ԵՒ ԻՐ
ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆԸ
վայրեբուն
տիրելու
կամ գոնէ բաժնեկից
բլլալու
Հա­
մար , մ ան ւսւ անգ
Հ՚ոյոց
,
Տունաց եւ Լատինաց
մի^եւ որ
շատ անգամնեբ
աբիւնաՀեղուքԺեանց
է
ս
կ պատճառ
կբ
գա ունաբ •
Ա կղբն ական ֊Աւան գա կան շր^անր կբ տեւէ
մինչեւ
038
թ ո ւ֊ա քլ
սյ
նբ , որ ժամ անակ
()
մ ար
քօաչիֆան
,
Ա՝ ու–
Համ մ էտի
եբկր որ գ յա^ո րգբ
ք՝ի ւղանգաոին
եր բ Ե ր
ո
ւ ս ա–
դէմէն ու Պագեստինէն
վռնտելով
ազատութիւն
կբ
շնոբ–
Հ\կ\ անոնց
կողմ է ճնշուած
միաբնակ
Հասարակութեանց
Հ ա յո ց ( * ) , քյգիպտացւոց
եւ Աուրիացւոց
;
Աինչեւ
այս­
օր գեռ
գոյութիւն
ունի ԵրուսազէմիՀայոց
Պատրիար­
քարանի
ար շիւնե բուն
մ էջ
Օմ աբ
քս ա չիքի ա յին
շեորՀած
Հրուէարտակբ
,
որ ո ւէ պաշտամունքի
ազատութիւն
բ եւ
Սիոնի չերան
բարշէոլնքբ
Ա * &ակորեանց
վանքին ու յա–
բակից
մ ասերուն
սեփականութիւն
բ կբ ճանչցուի :
Հա յերբ
Հեռու
մնա լուի ղաւանական
եւ ա
թռռական
այգ
կռիւներէն
ու խ ա ռն ա շփ ոթ ո ւթ ի ւնն եր էն ,
որոնք
տեղի
1
լ ունեային
շարունակ
Պաղեսաինի
մէջ եւ զոր ե–
կեգեց ական
Հին պատ
մ ոլթիւնբ
շատ անգամնեբ
տիւ ուր
էջերով
կբ նկարագրէ
;
Անոնք կ՚աշխատին
իրենց
գԻսՔԼՀ
ամրացնել
ու բնգլտյնել
իրենց
ս ե վւականո
ւթի ւններն ու
իր աւասո
ւթի ւն ն երբ;
Հ այ ո ց գէպի
Հիւս ի սա յի ն Ս ուր իա
եւ
Կիւիկի
ա
ղանգուածային
գ
ա
գ թ բ մեծապէս
կբ նպաս­
տէ իրենց
գո րծո լնէ ո լթեան
,
մանաւանգ
Հայ իշխանն\ե–
բու եւ թագաւորներու
օժանգա կո ւթեամբ
եւ
բարեպաշտ
ուխտաւորներու
նո
լի
բատ
ւո ւթեամբր
;
Այնպէս
ոբ ար–
( * )
Աւանդական շրջանէն եաքր ծ անօթ աււաջին ե –
պիսկոպռււն է Տ • Արրահամ :
Fonds A.R.A.M