խտտանքին մէ ջ ո ւ գ որ ծին համար, առանց նիւթա կ ան ո ե ւ է
ակնկալութեան : Անձնապէս ա ւ ելի քան 2 ,000 ժամու ան աշխա­
տանք դրա ծ ենք այս զո ր ծ ին մէ ջ :
Ոմանք պիտի բացա գ անչեն գ ուց է ,— Ուժերու ա ւ ելորդ
վ ա տնում մր չէ™ ա յ ս ։ Ի՜նչ հարկ այսքան պրպտումներու, կո­
չ ե րո ւ , դրամական ծախքերու, միմի ա յն իր ա կ անո ւթիւն դար–
ձրնհլու ե ւ գ րելու համար քաղաքի մը պ ա տ մո ւթիւնը : Չէ" որ
Անթէ պ 1921-է ի վ եր պարպուած է Հ ա յ ե ր է ։ Ուրեմն Հ ա յ ո ւ ­
թե ան համար կ որսուա ծ քաղաք մըն է ադ: Պէւոք է մոռնալ
ղայն : Իրապէս ալ այսպ է ս մտ ա ծ ողներէն մին ըսած է մե ր աշ­
խատակիցներէն մէ կ ո ւն ,— Ես սեւ գ իծ մը քաշած եմ իմ Ան­
թ է պ անցուցա ծ կեանքիս վ ր այ : Ես կ ՚ ա պ րիմ այսօրուան կհան–
քըս ու կրմտ ահո գ ուիմ ն ե ր կ ա յո վ ։ <1)էտք է մոռնալ հինը , յ ա –
ռ ի ՚ լ դ է պի նորր :
Ասիկա տրամաբանական մտ ա ծ ո ւմ մը պիտի րլլար, ե թ է
հաստատուած րլլար հոգեբանական ի ր ոզո ւ թի ւ նն ե ր ո ւ վ բ ա յ :
Ըստ հո գ ե բ անո ւթե ան, մարդ ուս կեանք ր մ ի ո ւ թ ի ւ ն մր կը կազ–
մէ : Փ որձա ռ ո ւթե ան շարունակական բ ն ո յ թ ր (օօոէտաէյ օք 6ճ–
Ր6Ո6ՈՇ6) իր ա կ անո ւթիւն մրն Է մա ր դ ու մը անձնա ւորութե ան ու
նկարագրի կ ազմո ւթե ան մէ ջ : Չէ ՛ կաբելի անջատել անցհալր
նե ր կ այէն, ո ւ փոխա դ արձա բ ար։ Ա արդ որքան ալ սառնասիրտ
ըլլայ , չի կրնար իր գիտ ա կցութե ան խորին ծ ալք երէն բացար­
ձակապէս վտարել անցեալի յ ո ւ շ ե ր ր : Ատիկա կարող են ընել
մի ա յն ու մի ա յն անմիտներն ու խելակորոյսները : Աարդ էա կը
անհատապէս ու հաւաք ապէս պատմական էակ մըն է (հւտէօոօտւ1
Յաւամ) : Անոր համար յ ո յ ժ թանկ ա գին են իր անձին անցեալ
փ ո րձա ռ ո ւթիւննե ր ո ւն յ ի շ ո ղ ո ւ թ ի ւ ն ն ու պ ա տ մո ւթիւնր ՝ որքան
նաեւ իր շուրջիննհրուն , համայնքին ո ւ ազգին փ ո րձ ա ռ ո ւթի ւն­
ներուն վ հրյիշ ո ւ մն ու պ ա տ մո ւթիւնը : Վասնզի հինը գործարա­
նաւոր կերպով շաղկապուած Է նորին հետ, ու փոխադարձա­
բար : Ասիկա հոգեբանական անուրանալի ի ր ո ղ ո ւ թի ւ ն մրն Է :
Յե տ ոյ , կեանքը ա նո ւշ ո ւթիւն մը կ ՚ զ գ հ ն ո ւ ե ւ գ եղե ց կ ու­
թե ա մբ ու լի ո ւթ ե ա մբ կ ՚ օ ր հն ո ւ ի , երբ բանաստեղծական թ ր –
ռիչ ք ո վ մը , մարդ արարածը այսօրուան չոր ու ցամաք իբակա–
ն ո ւթի ւննհր է ն վերանայ ու թ ե ւ ա ծ է անցեալի հին ու սխրալի
դ րու ա գ ներուն մէ ջ : Այս կ ա ր ողո ւթիւնն է ա յն րնտիր կարո–
զ ո ւ թ ի ւ ն նհ բ է ն մ ի ն , ու ամհնէն թանկ ա գինը , որ մարդ արա–
րածր կրբնո բ ոշէ ու կը զատէ անբան անասուններէ :
Ասկէ զատ կ այ ու կը մնայ ուրիշ պատնառ մը , որ կը մղէ
մարդ էա կը փարելու իր հայր ենի յ ո ւ շ ե ր ո ւ ն , սիրելու կ աթո գ ին
սիրով մը այն ամէն ս ր բ ո ւթիւնն ե րը , նորհրու համար նհրշնչու–
ժե
Fonds A.R.A.M