մի աղբիւր հղող հիներու կատարած քա ջ ա գ ո ր ծ ո ւթիւննհրը ,
ս տ հզծ ա գ ո ր ծ ո ւթիւննհր բ ե ւ այլազան նուաճումները , որոնք
իբ ր ե ւ հրիտակ մեզի թողո ւ ա ծ են : ի ն չ ո ՞ ւ ե ւ ինչ պ է ՞ ս մարդ մը
կրնայ մո ռ ա ց ո ւթե ան մատնել այս բոլոր նուիրական գ հղհ ց –
կ ո ւ թի ւ ննհրը ՝ մխրհո ւհլ ո վ ա ռօրե այ մ տ ահո գ ո ւթիւննհր ո ւ յ ո ր ­
ձանուտին մէջ : կեանքի զիրար խա չ աձեւող ուհարուա ծ ող հ ո ­
սանքներու ալիքներէն ապահով կերպով վերապրելու համար
իսկ անհրաժեշտ է վերծանել , ուսումնասիրել ու հետազօտու­
թե ան առարկ այ դարձնել հայր ենի ժ ա ռ ա նզո ւթի ւննհր ր , « ց ե ­
ղին հոգեկան ստ ացուա ծքնհրր» (տրւոէսՁ1
րօտտքտտւօոտ օք էհշ
Լ&ՇՑ),
ինչպէս ըսած է ՚Աիգըլըս Պ ըթլ ր բ , Տ՝օլօմպիա Համալսարանի
երբեմնի մեծանուն նախագահը :
Զարմանալու պատճառ մը չ կ այ ուրեմն , որ նոյն իսկ է լ լ է ն –
թ ը ն
(
Թ16ոէօո, Տ. Շ.)
անուն գիւղաքաղաքի ե ւ շրջակայ հր ե ք
գիւղերու բնա կ իչնհբր , ընդ ամէնը 7,000 հո գ ի , 1950 Դեկսւ •
5–
ին, սահմռ կ ա ծ զգ ա ցումներո վ համակուեցան երբ կառա­
վ ա ր ո ւթենէն իրենց հրաման արձակուեցաւ, որպէ տք է պար­
պեն իրենց տուները, որպէսզի ջրածին ռ ո ւ մ բ ի փորձարկ ու­
թե ան կեդրոն մր րլլայ 400 քառակուսի մղոն պարփակող ա յ դ
հողամասր : Ամերիկեան թղթ ա կ ի ց մր հետեւեալ կերպով կր
նկարագրէ ժողո վ ո ւր դին թախծ ո տ զգացումներր ա յ դ ա ռ թի ւ :
«
է լ լ է ն թը ն իմ հայրենի տունս ու ծննդ ա վ այրս է ։ Միւսնհրր ,
Տ րմպ ռ ւ րրրն , ճ է ք ս րն եւ Ըսնէլին լեցուն են իմ բարե կ ամնե­
րովս : Ամբողջ օրը անցուցի խօսակցհլով անոնց հե տ : Բոլորն
ալ ամենատխուր մա րզի կ ն են որոնց երբ ե ք հանդիպա ծ ըլ լ ա մ
կեանքիս մէ ջ :
«
Դրսեցի մր դժո ւ ա ր պիտի հասկնայ թ է ինչու այս մար­
դիկ ջերմ սիրով կր սիրեն այս գիւղհրր : Ե ր կ աթուղիի գիծր
ճիշտ գիւղին սրտէն կ՛անցնի : Ամէն սալայա տ ակուած փողոց
քաղաքացիական հպ ար տ ութե ամբ կր լեցնէ բոլորր : է լ լ է ն թ ը ն
մայրաքաղաքն է (ո
՜16
էւ
՜
օթօ1ւտ) այս գ ի ւղ ե ր ո ւ ն : Բնա կ չութե ան
թ ի լ ը 732 Է : Պասւկերախաղի թա տրոն մր շինուած Է նպարա­
վաճառի մր խ անո ւթր նոբո գ ելո վ : Միւ ս գիւղերը աւելի փոքր
գիւղեր ե ն ։ Բայց ե րբ քու հ ա յր դ , ուրիշի մը հ ա յրր ե ւ նախա–
հ ա յբ ր ապրած են նոյն տան մէ ջ ե ւհերկ ա ծ ու մշակած են նոյն
հողր , աւելի քան հարիւր տարի, ա յ դ վ այրր հայր ենի տուն կր
կ ո չ ո ւ ի :
«
ինքնին ցաւագին բան մրն է տունր պարպել ուձգել ե ր­
թալ : Բայց դ ժ ո խ ա յին մտ ա ծ ում մրն է գիտնալ ո բ քու հ ա յր ե նի
տունդ պիտի խորտակուի ու ջնջուի աշխարհի հրեսէն , ու պի­
տի շրջանակուի հբ կ ա թհ ա յ թե լ ե ր ո վ , որու հետեւանքով ա յլ ե ւ ս
»4
Fonds A.R.A.M