եւ. անոր
գրպանի
1)
ւք|ւթ–
աարճանակր
:
Այս
տփոցը
մեհ–
աղմուկ
Հանեց։
Մեր
Պարոնները
շիլ նայէ,ցան
եւ
լեզու
ցուցուցին
:
Աարճանակր
աոին եւ աի–
րոքյր
վերադարձուցին
:
Երամեան
ՎարԺաբան/ք
տնօրէն,
ինքն՝
վ
111
ս ա
ա ֊
կաւ որ եւ ա չաղուրկ
Համ
բարձում
էք–
րամեան
,
բարձրագոյն
երեք
կ ա ր գ ե ր ա
աո քել
մեհ֊ ահ սարա՛ն դու այաւյ ր Լ ւլ
,
ամ–
Բ""Ք– ո ւս ո ւցչ ութե ան Ներկա
յութե ան ,
որոնց
մ է 9 կա
յին
՛
հ ա շն ա կ ց ա կանն ե ր
Տաճաաի
արտաքսում
յա ծ՜անոյց
եւ
յայ­
տարարեց
թէ անոր
Համամիտ
եգոալ–
ներր
կրնան
անոր
Հետ
մեկնիլՀ*
) :
Մեոմէ
մէկր
միայն
քա^ասիյւա
եկաւ. ^
խիղախ
պատանին
Տիգրան
(
քանթա֊
կունեան
. «
է "
Տաճաաի
րնկերն
Հյ/» ,
ր–
սալ
ու. երկուքր
մ իա սին դուրս
ելան
դասարանէն
:
էյ ս այնքան
կ ր
ս ի ր ի է է
Հա
յրս , որ կ&կուեցա
յ մ տած՜ումնե
չաուս
աա
կ ր
:
Երբ իրիկուն
Գ"վՐ
ոռ
Ր
^Գ^՚ՅՒ^Ք
»
Տաճաաի
Լւ Տիգրանի
Հեա Հր
մեկնող­
ներս
իրարու
երեսր
թքեդինք։
ինչպէաա
/
ւ/–իւոի
կրնայինք
անոնս
դէմքր
տեսնել
՚
եւ.
որոշեցինք
ա լ գււլրոց
չ^երթալ :
է*րիկունբ
Հայրս
իմացաւ
ե դահ ր -
ինծ՜ի
Հարցուց
թէ
ինշո՞ւ
Տաճաաին
չէի
րնկերասահ՜
•
մտածեցի
ու ետ
կեդասլ՝^
Ր՛՛ի* Հ՝
ա
քԳ մտած՜ումիդ
Հա—
մ ար գուցէ Ք^
ո
նե րեմ
^ բա
յց ա՛ լ
ււլէտք
<է
Երսոքեան Վարժարան
երթաս,
ես
մեծապէս
կր յարգեմ
Պ • Երամեան
.
օր
մ ր գուն ալ պիտի
յարգես
ւլինք :
Ա՚՚կէ
յետոյ
կեդրոնական
Վ^արմ-արան
գ տ ց է ք
Տաճաաի
Հ ^ / / / » ( ՚
։
՚ ) ,
ըսաւ։
կեդրոնական
ռասալինք։
Միւս
տղայէն
այ ձգեցին
ռԼ
կեդրոնական
եկան։
Բ"ւյց Հոն ալ եր­
կար Հր մնացինք;
Հրէ* Գաւ օ մր մ կ ք–
( * )
ՈրքաՐւ ալ ԵրամեաԸ ՝-»
ա մա ո—
ձակեցտւ
այս արաաքսռււքր գործա­
դրել , րայյյ աոած էր
Պարոններով
հա­
մաձայնութիւնը :
(**)
Տաբատի եայրր <1|օլիս կը գըտ–
Րաւէր . ուր ռանաարկա եցւա
1
Գաւ օի
աեսւրեկու ւքէՐւ յեաոյ :
տե գ պիտի
դար ե ւ
ամ
է ն
ի" է
պիտի
խանգարուէր
Վանի
֊
մ է ^ ւ
Ղ՝աւօի
դաւաճանութեան
շրջանին
՚
քյ ո ր—Ա ե րնդականնե
բոան
ալ
դէնքեր
բամնո
ա եցան : էքս ունէի
տասնոց
մր .
Տաճատ
ունէր
տասնոց
մր եւ Պրաու—
նինկ
մր
5
վատասրտութեան
,
մաՀր
արՀամարՀելոլ
խրատականներ
կյւ լսէ—
ինք
խմբապեաներէն
:
Ղ*աւօի
աՀաբեկումէն
շաբաթ
մր
ւււււ ա V
,
Տաճատ
մեր ալէնքելար
Հաւաքեց
եւ կ՛ կոմիտէին
տարաւ*
անոնց
կ յ* ւո—
բուկ
Հրամանն
է եդելա , րսաւ : ք՝ա յց
քանի
մ ր
օյւ վե րթ
, //՚
արտ
6՛–/՛
իրիկուն
,
ճաշէն
յետո
յ ^ իր սենեակ
յա գացի
^ տե­
սա
ք որ իր ատրճանակներ
ր
քուքն
էին*.
Ակսաւ
քանդել^
իւղել ել շարել
նորէն ;
1 "
Ր^Ր. խագայիք
կուդար
իրեն :
Մենք
միշտ կբ շփո
թէ
ինք
Հ Հին չո
Ո
լ
դուն
ալէնքե
յադ. պաՀած՜ ես եւ մերիններր
ա—
"
իր
տարիր^ գ Ր"ի ՚՛ ^Այնքան
աղաչե­
ցի
քԼրամին
է
որ շաբաթ
մ՝՝ ա լ
պաՀելոլ
արաօնեդ
ինծ՜ի՝$>
1
րսաւ : *^/՛/ ք^՛"
7
",/
սկսաւ
խօսիլ
Ղ՚աշնակցոլթեան
աՀա—
բեկու
մնեյւէ ն • <Հրնղ Հանրապէս
այս Պր—
յյաունինկ
ատրճանակով
տեղ\ի
ունեցած՜
են^> րսաւ : Վ^հրքյւ
^ անկողնոյս
մէ^^ եր­
կար
մաած՜եցի
իր րսած՝
խօսքին
վրա
յ :
յԼնեյւկբտյ
եղայ որ աՀա բեկում
ի պար—
տակտնութիւնր
յանձն
առած՜ էչւ :
\
Լմէն
բան
կր Հաւատա
յի իրմէ
Հ ք*ա յց
իրեն
բան
մ յա Հյասի :
\
ք ե ր վեր$\ի
ն
«
մ աա ալ ով՝»բ տ եղի ո լ –
նեղաւ
էքարտ
9
յ 190Տ ,
Կիրակի
գիշ^րր,
Պարալեւենց
տունր;
կ յա խորՀիմ
թէ ՚"—
մէնքն ալ ներկայ
էին : Ս*ե ր ՜մհեերր խօ­
սեցան
*)՝
աւօի
դաւաճանութեան
աՀար—
կ ւււ
Հ եաաաե ւանքնե՜րաւ
ւ մասին։
(
ֆաորոնե—
էյին
ծ՜անր
գէաալքե րաալ
Հալտնտկանու—
թիւ
*1
ւր • երգմց"՛
ցի*1*
1՚
Ա.
ա
Լ
՚
^հ^Լ մէկ
1
Լադայաշակներ
։
Վաղարշակ
Հյիրվան—
•
եւ/ան մեր խումբի
մէկ անդամն
էրէ
Պ՚ււ/–
ւօն
խո ւալա ր կի* վոՀմ ակին
Հ ետ
քան
ի
մ ր
շտ բա թնե
ր աո ա$ ալացած^ Էր անոնց
ա ււ ւն ր գ ուր պ ասՀեաւ աո մր րլլա
լ ր գի­
տէ ր
,
բայց
աեալլա Հէր դիտեր : Վտ–
41
Fonds A.R.A.M