ՀԱՅ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆ
ԵԿԵՂԵՑԻՆ
Հակառակ
այն իրողութեան
,
որ Մեծ ու Փոքր Հա–
յ աստունները
ամրող^ութեամր
գրաւուած
էին
մաՀմե–
տական
Աելճուգներէ
ել թրքական
ղան ա ղա՛ն
Ց
ռո
)*
րէ
է
Հ
ա
յ ե ր յ լ կր շարունակէ
ին քաշկռտել
իրենց
դժնդակ
կեանքը, եւ նոյն էոկ եկեղեցական
կրօնական
մարգին
մէջ մեծ յառա^ղիմութիւններ
ցոյց կու տային
;
Հյատ մր
Վանքերու
միաբանս
ւթի ւնները , գրականութեան
եւ ի–
մաստաս
ի րութեան
ոսաաններ
դարձած
էին՛. Ո՛– ար գա­
րե լ Արծաթ Գար կոչուեցաւ
։
քիչիկի"
յ մէլ\ եւս, մանաւանգ
Գրաւլարկի
մէ^ Սի՜
սի մօտ , ( ուր մանկութեանս
եւ սլատանեկոլթեանս
օրե­
րը անցուցած
եմ , այժմ անտառացած
աւերակներու
մէ^)
ւէանա կաններ ո ւ աշխատասիրութիւնն
երր
մ եծ
յո յս՝ կը
սփռէին
Հ
Հայ եկեղեցականութեան
պետը ,
խորՀրգա–
տուն եւ աճակիցն էր Հայ թագաւորին,
եւ այգ ի
ս
կ
պ ատ ճառա ւ
Հայր ապ ետ ական
Աթոռը
կը փ ո խադբ ո ւի
Հռոմ կլայէն Աիս,
1295
թ՛՛՛՜ին)
(
հուբինեանց
Հարստու­
թեան
մայրաքաղաքը,
որ իր անմատչելի
բերդովը եւ
ս։մրո լթիւններոՎը
առասպե լական
դի ւթ ա կան
դարձած
էր Ար ե լելե այց եւ Արեւմաեայց
;–
Հայոց
կիլիկեան
շրջանի
վերջին
գարը եղած է կրօ­
նական ու քաղաքական
պառակտումի
տխուր
ողբերգու­
թիւն
մը։ Աահ մետական
ցեղերու
օղակը
ՀետղՀետէ կը
Հսեղմուէր
փոքր Հայաստանի
շ՚՚՚֊րջբ*
\
$ ա չակիրներ
ո ւ յա^որդա կան արշաւանքնե
բը
ու րիշ
նպատակի
չէին ծառայած
,
եթէ ոչ
արկածախնդրական՝՛
ու շաՀադիտական
նկատումներու
։
Հայոց
Հիւրասիրութիւնն
ու ասպնջականսլթիւնր
կը
փոխարինուէր
կաթոլիկեան
քաբողոլթեամբ
%
Fonds A.R.A.M