֊ 488 -
փսփսալ.
«
Գեո՚րգ,
կը
մեռնիմ՛, ա րթնցի ՛ ր։ »
Իր
կողմը
դարձայ
Հասկնալու
Համար
թէ
ի՛նչ
ունի։
Ա՛ ինչ
այղ իրար
յաչ*որգեցին
անախորժ
պայթուձ՚նեբ
,
որոնցմէ
արձակուած
Հոտը կլաներ
էր
մեզ.
քրտինքներու
մէչ* կը լողայինք։
Թունաւոր
կազերէ
ար­
ձակուած
Հոտե՜ր,
Հոտե՜ր,
որոնք
չեն բացատրուի
ր ։
- «
հ | ի ՚ Ր , քփմա կը խե ո դ ո ւիմ, անտանելի ե...»
կրկնեց
Լհ–
ւ ո ն ը
յ
-
Ես ալ կ՛զգամ, բայց... ինչպե՞ս ը ն ե լ ։
Այդ
տունը
ձգել
ու գուբս
երթալ
Համ ա րձակու
թեն է ա ֊
ւելի
ա րկածախնգբ
ութեան
կը
կարօտէր։
Գուբսի
սառեցնող
ցուրտը
մէկ
կողմէ,
Հիւրամեծար
տնեցին
անարգելու
վախը
միւս
կողմէ,
նկատողութեան
արժանի
կէտևբ
էին։
կար
նաեւ
ա–
ւելի
իրական
վախ
մը. ցորեկին
քիրվա ՚1վիի
ընկերակցութեամբ
իսկ
Հազիւ ազատած
էինք
աՀաբկու
և. Հսկայ
գամբռէն.
Հիմա,
այս
գիչհբուան
մէչ*
ու մենք
մեղի
ինչպէ՚ս
պիտի
կրնային
ք
անցնիլ
այգ վտանգի
գօտիէն
։
Երբ
մեն ք այս վիճակի
մէչ՝
է ինք ,
մեր
տուրբինները
նոբէն
սկսան
ռմբակոծում
ի • սոխի
կա՛զ.. .
թունաւոր
ու
անշնչելի։
կ՛զգայի
վտանգին
աՀաւորութիւնը
։
Այլեւս
չկարենալով
Համ բերել
Լեւոնը
նոբէն
սկսաւ.
-
Ծօ,
ե յ ի ՚ ր , նիմա կր մ ե ռ նիմ , փորս ալ կր ց ա ւ ի ։
Լեւոնը
անչաբժ
պաՀհլն
ալ անկարելի
էր՛
Ո՚ոքի
ելանք,
ձեռք
ձեռքի
տուինք,
դանդաղ
և. զգոյչ
քալեցինք
նեղ
ճամբա­
յէն գէպի
գուռը։
Պ՚՚՚ռկհլէ
առալ*,
քիրվա Ալին
մեղի
ցոյց
տը–
ւած
էր
" ՛
յ ն ճամբան,
ուրկէ
պէտք
է անցնէինք
տանիք
ելլե­
լու Համար,
ի պաՀանշ\ե
լ Հարկին,
և– մենք,
գուբսի
դրան
քո­
ւէի աստիճանէն
տանիքը
բարձրացանք։
0՛
ֆ , աչխարՀ
կայ
ե–
ղեր. օ՛դ,
օ՛դ,
բայց
ի"նչ օգ– կարծես
սառ
կուլ
կուտանք։
Տէբ–
սիմի
երկինքը
պայծառ
է, բայց
պաղը
դանակի
պէս
կը կտրէ
դէմքերնիս։
վճարէն,
մեր ոտքին
ձայնը
առնելով,
գամբռը
ըս–
կըսաւ
իր աՀազդու
ազդարարութեան։
Լատիկ-Հատիկ,
ծանր
ու
թաւ
«
նա՛վ, Ոա՚վ ռա՚վտէ*՛
՚
Ս ՚ բ շ \ , սպառնալից
խուլ
մռլտուքի
սկսաւ։
Չենք
ուզեր
տան
իքէն
վար
է լ ^ ՚ ե լ .
Թ՚՚Ղ
պաղ
ը լ ­
լայ
,
չե՛նք
մեռնիր,
բայց
վարը
դժոխք
կայ,
խեղգուիլ
կայ.
մենք
ղ՛ուղէինք
մինչեւ
առտու
տանիքը
աՆալ, բայց
Հոս ալ
վտանգ
կար. Հապա
եթէ
սեւ
գամբռը
տանիք
ելլէր,
վայն
էր
պատեր
մեզ։
Ա՝ են ք կը տնտնայինք
որ
շունը
քնանար,
սակայն
ան կր Հսկէր
1
ւ այս անգամ՝
թաթերուն
վրայ
կանգնած.
ձայ­
նը ՀետզՀետէ
կը մօտենա
բ ։ Մենք՝
ուրուականներու
պէս
Կ^կը՜
լած,
գաըանքեն
մենք
զմեզ
վար
գլտորեցինք
և– կամաց
կամաց
Fonds A.R.A.M