ԵՒ ԻՐ
ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆԸ
Հայրապետական
Աթոռը
քԼամագալկն
կը
փոխագրուէ
Կարմիր Վանք,
՝
Բկսոլնի մօտ, ուր 1լիշի՚Կը
Վ
ա ս
է լ
Հայ ի ձի՛անը *
Գ րիդ որ Վ կայ ասէր Հայրապ ետ ով կր սկսի
կ աթ ո ֊
ղիկոսական
տոՀմայի
ս
յաջորդութիւն
մբ, ինէսչիսին
ե–
ղած կր անսեաչի մկ^ Գրիգոր
Լուսաւորէի
Պարթեւական
շառաւիղը
,
եւ Աանաղկեբաացիք
,
ու յառա^իկային
պի­
տի տեսնենք ԱջապաՀեաններր
դարձեալ
Կիվիկի"յ
մկք^՛
Իրաւի
ՊաՀլաւունիներր
տուին
յաՀոր ղարար
()
Հայրա–
պետներ,
որոնց ամ ենանշանաւոլն
կ Ս • Ներսէս
Կլայե–
ցին ( Հռոմ կլա յեցի ) , որ
Շնորհալի
մակդիրով
Հանրա­
ծանօթ
գ\էմք մրն կ։
Հ
ա
յ եկեղեցականութեան
ամենա–
կարկառուն
ներ կայաց ո ւց ի էր , թկ գ,"է
ո
՝*
Լ)
թԿ
Ք
սա
,
ր
ո
*
Լ
1
Իր եկեղեցական
բանա ստեղծ ո ւթ ի լեներն ու երգեր ր
տա ղեր ր շարականագիքր
ի% ու ժամագիրքին
ամենկն
գգայու
ս
ու խորունկ
կ^երը կր կաղմեն
մինչեւ
այսօր ;
Իր թղթակցութիւննե
րը ի խնդիր
մ ի արան ո ւթե ան ա–
ռա^արկին՝
Բիւոանգիոյ
կայսր
Ա՚անուկլի
Հետ, ի յայտ
կր րերեն իր աստուածաբանական
խոր , ներշնչեալ
Հբմ–
տոլթիլնբ
:
Նշանաւոր
կ նաեւ Ներսկս
Լամբրոնացի
Արք՜
եպիսկոպոսբ,
ՀյնորՀալի
ի քեռորդին
,
որ սնած եւ ուսած
&՝
Ր
Խ
^
0
Բ^ԳԲ°ՐԼՀ
չ
ոլ
քՒ^
ներքեւր :
Կրկին վարձեր
**
լ բլլան
Բիւղանդացիներու
կողմկն
Հայոց Հետ միանալու,
եւ միշտ կբ ձախողին
,
Հակառակ
անոր որ Հայերու
բոլոր
բացատրութիւններր
ել լուսա­
բանութիւնն
երր կբ պարղկին
իրենց
դաւանանքին
ուղ­
ղափառութիւնն
ու ճշմարտութիւնը։
Յոյները,
միաբա­
նական պատրուակով
ուր՛իշ նպատակ
էունկին
,
եթկ ոչ
ձուլել
Հայոլթիւնր
,
ինչ որ չկր վրիպեր մեր խոՀեմ նա–
խաՀայրերու
ուչադրոլթենկն
։
Fonds A.R.A.M