չէ Ր Հա քո ո աճ իր ա թո որ գրաւէ
Է
է լ Հինձքի
կարմիր
ուսաւորիչ
վանքերու
մէք
կ ապրէր*
Առաքինին
տանիքին
վր
ա
յ
իր սովո–
ոռ ւ թե ան Համեմատ
պատահ՜
յոաեն
յան կա
րհ
կր
Հի ւ ան գան
այ կա թուահաՀ ա ր
Րէէ
ա
յ եւ
40
ժամ
յետոյ
կր մա Հանայ :
արմինր
Հոն Հա մփ ուի ո լի ր ^
այ ւ Ա
•
Լու սաւորիչ
կր տա րուի եւ իսոշոր
իւ ա չքար
ւ /
ր անոր
գերեզմանաՀ
ոգին
ԳՐ
ա
յ
կը
գետեգուի
Լ Հմմտ * վեր՛ր եւ Զամ չէ ան ^ Պատ
մ * Հայոց ^
էք
841
> 863 > 866) :
Դարձեալ
նոյն վանքին
առաք–
նորգնէրէն
(
յերսէս
վանաՀայրր
4877
ի
ս
աւաղակ–
ներու&ձեռքր
կ իյնայ եւ կր գան ա Հա րուի
(
Փա֊նքգ
1877,
1146)
եւ. կնեազ Պաաիկեան
Բաղէչե
ց
ի%
այլազգիէ
մ ր վիրաւորուելով
«
ի վանս Ա •
Լուսա­
ւոր չայ Լ զ է լ նահատակ
1907,
Օգ՛
22»
(՝
Բ օսեան ,
անգ, Ա
150)
:
<
է » « 1
Հ.
ԻՆՉՔԻ ԿԱՐՄԻՐ ՎԱՆՔԸ
Հեռանանք
Ա*ուտուրկու
Ս * Լուսաւորչի
վան­
քէն եւ այցելենք
կարնէն
Հետիոտն
չո րս ժամ Հե­
ռու գտնուոզ
ոլ
֊
րիշ
վ
ա ս
ք
***
ր
1
որ աւելի
նշանաւոր
է եւ Հոյակապ։
Այգ՝
Հի
ս
^քԻ
^
ա
Ւ Ր
վ
Ա Ս
Ք
Ս
է*
ք*արձ րաց ահ՜ է Հինձք
գիւղէն
կէ
ս
ժամ Հեռու եւ
անոր
արեւելեան
կոգմէ ու *ր ա ռվա ր եւ
/
Ս
ա չափ այտ
լեռնաշղթաներու
սա ո րոտ ր^
ԲԷՐ
ա
^լԻ
^ Լ\
է
Լ է
ւ ա
յ *
Օ
ր ք ա պ ա ա ո ւ ա հ Է կանանչագեղ
դաշտագետիններով
ու արտերով։
Ու֊նի ստուգիւ
սրտագրաւ
եւ սրտա­
պարար
Հորիզոն
ու սքանչելի
օգ : ք^նչպէս
Հայաս­
տանի
վանքերու
մեհամ ա սնութիւն
ր^
նաեւ
"
Հ / "
38
Fonds A.R.A.M