ԳԼՈՒ1» ե.
ԳԱՂՈԻթԻՆ ԺԸ, ՂԱՐՈՒ ԿեԱՆՔԸ
կուտէնայէ
Հայերու,
կեանքէն
"՛՛
էշ կը տեսնուէ
անկում մը
<յ~Ը» գարուն
,
է՛"է "V Հ
ռ ա ռ լ ա ս
Ք
ա
Է
տ
Ք է նկաաել
յախճապակէէ
ճա րտա րաւլո րՆոլթեան
անկման
,
որ ար ղաս էքն էր եւրոպական
ճե­
նապակին ե ր ո լն աւելէ
նրբութեան
եւ աւելի
Հանրամատչելի
դաո–
նալուն
։
Սրբումին
աոԳեւ տկարաւյած
նուաղ խնամք կը տանին ա՛­
նոնք
իրենց
աբտաղրոլթիւններուն
: «
Թրծոլմէն ելած՝ անօթները
սաթռաած ու անփայլ դուրս կուգան ու ատոր, գաղտնիքներէն եթէ
ոչ ամէնը, գ էթմէկ մասը կրնայ վերագրոլիլ այն տարբերութեան,
որ յառաջացած է նախորդ եւ այս շրջանի հնոցներուն ճարտարապե­
տական գրութեան մէ ջ։ Հնոց մը, որ գտնուեցաւ կսւտինայի Օսմ–
դրամատան շէնքին հիմնարկութեան ատեն, նմոյշ մըն էր.հնադար–
եան քուրաներու, որոնք կորսուեցան շատ հաւանաբար երկրաշար­
ժէ կամ քաղաքական ահոելի պատահարէ մը : Յետոյ գոյները կը
պսըոսանան ոլ անթառամ ծաղիկները կը թօշնին կարծես»։
(
Աո–֊
նակ,
Ամէնուն Տարեցոյց, 1923
էշ
222)։
ԱրՀեստը
կ՚իյնայ
ՀետղՀետէ։
կուտէնահայ
գործ՛արանները,
որ ատեն
մը մինչեւ
ՏՕՕԷ
բարձրացած՜
էին եւ Վերի
թ*աղի գրեթէ
բոլոր Հայ տուները
իրենց
Հնոցները
ունէին
,
ՀետղՀետէ
կը դա գրին
ղ ործ
ելէ •
Գաւիթ
ՏովՀ աննէս եան
ինծ՛ի կը գրէր , թէ կը յէչէր աեգ մը
կարդացած՜
բլ/ալ , որ ֆրանսացի
ճամբորդ
մը, (արդեօ
ռ
ք
1
^X^^^ )
180
օ/»^ 105
Հատ ղործատեղիներ
տեսած՜ Աէէ
ա
լը կը յիշատակէր
,
ինչ
որ կարեւոր
անկում
մըն էր :
«
Արուեստին գաղտնիքները
մշուշի մը ետին կ՚անթեզուին
կամ կիսովին մոռացութեան կը մատնուին։ Եթէ երբեմնի հոյսւկա–
պութենէն վիճակ մը կը մնայ , ան ալ կ * ը լ լ
ա
յ միագոյն կամ ծաղկհնր–
կար արտադրութիւն մը, որուն գծաւորումներն անճաշակ կերպով
կ՚ընդօրինակուին հայկական արիշ անծանօթ մնացած, չուսում­
նասիրուած ձեռագործի մը՝ վարշամակի
(
չէվրէ)
ծաղկե գործութե–
նէն
յ
քանի որ յախսապակիի նախկին գողտր ոլ Փարթամ գծաւո–
րումները կորսոլած են» յ (Աոնակ,
նոյն
էջ 223) :
Այս
անկումը
չէր կրնար իր Հետեւանքները
չունենալ
X Ա ա–
կայն
Հա\յը ինչպէս
ամէնոլրեք՝
նոյնպէս
նաեւ
կոլտինայի
մէշ տ
ըն­
տէ սա կան մարզի
վրայ կը յաշողի
ցոյց տալ ճարտարութիւնը
ժա­
մանակին
յարմա՛րելու
տ Եթէ յախճապակիի
ճարտարարոլեստը
-
որ
Fonds A.R.A.M