՛
ե ԱՄԱՆԻ
«
մի տեսակ ակատ է՝ կիսաթա֊
վւանցիկ և մութ կարմիր գոյնով. ֆր.
Ը 0 1 ՜ Ո յ Ա –
Ո6,
ռուս. օչբ^ՕյւՈհԼ՚ե». յետին ժամանակի
մի
բառ է։
= Արաբ.
ս–»–^» ^31ՈՁՈ1
նոյն նշ.։
Ուղիղ մեկնեց Պատկ.
,
Աբ31՝0Ա611. 8 3 « –
\
տ, էջ 32։
Դ Ա ՇՄ
«
յասպիս քարր» Առաք, լծ. սահմ.։
= Արաբ.
ք–՛^. ^՚ՅՏքՈ
«
յասպիս)),
աւելի
մանրամասն տե՛ս
յա ս պիս ։
Նոյն է և
եասսյ։
Ուղիղ մեկնեց Պատկ.
,
Աբ31՝0Ա69. « 3 * 1 –
«
I I ,
էջ 34։
՚\)\
է,ԱՊ «յա սոլիս քարը», յետին ժամանա–
կի բառ։
= Արաբ.
< — ^ ՚ Յ տ ե
նոյն
նշանակութ,
նոյն է և
եսւշմ.
աւելի
մանրամասն
տե՛ս
յա սպիս
բառի
տակ։
Ուղիղ մեկնեց Պատկ.
/1,
բՁՐ0Ա6Տ. &3&1-
« 0 ,
էջ 31։
Դ՚ԱՌԼԵԽ
«
հրամ անագիր,
արտօնագիր»,
ունի Օրրել, էջ 301 և 314 «Եւ գրեն եառլեխ,
որ էր հրաման, զոր մեք սիգել կոչեմ՝ք. ել
նորա մեծապէս պատուով
րնկալեալ զնա,
յ՚՚յժ հաճեցաւ և հրամայեաց
գրել նմա րստ
իւրեանց
օրինին
եաոլեիյ,
և հաստատեաց
զամենայն
եկեղեցիս և զաշխարհն և զեպիս–
կոպոսունսն ի տէր Ստեփաննոս»։
Նոյն բա֊
որ գտնում
ենք
սալեխ
ձևով՝
Վարդանի
պատմութեան
մէջ (Վենետ. էջ 158, հրտր,
էմ. էջ 208). «Առաջի օրն զքո խօսքգ
լմնե–
ցի,
աււլեիւ
եմ տուել գրել», կայ և
իաո–
լախ
ձևով՝
Մ աղաք. աբ.17. Վիմ. տար.
222։
= Թթր.
Հլ^յՀ.
> ՚ 6 է ՚ Ա ՝ ք
«
հրովարտակ», որ
^առաջանում է )Կ.
յ ՚ Յ Ր
«
լուր,
յայտարարու­
թիւն» բառից
( ՜ 5
^ ՚ / 1 , 3 1 ՝ 0 8 ՚ ե , / / ,
323)։
Թաթա­
րականից վւոխառեալ եննաև ռուս.
Յ բ յ ա ճ ՚ ե
«
պիտակ,
Շէւզսէէշյյ,
լեհ. )ձՀ\գ\<Լ
«
գրաւոր
Ե
թոյլտւութիւն,
վկայական,
արտօնագիր»
(
Ցնէ՚Ոէ^շւ–,
էջ 446),
Ուղիղ մեկնութիւնր տուաւ նախ Պատկ.
հրտր, Մ աղաք, աբ. էջ 63։
եԱՐԻՃՓԵԿՐԱՅ
«
բժշկական
մի պատրաս­
տութիւն» (կազմութիւնր տե ս
ՏշւԺշԱ § 104)
Մխ. բժ. 118։
= Արաբ. \յՏ–Հ֊՚>
Ճ^Տւ1\1֊\–\\գա, որ
վւոխառեալ է յն.
Աօօւ
7
էէ7
.
թ(*
ձևից
(
Գա՛լի֊
անոս), պրս. օյ
Ս \
Յ ^ Յ Ր Ձ
ձևի միջոցով։ Հե–
րացին
ունի նոյն բառը այլուր
այաւփնի ֆ ա յ –
ւլարան, հապի ոայեարին
ձևերով։
Ուղիղ մեկնեց
Տշ1(Խ1,
Մխ. հեր. § 257
և § 324,
(
յԱՓԵԱՐ
«
անծանօթ
մի բոյս, որի տերեր
ալքի ցաւի դեղ է», ունի
միայն
ՀԲոլԱ,
§ 3311,
ԵՐԱՐ
«
լրացեալ
հնութիւն».
ունի
միայն
Բառ, երեմ, էջ 82։
*
Ե1՚եՆՈ1)
(
սեռ.
ի
) «
կարծր ու սև մի վւայտ
է. տճկ. աբանօզ» Պորփ. ասւում է նաև
Ա1–
բանոս
(
ՆՀԲ յիշում է այսձևը
եբենոս
բառի
տակ),
ապանոս
Մին. համդ. 56,
ոպնիազ Հի
հլ). Յհ. կթ, 131. — որից
ե բ ենե այ
կամ
ե բ են­
նեայ
«
եբենոս
վւայտից շինուած» Պտմ. ա–
ղէքս. էջ 2։
–3
ն.
տխ՝տՕՀ «եբենոս»,
որից
ՏյՅ^ւ^ՕՀ
կամ
տքՏտ
՝/՝
Ո\0<;
«
եբենեայ կամ
եբեննեայ»։
Սրա հետ նոյն է երր.
Զ ՚ ՚ Յ Ձ Ո
հՅ՜եո11Ո
«
եբենոս»։
Երկուսն էլ փոխառեալ
են ե–
գիպտ.
հեա, հհռյ
հոմանիշից
(
ՑօւտՅշգ,
211)
ւ
Յոյն բառր փոխառոլթեամբ
տարա֊
ծուած է նաև շատ հեռու, այսպէս՝ ասոր.
ՁհոԱՏՁ,
լտ.
շեշՈԱՏ,
ֆրանս.
էեօՈՇ,
անգլ.
6
ե0Ո,
գերմ.
6
եշոհօ1շ,
պրս.
Հ
յ ֊ ^ կ \
ՅհՅՈՕՏ,
թրք.
)
$>Կ՝
Յ ե Յ ո օ շ
և
սրանց միջոցով քրդ.
ՅեՅՈՕՏ, Յ՛ՀՅՈՕՏ,
սերբ.
ՅեՅՈՕՏ, շեՅՈ, 6՝ՀՅՈ1Տ,
սպան.
306
ՈԱ2,
նյն.
Fonds A.R.A.M