չ, ան կեցած՜ է մինչեւ
յետին
վայր/լեա–
նը իր պարտա՛կանութեան
գլուխը,
պատրաստ՝
ն՛ուի–
րելոլ
իր անձը իր Հօտին
սիրոյն
հ
Ահա մեր Եկեղեցին
դարեր
շարունակ
ունեցեր է
այսպիսի
նահատակութեան պատրաստակամ բարձրա­
հոգի եւ հեզահամբոյր քաջ մտաւորական առաջնորդ­
ներ, որոնց արեան գինովը պահեր ենք մեր գոյու­
թիւնը :
Փառք եւ պատիւ
անոնց ՛մաքրամաքուր
յիշատակին
եւ պարծ՜անք
մեր Եկեղեցիին
,
որ այսպիսի
հերոս եկե­
ղեցականներ
ունենալու
պատիւը կը վայելէ
։
Եւ մենք,
յետին մէկ սպասաւորը
այդ
գեղեցիկ
Հիմնարկութեան,
սիրով ել խորին
Հաւատքով
լծուե­
ցանք այս դիրքին պատրաստութեան
,
մեր կողմ է դո
յղն
ծ՜առայութիւն
մը մատուցաենլոլ
Համար
անոր,
որան
"
իրովը կը աո չսրուինք եւ կը պաշտենք
զայն
Հոգելին։
Fonds A.R.A.M