Ո՜վ խնայողության մկրատ, լավ բան ես ղու, եթե չես չաբագոբծվամ։
Աբշավախումբը իբ աշխատանքների քսաներորդ օրն էր թևակոխել ար­
դեն, սակայն գինու շշերը պառկած էին դեռ Քալանթարի ճամպրուկում։ Այդ
բանը դժգոհություն ու զայրույթ էր աոաջ բերում Բաքոսի երկրպագուների
մեջ և բողոքների տարափը փոխանակ ղեկավարի գլխին պայթելու, թափվում
էր «Մեծ Քրմապետի»՝ Արամ Վրույրի գլխին, որպես ավազագույն քուրմ Բա­
քոսյան տաճարի։ Բանիաթյանը չնայած վշտացած, բայց ըստ իր սովորու­
թյան լուո էր։ Տարագրոսն էր, որ իր դժգոհություններով անհանգստացնում
էր Արամի առանց այն էլ վրդովված հոգին և հաճախ ասում.
— «
Քրմապետ», սրա վերջը ի՞նչ է լինելու, «հոգեհանգիստ» ե՞րբ ե ք
կատարելու, կոկորդս չորացավ։
Սակայն, Շիրակավանի գիտարշավի աշխատանքները ավարտելու նախօ­
րեին պատահեց մի կատակ-միջադեպ, որը «Չարչարանաց աղբյուր» դաոավ
գիտարշավի պետի և «Զվարճանոց դուռ» «Մեծ Քրմապետի», Տարագրոսի,
Բունիաթյանի և ռուս նկարչի համար։ Ալեքսանդրապոլից Ծիրակավան էր
եկել չորս հոգուց բաղկացած մի խմբակ՝ մի տիկին և յուր ամուսինը, և մի տա­
րեց քահանա ու իր զավակը։ Այդ անձինք Աշխարհբեկի մտերիմ ծանոթներն
էին, որոնք հատկապես եկել էին թե Աշխարհբեկին տեսության և թե հնօր­
յա հուշարձանը դիտելու։
–՚*6
տՅ
Քալանթարը մեծ գոհունակությամբ ընդունեց իր թանկագին հյուրերին։
Միասին շրջեցին պեղման վայրը, դիտեցին հուշարձանը։ Այդ շրջագայու­
թյան ժամանակ գիտարշավի ղեկավարը մանրակրկիտ բացատրություններ
էր տալիս թե՛ հուշարձանի և թե՛ պեղման աշխատանքների մասին։ Երեկո­
յան դեմ Աշխարհբեկը իր հյուրերին հրավիրեց
ընթրիքի։
Այդ երեկո ընթրիքի սեղանը ճոխ էր ու առանձնահատուկ։ Սեղանի շուր­
ջը նստած էին ինը հոգի։ Իդեպ, «Մեծ Քրմապետի» աջ կողմը բազմած էր
Տարագրոսը, ձախ կողմը Բունիաթյանը, իսկ վերջինիս կողքին՝ ռուս նկա­
րիչը— դա բաքոսյան ժողովածուն է ր ։
Դեռ նոր էին սեղան նստել, երբ հարևան սենյակից երևաց Աշխարհբեկը
ձեռքին մի շիշ գինի։
Եվ երևեցան գագաթք լեռանց Արարատյան,— հանդիսավոր արտա­
սանեց Վրույրը։
Օրհնյալ է աստված,— ձայնակցեց Տարագրոսը։
Ամմեն,— լրացրեց ճարտարապետը։
ՀԼ
Զ.
1307 3
X0 տ ոօաաՅւօ,— ժպտադեմ ասաց ռուս նկարիչը։
«
Մեծ Քրմապետը» լցրեց ինը բաժակ, շիշը դատարկվեց։
Եվ երևեցան հիմունքն աշխարհի,– կամացուկ մրմնջաց Վրույրը։
Fonds A.R.A.M