լեն անտրտունջ,
վշտաՀար,
խռովայոյզ,
զգայազիրկ
երեւոյթով
ու. էքսւաւք ոլո՜ր
. • • ։
«.
Անոնք՝
այգ պապուն,
մոռնալով
իրենց
գոյութիւնը,
կը
մտաբերեն
իրենց
մ եհ ու պզտիկ
սիրելիները
և. կը
մ տատան–
Հըլին
անոնցմով.
Ո~ԼՐ
մնացին, ո*ր քարին տակը, ո ՞ ր անկեան
մեջ յօշոտուեցան անոնք, արդեօք ո ՛ ր մեկ գիշատիչը յա փ ե ց անոնց
մարմինն
ՈԼ
սիւ՚տր։
Բայց
ուժ ունին
տակաւին
քալելու,
կարգով
ու Համաչափ
քայլ եր ով,
Չա րսաննադի Հայ կալանաւորները՝
թիւով
149
Հոգի։
«.
Անոնց քովէն
կը
քալէին
զինուած
քսան
զաբթիաներ,
քսան
Հրէշներ,
Հւսյռւ
քսան
գաՀիճներ։
կարաւանին
առնելէն
կր քալէր
քաՀանայ
մը։ Անոր
չբթնհրուն
վբ՚՚՚յ,
"*
Ղ
0
ԹքԸ
ՂԼ
1
կերպարանափոխուէր
մերթ
բողոքի,
մերթ
անէծքի
ու կը
ն ըշ–
մարուէր
գիշերային
խաւար
ին
մէֆ։
տճեմալ Պեկի
ինծի
տարեկից
տղաքը
զիս ալ տարին
Հե­
տե ր նին , Հետեւելու
Համար
անոնց՝
որոնց
միակ
սգակիր
յու­
ղարկաւորը
պիտի
ըլլայի
Հաւանաբար
յ ճ ա ռ ա յե նց
կալին
քովեր
ը ,
քաՀանան
սայթաքեցաւ
ու
ինկաւ։
Զաբթիան
մօտեցաւ
ու
ոռ­
նաց.
«
Ոտքի՛ փ ա փ ա ՚զ, ոտքի*...։»
Առաւօտեան
զով
զեփիւռին
Հետ
այս
ոռնոցը
մինչեւ
գիւղ
Հասաւ։
^.կարաւանը
գաշտի
ճւսմբան
բռնեց
գէպի
քհլա
բեբգը։
ճսլսւտ|ւ
Հարուածներուն
տակ,
ոտքեբնին
ուռած,
Հոգիով
խոր­
տակուած,
մարանով
Հիւծած
ու ուժասպառ
մեր
սիրելիները,
իրենց
մարմինը
քարշ
կուտային
գէպի
ստոյգ
մաՀտ
Արշալոյսը
բացուեցալ
ու արեգակի
ճառագայթները
գունաւորեցին
բարձր
լեռնեբու
կատարները։
Վարը,
բլուրներու
վբայ
կը
վխտար
խառնիճաղանճ
ամբոխ
մ ը ։
5
ր չ*ա կա
յ գիւղերու
՛
Բուրգերը՝
Հոտա­
ռու
շուներու
նման,
կանուխ
էն լեցուած
էին
Հոն,
սպանդանո­
ցի աւարէն
իրենց
բաժինը
տանելու,
ցնցոտիապատ
ու
արիւն–
թաթախ
Հա յո
լ
Հագուստներով
իրենց
մե րկոլթ
իւն ը
գոցելու
Համար։
«
կարաւանը
Հասած
էր խաչելութեան
վայրը։
թ՛ լա
բերդի
տակ,
ծովածոցի
նման
խորշ
մը կար,
քանի
մը Հազար
քառա­
կուսի
մեթր
տարածութեամբ
ու
երեք
մեթբ
խորութեամբ։
Գարնան
Հեղեղներ
ը քանդած
էին թէեւ
բերդի
և. իյուշիի
միչ*եւ
գտնուող
արտերու
այս տա
ր ած ու թ իւն ը , որ պիտի դառնար
մեր
անթաղ
նաՀատակնեբուն
բացօթեայ
գերեզմանը։
«
Այգ
փոսին
մէչ՝ տասնեակ
խումբերով
շարեցին
զանոնք։
Ո՛չ
մէկ շարժում,
ո՛չ
մէկ
ընկրկում,
ո՛չ մէկ
ձայն.
Բոլորին
ալ կեցուածքը՝
շիտակ,
գլուխը՝
բարձր,
քարէ
արձաններու
Fonds A.R.A.M