Այս
աշուղս
շատ
կը ոիրէբ թղթախաղս,
բայս նախամեծար
կը
Համարէ բ որ իր մրցակիցը
լաւ խաղացող
մ
լաւ լսաղացո
Աը րլլա ր : Ա ենք ալ
քա
մը երիտասարդներս
,
խօսք մէկ ըրած՜՝
կ՚երթայինք
վերը
յիշուած
սրճարանը
եւ ասպարէդ
կր կարդայինք
աշուղին •
-
Հաճի՛ աղա , թուղթ
խաղալը
սորվեցա՞ք
։
Աա՛
«
աճեմ ի օներուն
նայեցէք,
կը գոչէր բարկացած
,
ինծի
խաղ
սորվեցնելու
ելած
են: Եկէք
ո
ր ձեր դասը
տամ:
ԱէկեաՀին
գիտէր
լաւ խաղացողը
զատել
մեր
մէթէն։
Մենք
յայտնի
չէինք
բներ, դիտմամբ
կը տարուէինք,
որպէս
զի
մարդուն
ուրախութիւնը
տեսնելով
զուարճանա
յինք
Հ
կոկոզավիզ,
մէկէն
աշուղը
կը դաոնար
սրճարանատէրին
եւ կը յոխորտար
•
՛
Լա՛ Հ վէճ ի, աւելը բեր ու սա աճէմիները
աւլէ տար։
Կէօյէ
ինծի
Հետ չտփուելու
ելեր են...
Այն մամանակ
մ է շերն էս մէկը ոտքի
կ՚ելլէր,
պատէն
կախ
ուած
ուտը կամ Պ աղլաման
կ՚առնէր
սեղանին վրայ
կը դնէր ու կ աղաչէր.
Հաճի՛
աղա,
մ՛ բներ , մ ԸԱ
ա
ր,
մեզի
աս չափ
վար
զարկիր ,
գոնէ լաւ կտոր մը նուագէ
,
մենք ալ նուագին
ազդեցութեան
տակ
թուղթ
խաղալը
սորվինք
։
(
Հանկարծ
կը սթափէ ր եւ կը պոռար
մեր երե սն ի վար •
՚
էքօ՛ , լակոտնե՛ր
,
չենէ
մի գի ամամբ տարուեցաք
։
Զէ՛ , Հաճի՛ աղա , չէ՛ • • •
Վերջապէս
սիրտը չէր տաներ , կ առնէր
պաղ լամ ան եւ կը սկսէր
նուագն
Է
:
Այն մամանակ
որ ճպոտը
կը շարժէր
,
ամբոզքէ
սրճարանը
կը լեցուէր
եւ ինքն ալ գոՀ կը մնար
։
Ուբֆայի
մէկ եղանակը
կար,
գոբ
Ծիաերքցի
Ղ՝աւիթը
ու
Տիտոնին
Անդրանիկը
շատ
լաւ
կ՚երգէին
։
Ասոնց կանչել կուտար :
Այգ կտորը
եթէ պաղ/ամայի
վր
ա
յ
լաւ նուազող
մը ըլլա յ ,
ամէնէն
՛
քար սիրտն անգամ
կը յուզէ
եւ արցունք
կը բերէ
աչքերէն
Ես ղարիպ ես", ո՞՛ւր երթամ,
ճամբայ չիսւեմ, ո՛՛ւր երթամ–
Ես սաւԹ չունիմ, աուն երթամ,
Ես եար չունիմ, քովն երթամ:
ԱէկեաՀին
պատկառելի
մարգ էր , թերմ եկեղեցասէր
եւ
ալքոլի
մօտ
չէր*
Զաւակ
չունէր
Հ
Կ՛առավարական
պաշտօնեաները
կը
յարգէին
զինքը,
շատ
մը տղամարդիկ
իր շնոբՀիւ
բանտէն
ազատած
են։ Իր Համբաւը
այնչափ տարածուած
էր , որ զանազան
գաւառներէն
աշուղներ
կուդայթե , կը չտփուէին
իրեն Հետ,
բայց
պա բա ուած
ետ
կը դառնային
գլխիկոր։
Բ՛ուրք
մեծ բանաստեղծ
ՄէՀմէտ
էմին
աէյը
երկար
ատեն
գտնուած
է ԳարաՀ իսար ։ իր կինը մեր երկրացի
էր, Աուլթան
Հա–
-
57 -
Fonds A.R.A.M