կակաս Ջուլֆա հասցնել նրանց եւ. ունեցած՜ զէնքերը աոնել յանձնհլ
ոււլհկցալ հայ ֆեաայիներին: Դրանց ապահովութիւնը յանձն էր ա–
ոած Մկկացի Գրիգորը իւր տասնեակ զինակիցներով։
Ջուլֆայից վերադարձին հանգստութեան համար խումբը իջե–
ւանում է Տիրուհոնց տունը։ ճաշկերոյթի ժամանակ Սլկացի 1*րի–
զորը մօտաւորապէս ասում է հետեւեալը։ «Պատուական Տիկին, այն
ինչ որ կ՚ընէք մեզ համար չէ, այլ ազգի համար կ՚ընէք»: Ապա աւե–
լացնելով նաեւ: «Մենք ներկայիս Վանում կառավարութիւն ենք հիմ­
նած՜ , թնդանօթ կը ձուլենք, այնպէս որ երբ ըսեն թէ Վանը ընկաւ
երբեք չհաւատաք: Ահա այդ իսկ աոումով էլ այսուհետեւ ոեւէ
րշնամի եթէ մեգի մօտենայ գլուխը կը ջախջախենք»։
Հայ ժողովուրդի ազատագրական պայքարի նանապաբեին քիչ
չէ եղել այն կանանց թիւը, որ զէնքը ձեոին կււուել են հասարակաց
թշնամու դէմ, միաժամանակ եղել են նաեւ հայ կանայք, որոնք օ–
ժանդակ դեր են ունեցել իրենց բարոյական գործունէութեամբ, հա­
յութեան ազատութեան գործ՜ի մէջ: Այդ թւում է նաեւ հանգուցեալ
Տիրուհին, որ ամենայն սիրով, իբրեւ հայ կին իր համեստ մասնակ­
ցութիւնն էր բերում այդ սրբազան գործ՜ին, չխնայելով նոյնիսկ իր
անձնական հանգիստը :
Անէծ՛ք եւ նողկանք ունէր դէպի թշնամին։ Իր միակ փափաքն
ու իղձն էր, որ Հայութիւնը լինէր երջանիկ եւ ուրախ • • •
Անցեալից շատ յուշհր ունէր, սրամիտ էր եւ լաւ խօսակից:
՛
սահւ տիպար հայ մայր: Իր կեանքի արկած՜ները պատմում էր մեծ
հետաքբքրութեամբ:
Այսքանը միայն յիշատակեցինք իր կեանքի գործունէութեան
մասին, սակայն նա ունեցել էր բեղուն մի կեանք, ինչպէս որ բնու­
թեան մէջ ամէն մի էակ եւ ամէն մի անհատ, թողնում է մի յուշ եւ
անցեալ եւ հեոանում ՛է այս անցաւոր աշխարհից:
Իր բարի եւ հեգ բնաւորութեամբ յարգուած էր բոլորի կողմից:
Յիշատակդ անթառամ սիրելի հայ մայր:
ԱՒԱՐԱ8ՐՑԻ
Fonds A.R.A.M