X V I I I
րենակէ
ցնե
րուն տուած
կ՚Ը1Ր
ս<ս
Ւ Բ ^՚*" Ց
ճիգին
լաւագոյնը,
ա֊
ռանց
կ ՍԱ ՑԼԱ Ր ե ԼԱ | ր
Հրամց ռւցած
ԸԼԼ"՚Լ
Ոէ
՝
յաւա կն ու. թ ե ան ։
Այսքա֊
նով,
մ Է գուցէ
Զ <ս ր սանճւսգց
էն ալ էր արգար
ու. Համեստ
տուր­
քը վճարած
կ՝ Ր1Ր"
յ ապագայ
Հայ պատմագիրին,
ծանօթացու­
ցած
րլլ
ա
՝
Է
Ո
Վ\
գերազանցօրէն
Հայ գէմագէծով
օժտուած էր
չըր––
^անր
,
որպէս
Հայ Հողէն
Համեստ
մէկ
ծաղէկր։
«
Պատմութիւն ՉարսանՏադի Հայոցտ/ւծ
մ ԷՀ
չենք
Հանդէպէր
թն թ անօթնե
րու
գոռում էն կամ զէնքերու,
չաչիւն
ին ։ Բայց
&
իչգ
է նաեւ, որ ^ա րսանճագց
էն՝ իր ծննգավայրէն
մէֆ
գտնուած
տեւողութեան
ընթացքին,
մղած
է
էն քն ապա չտպան
ու թ ե ան
Պ՛" յ<Ւ
ա
Բ Լ
7
)
որոնց
մէֆ
է
ռ
՚
նք
Լ
ս
^Ր
գէ^քնրու
ու
ռումբե­
րու
ո ր ո տ ու աքն եր։
Հաւաքական
առումով,
զէնքէ
Հհ րո ս ապատ ոււ&ե ր չէ ու­
նեցած
Չ՛"րսանճագցէն
։
Աակայն, եթէ ճէչգ է որ
«
հ ե ր Ո Ա » ^
ըմ–
բըռնումը
այլազան
պատկերներ
ով կը ներկայանայ
,
ապա ու֊
րեսՂւ Չ՛" I՛ սանճագց
էն
գէ՝"քի
Հհ ր ո ս ա պատ ուսԴւե ր էն ոչ պակաս
«
հերոսապատում՛ 2>
ունեցած
է ։ Եթէ Ա՚սգրան
իկներու
,
Փա րամ աղ֊
ներու և Աերոբներու
նման
Հայորղիներու
փաղանգը
Հերոսներ
են կոչուած
իրաւամ՛բ,
եթէ պակաս
Հերոսներ
չեն եղած
նաեւ
Հայ
մչակոյթին,
լեզուին
ու կրօնքին
սատարող
մեր մ տալ
ո֊
րականներու
անմասՀ
Հոյլը,
«
հերո ս »
է նաեւ
Հայրենիքէն
Հողը
ակօսող,
խոպան
գաչտեր
ր ծաղկեցնող
Հայ գեղջուկը
,
որ զան­
գակներու
ամէն
ղօղանջէն
,
մաճը
ձգած
կը խաչակնքէ՝
Հայու
երկիւղածութեամբ
,
ու կը մբձՂւ^է էր աղօթքր՝
Հայու
Հաւատքով։
Չարսան&ադցին եդած ե հյՈՆԱՐձ ՀԵՐՈՍթ Տ այ ժողովուրդին,
նայ հայրենիքին, հայ յ ե ղ ո ւ ին ու հայ եկեղեցիին...։
Ո՛չ թրքական
անարգ
րռն ութ էւննե ր ը , ո՛չ քուրդ
աչէ֊
բէթներու
յաճախակէ
թալանները
՛
չեն
կրցած
Ջարսանճագցի
Հայու
Հոգէէն
աբմատախէլ
ըս՛՛՛է
Հ՚"յ Բ
ա
րքհր
ը, ^"՚յ
լեզուն,
Հայ Հաւատքը
,
այսէնքն՝
ա՛յն
ամէնը՝
որմէ
Հա յութ
էլն կը
բուրէ։
էբբեւՌԷ
այգ չքեզ ու գ եղած էծաղ
լԲք^՚
սս
Ըյ
Հտյ թագա­
ւոր ներ ու Հանգէստէ
ու որսորդութեան
վա
յ ր ը, քանդուեցաւ
1
ւ
աւեբակոյտէ
վեբածուեցաւ
Թուրքէ
ե. ՛Բուրգէ
կողմ է,
դարերու
ընթացքէն
բէւր
անդաս՛ներ.
Բ՚՚՚ՏՅ
Հ՛" յ Ը մէչտ
չէնեց ու
ծաղկե֊
ցուց
զանոնք։
Բ՚չնամէն
քանդելէն
ու աւերելէն
ձանձրացաւ,
բայց
Հայը
վեբաչէնելէն
չէ
Հրաժարեցաւ։
Որքան
թչնամէն
ճգնհցաւ
Հայ լեզուն
լԼ»ել,
այնքան
Չ՛" ր սանճագ
ց ի Լայր կառչած
Ա՛նաց անոր,
աւելէն՝
ո՛չ մէայն չէ
լքեց, այլ սոբվեցուց
զայն իր թչնամէներուն
ալ։
Fonds A.R.A.M