111
Զէօրէէնը, Սուրբ Մինսսփ նուիրուած ուխտավայրը, ուր Հայ եւ
Յ ո յն , րնդհանրապէս կիներ եւ. աղջիկներ, աոտոլ կանուխէն ադտիկ
խումբերով կ՚երթան հոն՝ մոմ մը վաոելով իրենց աղօթքները կա­
տարելու համար: Այս ուխտաւորները 4—5, հոգինոց իյոսքբերով
կ՚երթան հոն՝ իրենց հեաը իբր պաշտպան աոնելով մէկ երկու 8-10
աարեկան մանչեր, թուրք տղայոց քարկոծումին չենթարկուելու
համար:
Հայերը կարծեմ իրենց որոշ օրերը
ունէին, երկուշաբթին
կամ հինգշաբթին, այնպէս որ երբ մենք մեր մայրերուս՛ կ՛ընկերա­
նայինք, այն օրերուն Յոյներու չէինք հանդիպիր, այլ միայն Հ ա յ
տիկիններու իաւմբին, ամէնքը իրենց սեւ պատմուճաններուն
(
ֆէ–
րէճէ
եւ
սա յէ)
մ է ջ ։
Թէ այս սուրբին ի՛նչ ուժ կը վերագրոլի՝ չեմ գիտեր, րայց
քանի որ միայն կիներ եւ աղջիկներ կ՚այցելեն Զէօրէէնը, կ՚երեւի
լաւ ամուսնութիւն մը եւ երջանկութիւն կը հայցեն*–, իրմէ, ինչպէս
կաթոլիկները իրհնց Սանքթ–Անթոնիսւսէն :
օտսւ հաւանական է որ այս ուխտատեղին հին 3
ո
յնե ր էն մը–
նացած, պատմական նշանակումի ւն ունեցող վայր՛ մը եղած պիտի
ըլլայ : Զէօրէէնէն վերադարձին սովորութիւն էր
Միւտէրիս
պար­
տէզէն անցնիլը, հոն թ է յ մը կամ
սալէպ
մը կամբոկեղ
(
սիմիթ)
մը աոնելու համար շ կ՚երեւի ծոմ հրթալը պարտաւորիչ էր.»։
Այս ուխտատեղին
յետամնա
ղ ո
լթ
ի
ւն
մրն է քր էստոնէա
1
լւսՆ
առաքին
գարերէն՝
տեղացի
սուրբի մր
ԱՈ
լիր ո լած ^ քանի որ Ա •
Ս՝ԷՆ աս կոլաինա յէ Հետ 1լասլ ունեցայ
սուրբ
մ րն է, վասնզի րոտ
վկա յա բան ո ւթեան ո անէ/լա եգիպտաց ի զինուորական
մ րն էր , որ
Ա՝աքս իմ ի ան ո ս կայսեր
օրուէ կր պաշտօնավարէր
կուտինա
յի մ է 9 եւ
ծ ահ՜կա բա ր քրիստոնեայ
էր՛ Անիկա
չՀանգոլրմելով
Հեթանո­
սական սովորութեանց
Ղ.
ու
3
էI՛ սլաչտօնր եւ գէրքՐ% անասլաա
քաշուեցաւ եւ ճգնողական
կեանքի
նուիրուեցաւ:
րիոկղետիանոսի
Հալածանքներու
միջոցին
չուզելով
Հեռու,
մնալ քրիսաոնեաներէն
նոբէն կոլաինա գնաց եւ յայտարարեց
իր
քրիստոնեայ
ՐԼէալը։ Այս սլատճառով
չար շարանքներ ո լ ենթար­
կուեցաւ եւ վերջապէս գլխատուեցաւ
եւ մարմինը
^ԼՐ
ա
հ.Լ\
ս
Ատուե­
ցաւ
:
Հայրենակիցները
իր նշխարները
փոխագրեցին
եգիպտական
անապատը, ուր ապա յատուկ
եկեղեցի
կանգնեցին
անոր վրայ :
(
Թորգոմ Պատրիարք,
Սուրբք եւ տօնք, Երուսազէմ, 1939
է9
42–
43) :
է
Հետեւաբար Ա . Ա՚ինասը տեղական
սուրբ մըն էր եւ տիեզե­
րական եկեղեցիէն
ընդունուած
,
որուն յարգանքը
աւան գա բա
ր
պաՀ–
պան ուած էր տեղացի
քր իստոնեաներու
կողմ է մինչեւ մեր օրերը։
Եւ– Հաւանօրէն
իսլամական տիրապետութեան
տակ
բնիկ
քրիստոն–
Fonds A.R.A.M