4 0
Բ
—
ԱՐՏԱ8Ա8ՏՈՒԹԵԱՆ
ԿԷՏԵՐ
Արաայայաութեաս
առա չին կէան է
Հա –
Աաբակաց Աղօթքը,
այսինքն
Հրապարակային
պաշտամունքը
Եկեղեցւոյ
մէ
^է
Այս պա շա ամոլն քը կարգաւորուած
Է եփ*,
թր
ժամերու,
վրայ > Ը
սս
*
Սաղմոսի թէ «Եօթն
անգամ յաւո^
օքՕԱեցից դքեզ>
վասն
իրաւ անց և.
արդարութեան
ք
ո
յ»
(
Ս–ւ/–ւ Ճ*Ը> 164) ,
ե–
Հաստատուն
ձեւմը առած է Ժամագիբքով
։
իսկ եօթը Ժամերն են՝ ԳիշևոսյիԱ, Առաւօտ­
եան, Ա^ւագաշ, Եո
գ
ոոյ կամ ճաշու ժամ, Եւ՝ե–
կոյեաԱ, Խաղաղական ե. Հանգստեան
ժամք։
Պարղ ուշագրութ
ե ամբ մը շուաով կը Հաս*,
կըցուի թէ օրուան
քսան է
ո
(
,
ս
ժամերուն
մե*.
ծա գոյն մասը յատկացուած
է Հասարակաց Ա՛­
ղօթքին , եւ եթէ ժամերուն
բաժանմունքը
պա*.
Հուի
իքի սա ճշտութե
ամբ մը , Հարկ է որ մար*.
•
դիկ օրնի բուն ժամ երթային
աղօթելու քան
թէ
զբաղէին
իրենց գործերով
է
րայց ասիկա–
չափով
մըՀնարաւոր էր միայն վանական գը֊
բութ ե ան մէ^* վա՛սն ղի վանքի
կեանքն ու
•
կենցաղը
ուղղակի
Հիւսնուած էդի մի^ի այլոց >
կանոնաւոր
աղօթքի
եւ վանքի
յաաուկ աշխա*.
աութեանց
վրայ։
Աշխար Հի եւ գործի
կեանքին մէֆբո լոր ո*,
վին
անՀնար էր պաՀել
օրը եօթն
անգամ ա**
զօթ ելու
դրութիւնը
,
ո՛չմիայն
Ժողովրդեան*
Fonds A.R.A.M