տխմար բախտագուշակի մը երեսէն: Այս բոլորին վրայ աւելցուցէք
նաեւ հեղինակին նկարագրած ահաւոր դրուագները, կարսի անկումը,
հալածական՛ այծեամի իր թափառումները, սարէ սար, գիւղէ զիւղ,
քաղաքէ քաղաք, ու վերջապէս իր հանրային
գործունեութիւնը
կովկասէն մինչեւ Սեւ ծովու ափունքը, որ 1914—1920ի նակատագրա–
կան օրերուն զարկերակը պիտի հանդիսանար րոլշեւիկներու եւ
սպիտակ բան՚ակսւյիններու մահ ու կենաց պայքարին։
Ել այստեղ, Սէնի ափերուն վրայ , ան օր մը իր մտերիմներուս
հետ անդիմադրելի փափաքը կը գգայ ողջունհլու կոմիտսա Վարդա–
.
պետը: Գաղջ ընդունելութ՛իւն մը կ՚ընէ իրենց մեծ երաժշտագէտը,
բայց երր կ՚իմանայ թէ Գարահիսարցի են, զարմանք կը յայսւնէ որ
Վււամշապուհ Արք –ը Հայաստան գացած չէ տակաւին
Մեր տեղը
հոն է, բոլորս ալ պիտի մեկնինք, կր պատասխանէ Սարգիս աղբար:
Ընկերակիցներէն մէկը կ՜ը միջամտէ, երբեք, չի ծածկեր որ
ինչքա՛ն զգալի է իր պակասը երաժշտականք աշխարհի մէջ : Եւ ահա ,
կարծես դիւթահրաւշ տեսիլքէ մը արբեցած, հանճարեղ վարդապետը
յանկարծ կՏսղաղակէ–
-
ՄԵԾ ԼՈՅՍ ՄԸ ՊԻՏԻ ԾԱԳԻ ՕՐ ՄԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԱՇԽԱՐ Հ Է Ն ։
ճոխ են այս բոլո՛րը, գու՛նագեղ, վերակոչոլած արտասովոր
յիշողութեամբ մը, որ զարմանք միայն կրնայ շարժել: Թերեւս իր
կարգ մը տեսակէտները ոմանց հանելի չթուին, բայց կը խոբհիմ թ է
ՃՇՄԱՐՏՈԻԹԻԻՆԸ ՊԷՏ* է ԸՍՈԻԻ ԱՆՊԱՅՄԱՆ:
Դժբախտաբար, Սարգիս աղբ օր խմորէն մարդիկ հազուագիւտ
կը դաոնան, տակաւ կ՚անհետանան՛ մեր մռայլ երկնակամարէն։
Համայնակուլ այս քուրային մէջ, գերագոյն, խիղնը դարձած ցեղին
Ոգիին, անոնք են որ դհո, կը սզնին նաւաբեկութենէ փրկել հինաւուրց
ժողովուրդի մը մնացորդացը: Աիսւ թ է ի՛նչու համար, ես չեմ վա–
րանիր աղաղակել ի խորոց սրտի– — Եթէ իւրաքանչիւր հայկական
գաւառ Սարգիս աղբար մը ունհնայ , բան չի կորսուիբ հայրենի
գանձերէն:
Փաբիզ,
7
Մարա
1954
ԱՐԱՄ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ
Fonds A.R.A.M