թիւնից եւ Հարկատու
        
        
          էր միայն
        
        
          պետութեան
        
        
          ւ Բայց
        
        
          յետոյ
        
        
          ,
        
        
          տե
        
        
          ւական
        
        
          եւ Համատարահ՜
        
        
          անիշխանութեան
        
        
          Հետեւանքով
        
        
          ,
        
        
          ագատ
        
        
          գիւղացիոլթիւնր
        
        
          սկսեց
        
        
          կորցնել ե
        
        
          1
        
        
          ւ իր Հ
        
        
          ոո
        
        
          ր
        
        
          ռ
        
        
          ՛
        
        
          ւ անձնական
        
        
          աղա–
        
        
          տութիւնր
        
        
          : ՝
        
        
          Բրգական
        
        
          էէէ*
        
        
          ոո
        
        
          ղասր եւ թուրք
        
        
          պաշտօնէութիւնը
        
        
          գրաւեց
        
        
          ին նրա Հ ո ղե րր , որով աստիճանաբար
        
        
          չափ աղանց
        
        
          նուա—
        
        
          էլեց ա յս կարգի
        
        
          Հողատիրութիւնն
        
        
          ու գիւղա ց ի ութիւն
        
        
          ը։
        
        
          Պարբե
        
        
          րական
        
        
          Հողազրկման
        
        
          Հետեւանքով
        
        
          ստեղօ՜ուեց
        
        
          Հոգաղուր
        
        
          կների
        
        
          մի դաս, "րի միակ
        
        
          Հարստութիւնը
        
        
          իր երկու
        
        
          ձեռքերն
        
        
          էին։ Այգ
        
        
          գասն էլ, շատ յաճաիյ
        
        
          ,
        
        
          պանդխտութեան
        
        
          էր դիմում
        
        
          ,
        
        
          կամ
        
        
          քուրդ
        
        
          ու թ՜ուրք կա լուահ՛ատէ
        
        
          րե րի աներում
        
        
          հ՜առայ
        
        
          մտնում
        
        
          : «
        
        
          ԻբԱ1ԼԱ1–
        
        
          կանօբէն ազատ եւ սեփականատէր համարուող գ իւղա ցին մշտա–
        
        
          պէս ենթա կ այ է ր
        
        
          ա ն լ ո Ն ր
        
        
          ճնշումների , հալածանքների ե ւ հետ ա
        
        
          պնդումների : Ամէն մի քիչ թ է շատ ո ւ ժ ե ղ բէկ , աղա կ ամ թոււուն
        
        
          կարող է ր աոանց դ ժո ւ ա ր ո ւթե ա ն խլել գ իւզա ցինհբի հ ո ղը , տու
        
        
          նը ե ւ կ ա յ ք ը ։ 1870–ական թուականներին, երբ քրդական վեր–+
        
        
          նախ ա լը իր օր ա ւուր ասող տնտեսական պահանջները բսս արա
        
        
          րելու համար սկսեց մ ե ծ կ ու տ ա կ ումներ կատարել , արհւմտ ահայ
        
        
          գ իւ դ ա ցիո ւթհան հողերի բ ոնա գ ր ա ւ ո ւմը ստացաւ մասսայ ական
        
        
          կերպարանք» ,
        
        
          խոստովանում
        
        
          Է սովետաՀայ
        
        
          պատմագէտը*՝)
        
        
          :
        
        
          Այսպիսի
        
        
          պայմաններում
        
        
          էր տարում
        
        
          Հայ ժոզովրգի
        
        
          մեհ՜ա—
        
        
          գոյն
        
        
          մասլչձ.%—րդ դարի երկրորդ
        
        
          կիսին
        
        
          ւ քուրդն
        
        
          ու թուրքը
        
        
          միա֊
        
        
          ցել
        
        
          էին՝
        
        
          Հայութեան
        
        
          դէմ կազմելով
        
        
          պայքարի
        
        
          ընդՀանուր
        
        
          ճա՛
        
        
          կատ : ԱնՀնար էր այս Հակադրութիւնը
        
        
          լուծ՜ել իւադադ ճանապար—
        
        
          Հով^
        
        
          Համաձայնութեամր
        
        
          :
        
        
          Ղ՚րա Համար պէտք էր մէկ րան , որ
        
        
          թ ո ւ ր ք ն ու ք ո ւր դը ճանաչէին հ ա յին որպէս իր հողի տէր, տ ային
        
        
          նրան կեանքի եւ գ ո յ ք ի ա պ ահո վ ութիւն, հրաշխաւոբէին նրա գ ո
        
        
          յ ո ւ թ ե ա ն տարրական պ այմանները, ս տ հզծ էին մի միջ ա վ այր , ո ւր
        
        
          հ ա յր կարողանար անկաշկանդ զարգանալ եւ գ ործօն դ եր խազալ
        
        
          իր բախտի տնօրինման մէ ջ : Հ ա յ ի համար այս կենսական պ ա յ
        
        
          մանները անկարող է ին ստեղծել թ ո ւ ր ք ը ե ւ ք ո ւ ր դ ը– ա յ դ պատ–
        
        
          Տառով ծ ա գ եց Հայկ ա կ ան Հա րցը :
        
        
          I I I
        
        
          ԻՐԵՐԻ ՏՐԱՄԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆԸ
        
        
          ԱԶԳԱՅԻ՚ե-ՔԱՂԱ^ԱԿԱ՚Ն ՅԵՂԱՓՈԽՈՒԹԻՒՆԸ
        
        
          Արդ՝ խ"ե՛չ էր անում
        
        
          Հայոլթիւնը
        
        
          իր գոյութեան
        
        
          ,
        
        
          իրաւունք֊
        
        
          ւերի , իր Հոդի եւ ազատութեան
        
        
          Համար։
        
        
          Եթէ թուրքն
        
        
          ու
        
        
          քուրդը
        
        
          * ) «
        
        
          Տ եղե կ ա գ իր Հայկ. Գիտ • Ա կ ա դ եմիայի » , 1940, թ ի ւ 30,
        
        
          էջ 4 5 ։
        
        
          40
        
        
          Fonds A.R.A.M