էի զանազան հուշարձանների ընդհանուր տեսարաններ և լուսանկարչական
գործիքը լարելով, սպասում և ուշադիր հետևում էի լուլս ու ստվերի խաղե­
րին, արտահայտելու համար նկարվելիք առարկայի ձևն ու ծավալը։
Հորս տված երեք տուփ լուսապակիները վաղուց սպառվել էին։ Հիմա ես
լուսանկարում էի աոանց ապակիների, իբր թե լուսանկարում եմ, իբր թե իմ
գործիքի կասետների մեջ զետեղված ե ն ամենաընտիր լուսապակիները։ Եվ
այդպես, ստից նկարելով, անընդհատ շրջում էի ավերակների մեջ և պատ­
րաստում գործիքը։ Ֆոկուսի կանգնեցնում նկարվելիքը, սպասում
լույսերի
դասավորությանը, դատարկ կասետը անցկացնում գործիքին,
ամենայն
զգուշությամբ բացում կասետը, որսալով լուսանկարահանման վայրկյանը։
Հայրս ինձ տվեց 13X18 չափի երկու լուսապակի, որով պիտի կատարեի
•
պրոֆեսորի առաջադրանքը։
Հետևյալ օրը ես կանգնած էի արձանագրության մոտ։ Գործիքը հար­
մարեցրի և լարված ուշադրությամբ սպասում էի լուսավորության։ Ամառա­
յին վաո արևի ճառագայթները սկսեցին շոյել «Ծերացյալ տաճարի» արձա­
նագրությունը, որոնց մեսրոպյան գեղեցիկ տառերը, կերտված երկաթե գըր–
չով, որ մի փոքր աոաջ թաղված է ին թանձր ստվերի մեջ, աստիճանաբար
սկսեցին կենդանանալ ու արտահայտիչ կերպարանք ընդունել։ Ձեռքս մեկ­
նեցի օբյեկտիվի կափարիչին... Բաբախում էր իմ սիրտը և ձեռքս դողում...
Մի կերպ լուսանկարեցի և աճապարեցի դեպի մութ սենյակ։
Երևակում եմ... Կարմիր
լույսի առաջ մեկիկ-մեկիկ ուրվագծվում ե ն
«
Ծ եր ա ց ա ծ տաճարի» արձանագրված տառերը։ Նրանք խոսում, փայլում են
լուսապակու մակերեսին։ Սակայն, ոգևորված հաջողությունից, կորցնելով
չափի զգացումը և ապա անփորձությանս հետևանքով նեգատիվը ստացվում
\
է շատ թանձր։ Իսկ ինձ թվում է, թ ե ամեն ինչ լավ է։
Հայտնեցի պրոֆեսորին, որն անմիջապես եկավ, նայեց և ասաց.
—
Արտաշես, կարծեմ շատ ե ք պահել երևակիչի
մեջ։
—
Ոչ, պրոֆեսոր, լավ է,— ասացի ես։
—
Կարծո՞ւմ եք...— Ասաց գիտնականն ու լռեց։
Հայրս ինձ բավականին կշտամբեց, այդպիսի դեպքերում նա անխնա էր։
Լուսավորությունը տեղին, էքսպոզիցիան լավ, բայց երևակումը վատ։
ԱյԴ ԳՐ2
օո
՚
Աճբիս Ք
ու
&
չեկավ, ամբողջ գիշեր պախարակում էի ինձ։
Հետևյալ օրը ես նորից արձանագրության աոաջ էի և գործիքը լարած՝
սպասում էի լուսավորության։
Վերջապես նկարեցի։ Անցյալի անհաջող փորձը խրատ եղավ ինձ։ Այս
անգամ մեծ ուշադրությամբ երևակեցի և ժամանակին
հանելով նեգա­
տիվը երևակիչից հիացմունքով
նայում էի ապակուն, որի վրա փայլում
58
կա
ւղե–
Fonds A.R.A.M