ասպատակներ
կը բերէր եւ կր տեղաւորէր
Հայկական
ստացուածք–֊
ներու
Վրա
յ :
Հայաստանի
ժողովուրդը,
Հողազրկուած
եւ չարաչար Հարստա—
Հարուած այս մաՀմետական
տարրերուն եւ նոյնքան
տիրող
իշխա­
նութեան
կողմէ,
ապրելու
միջոցներէն
բոլորովին կը զրկուէր։
Մեր՛
ստացուածքը,
մեր պատիւը, մեր կեանքը ու վերջապէս մեր ամէն.
Ւ^ւԸ սեփականութիւնն
էր Թուրքին։
Հայ գիւղացին իր Հողը
պիտի
Հգէր եւ բեկերուն
արտը պիտի վարէր կամ Հնձէր՛. Այս
պայմաննե­
րուն մէք, շատ անգամ խեղճ գիւղացիին
արտը կը փճանար , որով–
Հետեւ
անխնամ
Հ՞
կը մնար ել կամ տեղատարափ
անձրեւնե րը կը
վնասէ էն ցանքերուն
:
ւ՝րէդոր Զ°Հրապ տեղ մը կ՚ըսէ՛
«
՛
էյ
ատ մը ազդեր
անՀետացեր
են, բայց
Հ
ա
յ/՛ ապրեր է մինակ իր Համակերպող
քաղաքականում–
թե ամբ » :
Աակայն, ես ալ կ՚ըսեմ ՚ Համակերպութիւնը
սաՀման
մը ունի ,
եթէ այդ սաՀմանը
անցնի , ստրուկը
առիւծ
կը կտրի։
էքւ այգ
սաՀմանը
շատո՜նց գլած անցած էր՛
Հայաստանը
շատ մը օտար աշխարՀակալներու
կողմ է
բռնա–
գրաւուած,
ոտնակոխ
եղած է անցեալին
մէք, ինչպէս
Պարսիկներէ
,
Մեդացիներէ
,
Ասորեստանցիներէ
,
Տ
ո
յներէ
եւ Հռոմէացիներէ
,
բայց այս բոլոր
զօրախումբերը
մամ ան ակ մը մնացած,
անցած
գացած են լեռներէն
փրթած
Հեղեղներուն
պէս : Մէ
ս
է
Թուրքերը
ուղղակի եկած Հաստատուած
են մեր Հողերուն
վրայ, սկսած են
մ եզէ կեղեքէ լ եւ ոչնչացնել :
Գար
մը առաք, յատկանշական
դէպք մը պատաՀած է, ոբ
մտածելու պէտք է մղէ Հայ յեղափոխութեան
ուխտեալ
թշնամիները։
Ապանայի
՛
Հոն ախ
դէւղէ
Չեչէն
օղլուներէն
ազդեց է կ բէկ մը , մարդ
ԿւՀ ՂՐւէ
1.
ք1
ա
ւ
ա
յ
^ *
ա
ձ Դէ
Լ
Ղ.է ք
ա
Հ
ա
նային
,
որ քսան
Էշ Հաւաքէ եւ
ղրկէ իրեն , որպէս
զի ցորենը
քաղացք
տանին եւ աղան : իյեղճ
տէրտէրը
մ ո զովի կը կանչէ
գիւղին
մեծերը ու կ ըսէ *
իքայրի րէկը քսան էշ ուզեր ա՛ Մինաս քէՀեան
կուտայ
Հինգ
էշ , Մարգիս ը երեք էշ , Մ աըկոսը
երկու
էշ , կիրակոսը
Հինդ էշ
ք
Յակոբոսը
չորս
է շ ։ Ուրեմն, կը մնայ
մի Հատ՛ էշ մըն ալ ես՛՛*
Գոնիայի
Հայ երեւելիներէն
մէկը
Օր մը ինծի շաՀեկան բան մը
պատմեց , որ ընդունակ է կո յրերուն
աչքը
բանալու։
Այս
մարգը
անգամ մը Ի կոնէ ո յ սրճարաններէն
մէկուն
մէք կը Հանդիպի
էպոլզիյա
@՝
էվֆէք
պէյէ * "Ր անՀանդուրմելի
ձեւով մը
կեավռւր
բառին
իմաստը մեկնաբանելու
ելած էր ՝ Այս որ կը լսէ , տաքգլուխ
Հայոր­
դին
բուռն կերպով կը խարանէ մեր Հարեւաններուն
մոլեռանգու–
թիւնը։
Բայց այդ Հրապարակադիրը,
որ ամէն մէկ մեղքիս
՝
(
.,
Թէվհիսփ էֆքեար/»
տնօրէնը պիտի
ըլլար ,
կր
ա
կ կր
Կ
՛՛՛
ՐԷ եւ կը
պոռայ
Հայ երեւելէ
էն երեսն ի վար՛
- 73 -
Fonds A.R.A.M