վանահոր առաջարկը։ « Ե թ ե մնամ հայր Միքայելի բնակարանում, նշանա­
կում է ես ցույց եմ տալիս իմ վախկոտությունը», մտածում էի ե ս ։
Ընթրիքից հետո, երբ խավարը բոնում էր չորս կողմը, ես ճամփա էի
ընկնում դեպի գիտարշավի մենավոր շենքը։ Դա մոտ մեկ կիլոմետր հեոու
էր վանահոր տնից։ Պետք էր շավղով շարժվել դեպի Միջնաբերդ և մի փոքր
տարածություն կտրելուց հետո, հնադարանի մոտ բոնել «Մա ո ի » փողոցը
Ա բավական քայլելուց հետո թեքվել աջ՝ դեպի Ծաղկոցաձոր, որի ձախ շար
թին կանգնած էր գիտարշավի շենքը։
Տարին չար էր։ Ամեն քայլափոխին կարող էիր հանդիպել վտանգավոր
արկածների, մանավանդ գիշերը, մենակ, ավերակների, քարակույտերի ու
թմբերի միջով քայլելիս, ուր ամեն մի սոսափյուն, ամեն մի շշուկ սարսռեց­
նում ե ն մարմինդ և ավերակներն ու փլատակները խավարի մեջ ընդունում են
անորոշ ու ահավոր կերպարանքներ։ Ք ե զ թվում է, որ նրանք շարժվում ե ն
ե իրենց ձևերն ու կերպարանքները փոխում։ ՛Ոմանք երևում են աչքիդ որպես
չարախինդ մի վհուկ, ոմանք որպես անդրշիրիմյան աշխարհից դուրս ելած
ուրվականներ իրենց կմախքացած, սարսուս ազդող կերպարանքներով։ Պաղ
դողը սրտիս 15 ծանր գիշերներ քայլել եմ ամայության մեջ մեռելային ան­
դորրության ճնշող ծանրությունների ներքո։
Երբ հասնում էի տուն, իմ տասնհինգօրյա «քավարանը» և ճրագը, մա­
րելով մտնում անկողին, այստեղից նորից սկիզբ էին առնում ծանր ու ան­
հանգիստ գիշերային ժամերը։
Սուրհանդակը իմ տրամադրության տակ
թողել էր իր երկար թուրը, որը
ես հենել էի գլխավերևս, մահճակալիս մոտ։ Բացի ալդ, ես ունեի մի ատըր–
ճանակ առանց փամփուշտների, դա կարող էր միայն վախեցնել ենթադրյալ
չարագործներին, եթե, իհարկե, այդպիսին հայտնվեր։ Այդ բոլորը կարող էին
սրտապնդել ինձ, ուրիշ ոչինչ։
Չորս կողմս լռության ու մթության, մենակ, ամայի, հեռավոր մի վայ­
րում, այդ ծանր շրջապատը անհանգստացնում էր ինձ։ Գանգիս մեջ պտրտ­
վում էին մռայլ պատկերներ։
Ալդ օրերին հայերը շարքից հանել է ին մի ցարական պաշտոնյայի
(
թուրք), որը գաղտնի զենք էր մատակարարում այդ շրջանի մութ տարրերին։
Նր ա ն ք զինվում է ին ու նախապատրաստվում գալիք արհավիրքներին մաս­
նակցելու։
Եվ այսպես, մեկը մյուսի ետևից գալիս գնում էին ահաբեկող պատ­
կերներ։
Fonds A.R.A.M