բեկորի գլխին, ձեռքերով ու ոտքերով անորոշ շարժումներ էր անում, սար­
սափ
ազդելու համար ահաբեկված հարսներին։ Այսպես էր «Խելառը»։
Օհանի կինը՝ Զմոն, Իգաձորի պատմական այրերում երկունքի մեջ մտավ
Ա լալս աշխարհ բերեց մի աղջիկ։ Եվ ահա մի օր, մայրս ինձ ո. Արային վերց­
րեց ա գնացինք Իգաձոր՝ Զմոյին այցի։ Մերթ ընդ մերթ ճչում էր բարուրի
մեջ փաթաթված նորածինը։ Հինավուրց այրը արձագանքում էր նրան, ասես
ուրախանալով, որ մի շունչ էլ ավելացավ Իգաձորում։ Այնտեղ էին Իգաձորի
համարյա բոլոր կանայք, մեկը հաց էր թխում, մյուսը երեխային խնամում,
իսկ Օհանի մեծ աղջիկը՝ Հեղինեն, նորածին քրոջ լաթերն էր լվանամ։
Դեռ պառկած էր ուժասպառ Զմոն։ Մի փոքր զրույցից հետո, Զմոն
խնդրեց մորս, որ ես կամ Արան նորածնի կնքահայրը դառնանք։ Մայրս
առաջնությանը տվեց իր ավագ տղային՝ Արային։ Երեխաները ուրախացան,
իմանալով, որ «խելառը» քավոր է լինելու։ Այդ օրվանից մայրս կոչվեց քա–
վորամայր, Զմոն՝ սանամեր, «Խելառը»՝ քավոր։
Ի՞նչ դնել երեխայի անունը։
Մայրս առաջարկեց նորածնին կապել պատմական քաղաքի անցյալի
հետ և անունը դնել Այծեմնիկ։ Զմոն սկզբում առարկեց, սակայն, երբ մայրս
պատմեց հերոսուհի Այծեմնիկի սխրագործությունների մասին, թե ինչպես
մի օր Անին շրջապատվեց թշնամիներով։ Հնչում էին ռազմաշունչ փողերը և
թմբուկների զարկերի ու վայրենամռանչ աղաղակների ներքո վայրագ ցեղե­
րի ահռելի հորդաները հարձակման դիմեցին։ Գործում էին բաբանները տեն­
դային թափով։ Անվեհեր տնեցիները խիզախորեն ետ էին շպրտում անողոք
թշնամու գրոհները։ Թշնամուն հաջողվեց գտնել քաղաքի թույլ պաշտպանված
կետը և վայրենի աղաղակներով, ուժեղ հորձանքով
հարձակման դիմեց։
Նրանք պարիսպներն ի վեր մագլցում էին ելարաններով... Այդ պահին երե–
վաց
Անիի անձնվեր հերոսուհին՝ Այծեմնիկը։ Նա մարտնչում էր կատաղի
վագրի նման, խրախուսելով ու ոգեշնչելով զինվորներին Ա լայնալիճ աղեղը
ձեռքին, շեշտակի հարվածներով մահ էր սփռում թշնամու շարքերում։ Անե–
ցիները ոգևորված, ուժեղ թափով ետ շպրտեցին թշնամու կատաղի գրոհը։
Մարտը գնալով սաստկանում էր։
Թշնամու, մի հմուտ նետաձգի աչքից չվրիպեց խիզախ հայ օրիորդը։
Նա զայրացած լարեց աղեղը և անողոք նետը ուժեղ թափով խրվեց հերոսու­
հու լանջի մեջ։ Այծեմնիկը չկորցրեց իրեն։ Ն ա ջղաձգորեն դարս քաշեց կըրծ–
քից նետը և աոանց հավասարակշռությունը կորցնելու՝ լարեց լայնալիճը և
միևնույն նետը ետ ուղարկեց անարգ թշնամուն... Նետը մահագույժ սուլո­
ցով ճեղքեց օդը և մխրճվեց նույն ն ե տ ս ^ ի կոկորդը։ Նետի սլաքը թափ
առ–
27
Fonds A.R.A.M