^ " ՚ Լ
Ը
հԼՀ
Կ
ա ա ո
ի * սոսկալէ փոթորիկէ
մ ո կըՀանգիպին
Հոն կուլա աքէ
առթելը։
Յոյսը կտրած՝՝ նաւապետը
ծ՛ով կ՚իքեցնէ
նաւակ մը եւ էր
նաւաստ էներուն Հետ կըձգէ ու կը փախչէ : \ք էւս
8-10
Հոգէն
քան է
մը տակառներ
էրա րու կապելով,
անոնք ալ գէմաց
կ՛անոնէն,
որովՀետեւ
ցամաքը մօտ էր։ Ա՝էնակ ճանէկցէ
Թուրք
մը եւ քՕաէայ
Պապը կը մնան առագաստանաւէն
վրայ։
Թուրքը կը փորձէ
նսաաիով
կայմը կտրել,
թտյց մեր Պապը շատ ումով
ըլլալուն՝
լՀանէկցէն կը
րռնէ ու պէնգ մը կը կապէ
ձողէն։
Յետոյ,
ծ՛նկաչոք,
աչքերը գէաէ
երկինք կ ուղղէ *
«
Ո՛՛վ Ա* Ա արգիս , կը մրմնթէ
բազկատարած՛,
եթէ էս ազատես այս փոթորէկէն,
ութն օր ծ՛ոմ պէտ է րռնեմ »:
Ժամ մը աղօթելէ ետք, իքա չայ Պապ
ի՚֊րովի կը փէլէսոփայէ
•
«
փ^անէ որ պէտ է մեռնէմ,
գոնէ
կուշտ
փորով
մեռնէմ
իսկոյն կը մտնէ նաւապետէն
սենեակը,
էն չ որ կնանցն ի
ձեռքը,
շէնք չն
ո
ՐՔ փ
ո
ՐԸ կը կշտացնէ : Ասով մէկտեղ, մեր Պ
ա
պը
խելքէն
քիչ մր պակաս է եղեր, որովՀետեւ
կրկին
կ՚աղօթէ
մինչեւ առաւօտ :
\
թաւը կրակի
ոլէս կը սուրայ»
լուսաբացին
^Ր
ա
ՀՔ
մըն է որ կը
պա տա Հի , առագաստանաւը
Պոլսոյ
նեղուցէն
ներս կը մտնէ
ինքնի­
րեն։ *րավաքէն
գէմերը
նաւու
մը կը Հանգի պին • հյա չա յ Պապը
ձայն
կուտայ
,
Թուրքն ալ նոյնպէս կր սկսի պոռալ։ Վերջապէս
օդն ո ւթե աս
կր Հա սնին , նաւը կը տանին
Պոլիս : Գէպքը կը պատմեն
նա լա Հան—
դիստի
իշխանութեան : կառավարութիւնը
կը գր
ալ
֊
է
նաւը»
բայց եթէ
Պապին
խելքը
տեղը եղած՜ ըլլար, այգ առագաստանաւը
իրը
եղած՛
պիտի րւ/տր :
քէքա չա յ Պ
ա
պը
Հօրեղբօրս
կնոթր ազգական
ըլլալուն
,
իր ծ՜երու­
թեան
օրերուն մեր տունը կը մնար : Ա*ինչեւ իր մա Հր ուխտը
Հդրմ՜եց :
Ա . Աարգիսի
շաբթուն
Հինգ օր ծ՜ոմ կըբռնէր » չորեքշաբթի
իրիկուն
գաւաթ
մը թուր միայն կը խմէր , ի
ս
կ շաբաթ
օր ճամբայ
կ՚ելլէր
գէոլի
ուխտավայր։
Մայրս կը պատմէր որ ա յ դ օրը "էնքը
ձիով
կ՚ուռէին
տանիլ,
բայց բարեպաշտ
ծ՜երունին երբեք չէր ընդուներ
,
ըսելով որ
<(.(\ւխտս ընդունական
չի լինիր՛^ ՚ Ս ՚ Ատրգիսի
մատուռը
քաղաքէն
երկուքսւկէս
քիլոմեթր
Հեռու էր* ժայռի
մը՚ստորոտր,
գեղեցիկ
տկէ
մը մօտ։
Փոքրիկ սնտուկէ
մը ձեւն ունէր*
ամբողջովին
քարուկիր էր ,
տանիքն ալ նոյնպէս : Մեր Պտպը կ երթար սրբավայր
,
մոմ կը վառէր
և իր ուխտ ը կ՚ընէր : Տուն վերադարձին՝
եղն ու մեղրը պատրաստած՝
կ՛րլլային
մերոնք*
կ՚ուտէր եւ կը պառկէր : իրիկունն ալ ապուր
մը
միայն կը խմէր։
Հայրս
կ՚ըսէր թէ՝
*
Ա*մԳ Խաչայ Պտպն որ մեռաւ,
մեր տան
սլհրէքէթ–(ւ
ալ փախաւ » :
ԳարաՀ իսար ունեցած՝ է նաեւ իր « գիժ ՝2>ը, Արութին
ճիվճիվ–
հան, որ անմոռանալի
յիշատակ
մը ձգած՝ է իր խեն թո ւթիւննե րով :
Հ
ա
յ ր ը լաւ թութակ կըզարնէր , բայց շատ խման էր՛
Հաւանաբար
Fonds A.R.A.M