Հ է ՛ յ , ընկե՛ր, կանչեց, խ
լս
չ հա՛ն երեսիդ-
Լ՚դ կհանքոսմ տանջուած , տանջանքով մեոած
Անրիւ, անհամար, անբախտ հայերի
Հոգիներն են հէք, որ լաց ու կոծով.
Արեան մրրիկով երկինք թերացան,
փոթորկում են դեռ Ասաըծու դիմաց ,
Ր-ողոքում անհուն հրկրնքա|ր մին-
՚
Սրրանց բողոքի , աղմուկն է անլար ,
Հասնում է ներքել՝ հայի ականջին •• •
Հ է ՛ յ , ընկե՛ր, ասաւ, խաչ հւս՚ն երեսիդ,
Ա՛ո հըրացանդ , դաշտն իջիր շուտով,
իջի՛ր Սըրբացան ափը Եփրատի ,—
Մեծ տառապանքի վերջին օրն
է
սա • • • » - .
է՚ադոլ «ԱՐ ԵԱ»
Վհրաոտսպրուած– «ՀսւյրհԱիք >>ի մ է յ , 1915, Յուլիս 17
27
Fonds A.R.A.M