Լեոնեբն ուսին իրենց խորհուրդը: Վեհապանծ արքայի մը պէս,
ււարձունքնհրու կատարէն կընային երկրի վբայ եւ անհուն ներ–
ներշնչարանը կը դաոնան իրենց հպատակներուն:
Այդպէս է Գարահիսարը:
Արծուհրիր հայեացքն ուղղած բարձունքներուն, Անդրանիկ շատ
կանուխէն զգացած է ազատութեան այն անվկանդ տենչը, որ պիտի
րոնկեցնէր ամբողջ Հայաշխարհը սրբազան խենդութեամբ:
Հրահանգիչ էր Գարահիսարի աոիւծին՛ տուած օրինակր։ Վեց
դարեան, գերութեան կապանքներուն տակ
հեծոզ Հայութիւնը,
յանկարծ պիտի զգար կրակէ յորձանքի մը խլրտումը իր երակներէն
Տերս եւ ոտքի պիտի կանգնէր խիզախօրէն: ժեռուտ լհռնհրու
ազատանի ոգին պիտի կռանէր բազուկը Հայաշխարի քաջերուն, Զէյ–
թու՚նէն Աասուն, Աասունէն Վասպուրական եւ մինչեւ Աբգաբ
թագաւորի հինաւուրց մայրաքաղաք էդեսիան: Արծուեթռիչ այդ
ոգին պիտի դառնար հաւատք, պիտի դառնար ընդվզումի անշիջելի
րոց, պիտի դառնար Թաթուլհան զարկ :
*
**
Գարահիսարի վրայ գրելը մուրազ մըն էր անշուշտ այն համեստ
գրչամշակին համար, որ իր բնագաւառէն անպայման բան մը ձգելու
կիգիչ բաղձանքը կը զգար իր մէջ : ք^այց, ին1չ որ մեզ կ՚երկնէ Սարդիս
աղբարը, վստահաբար պարզ յուշերէ աւելի թանկագին վաւերագիր
մըն է ։
Զտարիւն Հայ մըն է ան, շատ ապրած, շատ բան տեսած եւ շատ
կարդացած։ Մէկ խօսքով, կեանքի պայքարին մէջ եվւած մարդ մր,
որմէ ժողովրդական իմաստութիւնը կը ճառագայթէ: Բոլոր, սրտցաւ
Հայհբը , որոնք կը բարձրանան Պհլվիլի զսսւիվերէն, դժուարաւ պիտի
հրաժարէին իրեն հետ զոյգ մը անուշ խօսք փոխանակելու փորձու
թենէն : Փիլիսովւայհլ անցեալին վրայ , ներկայի փոթորիկին մէջէն
ընդնշմարել ծիրանի գօտին, գործն է ճշմարիտ հայրհնասէրին:
Բաժակ մը սուրնի գոլին մէջէն, իրօք իսկական հաճոյք մըն է
լսել Սարդիս աղբարը։ Ամէն մէկ վայրկեան,աւնպայման բան մը ունի
ան մեզի պատմելիք , գաւառական հմայիչ ոճով մը , որուն գաղտնիքը
Fonds A.R.A.M