1 9
Աւասիկ
Ա
յ—Աաոէֆանոսի
Գ
՛
Ա
չ
ն աղբու
թե ան \&րգ յօդուած
ը *
(
ՀՕՕ՚Ւ •
16 »
Ն
(
լատե լով
որ ռուսակա
՛
ն
Գ
0
Ր
ս
՚
ց
Հայ աո
ա ան
ի
4
ձմէջ գրաւած
բայց
քՒուրքիո
յ
վերագա
րձո ւե լ իք
տեղերէն
մեկ–
1&
նիլլշ
կրնա
յ
կռիւներու
ե
երկու
ա
է րութեան
ս
բարեկամական
<(յարաբերո
ւ թ
իլննե
րո ւն
ւէն աս բերող
կնճ իռնեբու
ծնունդ
ա ա
չ
Հ
ձԳռւռբ
պարտաւորութիւն
յանձն
կ*
առն ու* Հ
այո
ց բնակած
գա–
զւառնե
բուն
մէջ տեղական
պիտոյ ի
Գ
պաՀան ջած
բա րւո քո լլքհե
ր ն
«
ու բա բեն
ո
րո գո ււքեե րն առան
ց
այ լ ես յապաղե
չու
գո րծագրե
լ
Ա.
Վ ք
ի
ւ
րտ ե րո ւ ն ու չէ
Ր ք է
զն ե ր
ո լ
//
գէմ անոն
Ա
ապահովութիւնն
ե–
(
Հրա% խաւո րե
չ)) է
Այս յօգոլածին
ուժովը
քիւրտերուն
ու չէրքէզներուն
Հարս**
տաՀարութեանց
գէմ ապահովեալ
էին Հ,այք*
իրենց տասը տարի է
ի վեր արձակած
աղաղակ
ը վե
ր
ջապէս
արձագան
գ
կ ը գանէ
ր
•
ու
մ ե ր
յանուն
Ազգին
ներկայացուցած
խնգրոյն
մէկ մասը կը
լուծ–
ուէր ըստ
սկզբան
ձւ Համազգային
ի
բա
լ ա ն
ց կարգին
մէջ կը
մտնէր
%
Այ
չ
մեր Ազգային
խնդիրը
Արեւելեան
ընդՀանոլբ
խըն~
գրոյն
Հետ նոր կերպարանք
ու նշանակութիւնն
առած Էրէ
Այս
՚՚՚
րկիրր
մին չեւ այսօր
կառավարուեցաւ
տաճիկ
պաշաօ–
ն
ատ արաց
ձեռքով
(
1
ւ այսօր Հասարակ
եղած
ճշմարտու
թ իւն մըն
Է
պաշտօնատարաց
յոռութիւնը*
այնպէս
զի նոյնիսկ
Ո • Գուռը եւ
երկրին
վեՀապեաը
քանիցս
Հռչակեցին
զայն
է
Արդ
ճշմաբիա
չէ
ըսեչ
մասն
ալռ
րապէս
Հայաստան
ի Համա
ր
թէ
Հ,
քյ
՛
յ
էհ
ո զո վր գե ան
պատոլՀասբ
քիւրտերն
են միայն
ու
^ԷրքԷդ^՚որը,
ա
յ չ պատու–
Հաս
մըն
ա
լ
անարժան
պաշտօնատարներն
են
յ
Այս
պ«ս շա օն
ա
տարաց
մէջ
ք
Հայաստանի
մէկ ծայրէն
միւս
ծայրը,
գրեթէ
ե
ո
՚
չ
մէկ Հայ պաշտօն ատ
ա ր
մը կայէ
Պատերազմէն
առաջ մեր ՎեՀափառ
ինքնակալը
ք
այս մեծաաա–
րած
կայսրութեան
ւ/իաՀեծէսն
Տէր , սաՀմաեագբութեամբ
ե
Հ ա լ ա –
սարութեան
սկզբունքով
փորձեց
լուծել
Արեւելեան
խ՛նդիրը,
կը–
րօնքի
խտ բութ
իւն ը վերցունե
լով քաղաքական
ու
վարչական
խնգիրներու
մէջ
ք
ու
Տէրուիժեան
պաշտօնները
Հաւասարապէս
բաշխելով
իր ամէն
կարգի Հպատակաց
,
ե
անոնց մէջ մէկ
Հատիկ
խտրութիւն
մը ընգունելով
այն որ իւրաքանչիւրին
կարողոլ֊
թեն էն
ո լ
անձնականք
արժանիքէն
կը ծագի
է
Հայոց
Ազգը
ո՛
չ դը֊
ժընգակ,
ո՛չ ըմբոստ
գտնուեցաւ
այս
Հայրենասիրական
վերջին
ջանից*
ն ա
մանաւանդ
քանի
քանի
իր
գաւ ակունքը
ին
քղինքսիքյ
նուիրեցին
գործին
յաջողութեան
ը • ինչո
*
ւ–>
վասն
զի տեսան
որ
փառաւոր
դեր մը պա Հուա
ծ
Է ր
Հայուն՝
խնդրոյն
այդ
եղանակ
լուծման
ը մէջ,
վ ա ս ն
ղ ի
Հայն իր ինքնուրոյն
եկեղեցիովն
ո լ
ինք
ն
ո
լ ր ո յ ն ազգութեամբը
,
որ չէ խառնուած
ո՛
չ օտար
եկեղեցւոյ
Fonds A.R.A.M