ՏԱՐ01Ի ԱՇԽԱՐՀԻ
439
նէ"
գէ՚ք Ք
ոլ
՛–՝
կորսնցնելով
իրեն
յա Հոր ղող
ն
ռնգայինը։
Օր–՝ &ըս
գուզըմ)),
«
մըք
ղուղէքգ։
5)
Մ ՚ ՚ ֊ չ ի բարբառի
բաղաձայնական
սիստեմում
ձայնեղի
էս լա֊
Ա՛՛՛՜մ,
Բ= ՚1
բեբան
—
պերան
1
ւ
այլն,
1
ւ
խուլերի
ձայնեղացում,
պ = բ,
պան իր ~բանիր
,
պապ
=
բաբ,
տեղի
չի ունենում,
մ ինչգեռ
Աասունի
բարբառում
դրանք
տեղի են ունեցել
1
ւ
այն է լ չեչտուած
ձեւովւ
6)
Աասունի
բա բ բառում
» (՝
^)
չ՚՚՚տ
դո բծած ական
Հնչիւն
գո­
յութիւն
ունի՝
ո լա
( « - » /
< « ) ^ օ 1 9
Լեր դում՝
<Լաստսւած՝օ)
, ՛
որ
Լուոր)\ՀըՀ
(««/»»),
մինչդեռ
Ա՚տււչի
բարբառում
ո ( ^ )
Հնչիւն
գոյութիւնը
չունի
1
ւ
"՚
յղ
Հնչիւն
ը
ւ | – « ՛ /
է արտաբերւում՝
ւէա լա ( ն ո յ ն
երդումը՝)։
7)
Հ = խ
(
Հա ց —խա ց)
Հնչո
ւն ափ ս խ ութ եան
երեւոյթը
Աասունի
ր ա ր բառում
չկա
յ ։
Այս
ամենիցկարելի,
է գալ
՛՛՛
յն
եզրակացութեան
,
որ
Աասունի
բարբառր
(
Հկր))
ճիւղի
առանձին
մի բարբառ
է եւ չ ի նոյն ան ում
Աուչի
բարբառին։
Աուչի
բա ր բառ ին է պատկանում
Աասունի
տասը
չրՀաննե–
Ր ՐՅ
՚
^Ր՚՚՚յ՛
1
՛,
Խ՚՚ւթ–Բռնւո
չէնի էսօւյոււոծ քը 1ւ գա
Հււ
՚
սկնալ
էւ է,
որովՀետէւ
ինչպէս
ն չուած
է «Ա չ խար Հա ցոյց » ում , խութ– Բռնաչ էն էւ չ րիսնը
մանում
էր պատմական
Հայաստանի
Տ "՚ ը օն - Տ ո
լ
ը ո
լ
բե ր ան է։ մէՀ ե– " ՛ չ թէ.
Ազ&֊
՛
հէ՛քի կամ Ա աս ուն է։
մէՀ։
Խ " ւթ - ք՝ռն ա չ
ԷԳւ
ի խօսուածքէ»
բաղաձայնական
ււ էւ ս ա ե
ւքհ
էլ,
Հ ըն -
չ իւն ափ" խ ութիւն՝1ւ է լ նման են Ա ո ւ չ էւ բարբառիս,
էակ Աասունի
Ահա֊
ցած
գաւառներ
ի խօսւււած
քներ ը՝
բուն
Աաւաւս
,
Աասունի
Շատախը,
Տ՛" լուս
ւ՚է՚կը,
Փ՛՛անքը,
Հ՚՚՚զօն
,
Խ ՚ ՚ ւ լ բ բ , Խ ի՛՛՛նքը,
Խ՚՚՚բզ՚՚՚նքը
և Ասա­
կան ը իրենց
բաղաձայնական
Համակարգով
էլ
Հն չ իւնւովախու
թե ամ բ
տարբեր
են Ա՝ ուչի
բարբառից։
>
Ելնելով
վե բ ո յ ի չե ալն ե ր ից կարծում
ենք
Աասունի
բարբառր
«–
կըՀէ> ճիւղին
պատկանող
Աուչի
բարբառը
չէ , ա յ լ ֊առանձին
մի բար­
բառ ե– իբրեւ
այդպիսին
է լ պէտ ք է դիտուի
այսուՀետեւ։
(«11
սււ՝ուն|ւ <* ա ^բ ա ւլր », «Լ, Ա. Պետ ո ւեան,
երեւան, 1954, էջ 27-30)։
Fonds A.R.A.M