- 475 -
բուրգէ
,
կերպասէ
պատ ր ա սա ո ւած բաճկոնէ
Գլուխն
ին
«1
>ես
կը
դնէին,
իսկ երիտասարդներուն
դրած
ֆէսին
կ՚ըսէին
տալ <եեէ1։
Ոմանք կը փաթ
թ է ին նաեւ
փ ո ւ շ ի
կամ
յ ե թ ։
Գիւղացիներու
տ ը ֊
բեխին
տեղ կը Հագնէին
տեղական
արտագրութիւն
եղող
փ եւ՛ նա
եեւքենհն,
սբ նչանաւո
ր էր Ջա ր սանճագի
1
ւ Տէբսիմի
շրջաննե­
րուն
մ
Հ
ջ ւ Ունեւորները
կը Հագնէին
եւրոպական
փայլուն
կա­
շիէ
կօչիկ,
որոնց
փ ո թ ի ն
կ՚ըսէին,
իսկ Հարուստ
էրիկ
մարգոց
տիկիննեբոլ
Համար կար
կ ր կնա կ կ օ շի կ
(
գալօչ
փոթին)։
Գուլպաները
նբբաՀիւս
1
ւ նաշխուն
էէ՛ն՛
ընգՀան–
րապէս
Ոսրրէէ
աղջիկներուն
1
ւ Հարսեբուն
ձեռագործներր
կ ՚ ը լ ­
լային
ւ
Բերրիի
մէջ տարտղի
փոփոխութիւնը
1
ւ
բարեղաբդումր
տեղի
ունեցաւ
1908 ֊4՝
^՛
՛
Լերջ, երբ Ամերիկայէն
կարգ
մը Հայ­
րենակիցներ
վերադարձան
է Անոնց
արդիական
Տադոլստ– կ ա պ ո ւ ս -
Տթ
ունելս
բ դասակարգին
մէջ ստեղծեց
Հագուելու
ճաշակը։
Անոնք
ՀետղՀետէ
սկսան
տաբատ
Հագնիլ,
օձիք
գործածել
1
ւ
փողկապ
կապեր
Ազգային
գործէչնհբր,
պետական
ւղաշտօնհա­
ներ
ը,
ուսուցիչները
իրենց
Հագուստով
կը տաբբեբէին
Հասա­
րակ
ժողովուրդէն
է Այս վերջ
իններու
տա բաղր
արդիական
Էր*
Բերրիի
ազգային
վարժարանի
Աւագ
ուսուցիչ
Պ՛
ՏովՀաննԷս
Ա՝ա զման և ան ը ամառ
ձմեռ
սւքօքին
կը Հագնէր։
Գիւղերու
Հայ 1ւ
՚
Բոլրդ
բնակչութիւնը
գրեթէ
միեւնոյն
տարազը
ունէր։
Նոյնն
էր
պա բադան
Բերրիի
Հայերուն
1
ւ Թուրքերուն
Համար։
՜
Բուրդեր
ր
միայն
իրենց
ճերմակ
շալվարով
կը
զանազան–
ւէէն,
ք՝երրիի
Հայ կիներն
ու ՀափաՀաս
աղջիկները
ճերմակ
սաւա
նի մը մէջ կը փաթթուէին
երբ
տունէն
դուրս
կ՚ելլէին
եկեղեցի
կամ այլ տեղ երթալու
Համար՛
ասոր
իղ է Ա Ր
կ՚ըսէինք
ճէշգ
թրքական
սեւ
Տ ա րշ ա Ֆին
կը նմանէր,
միայն
թէ
Հայերը
նախընտրած
էին ճերմակ
գոյնը,
թուրքերէն
զանազանուելու
Համար։
կիներ ր երեսնին
կը ծածկէին
փ ո ւ շ ի ո ւ |
(
մետաքսեայ
Ք°Ղ)՝
է
ս
հ
"՚
ղջէկները
գլոլխնէն
կը ծածկէ էն մեծկակ
գունա­
ւոր
շււ>|ու|
մը» որով
կուծքեբնէն
գոցուած
կ՚Ը11՚
ս
բ
մինչեւ
մէջք։
Հայ
կիներու.
քօղարկուած
պտրտելու
այս
գրութիւնը
(
տեսակ Ա՛Ո նե(քեքւրեւքութիւն)
չարունակուեցաւ
մինչեւ
1915–
^
ե<֊
ղեո֊նը։
Ո հ Տ ե Լ Ւ ք *
Բերրիցինեբը,
գրեթէ
առանց
բացառութեան
չափազանց
մսակեր
էին ե. կրնային
առ ա յգ
Տրցանիչի
արժանանալ
այգ
չրիսպատին
մ էի Այնպէս
որ
Fonds A.R.A.M