XIX
Որ քան
թ
չէէ ամ
ին
ուզեց
Հ
է ս
յ ը
կա լուանա
զու րկ գա
ր
ձնե
լ
,
յափչտակե
լ
Հա
յու
ք բ՛ո ինքը
,
անահ սապէս
զայն
փճացնելու
ու
իր
Հողէն
Հեռացնելու
միտումովդ
այնքան
աւելցան
Հայուն կա
լ–
լածները,
այնքան
Չ
ա
Ր
ս
անճագ ց ին կառչած
Անաց իր Հողին
,
բարգաւաճ
գար ձուղ
զա
յն
.
ա ի րապեաեց
չր^՚՚՚^՚ի
ան ա
եսութեան
1
ւ կոչուեցաւ
«
ԽոՐթ ԿեսսվոԼՐ».. • :
Այս
պայքարին
մէջ, Աա
ր սանճագց
ին միշտ
եղած է
յան­
դուգն.
Հպարա. իր ցեղի բա րձ բութ եան ր գիաակից
Հ՚՚՚յր* Ջ"՛"
պակսած
յախուռն
Ք
ա
յէ
ս
բ,
թշնամիին
աբուած
ՀակաՀարուած–
նեբ
։
Եթէ Ջ՛"րսանճագցին
կրցած է ապրիլ
,
պաՀել իր լեզուն
.
գոլրս ցր
,
Բ՚
ս
Ր Ք
ս
Ր Ը "– աիրել իր չր ջապատ ին՝ պաՀելով
իր Հայ
Գրոչմ
Ը
Հ
աա իկա եղած էր ծայր
ա սա ի ճան
չր ^ւսՀա
յեա
ց կ ե ա ն -
քուէ
մ
Ը
Հ
գիաակցելով
որ բռնի
ո յ ժ ը
մինչեւ
իր սեմը
պաչա–
ր ած է գի^* ՔԸ յ
ոլ
–
Հաւաքական
ըմբո ս ա ո ւ թ ե ան մը պ ա ր ա գա
յ
ին
ազատուելու
յոյսը.
Հազարաւոր
մղոններով
Հեռու է իր
միջա­
վայրէն։
Գե ր մա ր գ պէաք էր ԱԼԼ
ա
է ապրելու
Համար
նմ ան
մթնո­
լորտի
մը մէջ, ինչ որ էր Չաբսանճագը՝
«
ՉւսրչաՐօւնէԱց Ա1շխւսւ՚–
յ»յ
Գարեգին
կպս* Ա ր ուանձաեան
ց ի ճչգրիա
որակումով։
քչ/ոա դժուար էր մօաենալ
այս <Լ^ ա ր չա ր ւսն ա ց
ԱչխարՀ^)ի
պատմութեան,
ի՚եչ որ կը պւսՀանջէր
գերմարդկային
ճիգ ու
կորով,
յ՛որ եւ նման
Հոն ապրելու
պայմանին»
որովՀետեւ
Աար–
սանճագ
հղած է խորթ
զաւակը մեր Հայրենիքին
ու մեր մտա֊
ւո բ ական ութ եան
։
Ո՛չ մէկ պատմաբան
կամ գրող
սիրտ է ըրած
մօտենալու
այգ
<է&սւ լոււքի Աշխւա*ք)2>^ճ ։
*
*
ա
ՊատեՀ
առիթ
ը կը նկատեն ք մեր խո ր ին
չ ՚ " ո ր Հակա
լու -
թիւնները
յա
յանհլու
մեր բոլոր
բարեկամ
անձնաւո
ր ութ իւնն ե–
բունդ
որոնք
իրենց
օժ ան գա կութ իւն ը
բերին
կեդրոնական
Վա րչու թ ե ան ս այս ձեռնա ր կին։
ի մաս՛նաւորի
մեծանուն
պատմաբան
—
բանասէր
Պ ր
ս
•
Արչակ
Ալպօյսէճեան
ին
ք
ո ր պատմական
արժէք
ներկայացնող
թան­
կագին
տեղեկութ
իլններ ով ի լոյս
բերաւ
Զաբսանճագի
Հնադա ր -
հան
դիմագիծը։
Մեր
չն որ
Հակէս
լութ հան լայն
բաժինը
կ՚երթայ
Պր
❁
^՛Է՛՛ՐԳ
Երեւան
հանին
.
որուն կը պարտինք
պատմագրութեան
նախա՛­
ձեռն ո ւ թ ե ան ոգին
էւ զայն
չօչ ափ ել ի իրակ
ա
՛
ն ո ւ թ իւն գա ր ձնե
լու
անխոնջ
ճիգն ու պատ
իլը։
Fonds A.R.A.M