ՄԱՍ
264
Ս՛ԱՍ՝
մա ս արայ քար՝
փոխանակ
մասարաքար։
Ըստ
Ալիշան,
հրտր. Վստկ.
253
արաբ,
բառ է։
ՄԱՍԻՐ
«
բերկրութիւն
և ուրախութիւն
սրր֊
տի,
հրճուանք»,
ունի
միայն
ՓԲ. որից Է
մասրել
«
խնդամտեբ
Բառ,
երեմ. Էջ
205
և
ՓԲ։
Պատահական
պէտք
Է համարել
ա՛­
րաբ.
1
ՈՁՏ՚Տքք
«
ուրախութիւնք»,
որ յոգնակին
է
Օ յ ՚ - օ ^ օ
ա&Տ&Ա&է
բառի։
*
ՄԱՍԽԱՐԱՅ
«
ծաղրաշարժ»
Շնորհ,
ա֊
ռակ.
74,
Տաթև. ձմ. ճծէ,
-
Արաբ.
օ ^&ւ - ֊ օ 11135X3^
«
ծաղրածու»։
ՄԱՍԿՈԻՈՎԹ
«
խոտորմունք»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ
205։
Մսամսւոովթ
տե՛ս
Ամասարակովթ։
Առաջին
ձևի հետ
նոյն
են նաև վրաց.
ՅծէՅծծէոօօ մազմա րոթի
«
լոգանքի
աւազան»
և
Յօ՚նՅծծօ՚ւօօ միզմարոթի
«
սրուակ»։
ՄԱՍՆ, ն
հլ.
(–
սին, ֊ ս ա մ ք ,
֊
ս ո ւ ն ք ,
֊
ս ա ն ց )
«
բաժին,
կտոր, մաս»
ՍԳր.
«
աշ֊
խարհի
բաժանմունք,
երկրամաս»
Փիլ. Խ որ.
աշխ. «սրբի
նշխարք»
նար. խլ.
«
վայրկեան»
ԱԲ. այս նշանակութեան
համար
վկայութիւն
ունինք Վանակ, տարեմ. « Զ ի աայ կամ
կրէ
գիշերն
յօրէն
զժամն
և զմասունքն»
(
տե՛ս
ՆՀԲ
լորէ
բառի
տակ)։
Բառիս
այս
նշանա­
կութիւնը
անվաւեր
պիտի
համարէինք,
եթէ
չլինէր վրաց.
Յտեօ մասի
«15
վայրկեանի
ժամանակամիջոց»։—ՓՈԽ.
ուտ.
մաս
«
ճա­
շակ,
հաղորդ»
(
եկեղեցական
բաո),
որից
մա ս ամբ
«
կողմանէ,
ըստ» Փաըպ. Խոր.
ի
մասնէ
«
մի քիչ» Ոսկ. հռ. Առ. որս.
մասնա­
ւոր
Սեբեր.
մասնմուա
Եզն.
անմա սն
Իմ.
բ.
9.
բ ազմամա սն
Սեբեր.
մասնիկ
նիւս. բն.
մասնաւորել
Նար.
հողամասն
Եփր. պհ.
կի­
ս ամա սնե այ
Ոսկ. յհ. ա.
30.
ե օթնամա սնե այ
Յհ. իմ. ատ,
բարեմասնութիւն
Եղիշ. Պի՝տ.
մանրամասն
Շիր.
մասնատուփ
«
Հաղորդու­
թեան տուփ»
(
արդի
դո րծածութեամ
բ),
«
մե­
ռոնի աման»
Մ. Մաշա, էջ
174
բ.
մասնա­
կի, մանրամասնել, մանրամասնութիւն
(
նոր
բառեր)
ևն։
ՆՀԲ «որպէս
թէ մի այս կամ ի միա­
սին»։
յստէԼ 26Ոճտբ. 229
կասկածով
զնղ.
աՁ Տ ՁՈ
«
մեծութիւն»
բառի
տակ։
Տէրվ.
ճ1էՅՈՈ. 97
և Նախալ.
98
հնխ.
Ը1Ձ, 1ՈՁՈ
«
չափել,
ձևել,
համեմատել»
արմատի
տակ,
ուր դնում է նաև
ամիս,
նման,
սանս, զնդ. ՀՈՏւ «չափել»,
յն.
ս-Տէք»*
«
չափ»
ևն։ ի\ս\\^
՝
Գ12\ԼԻ\
8,
362
պհլ. (Հյ^Հ
բառից,
որ է սանս.
ռւՏե
՚
Տ,
յն. \1Տ^0՝է՚. Հիւնք.
վասն
բառից։
ԲՁե-ԱեՁՈ^
ՀԱ
1908, 274
յն.
Ա.0ՈէբՕ«
«
երկար»
և զնդ.
1
ՈՁՏ-
«
մեծ»
բառերի
հետ է կցում։
1
Լ^տէ,
Յուշարձան,
Էջ
406
սումեր.
Ո13Շ
«
կէս ։ կտրել,
բաժանել»
բառի
հետ։
ՏշՈ6քէ61օ՝աէ2 8 8 28, 282
իբր
բնիկ
հայ կցում
է հբգ.
ՏէՈՅքո
«
փոքրիկ»
բառ ի հետ։
ԲշէՏքՏՏՕՈ,
Խ.
Ա. ՃՈՈ. Տէսճ. 97
հնխ. ՈՂՏւճ՛–
«
ճեղքել,
խթել» արմատից,
որից նաև սանս.
Ո13-
դ՜Տհտւ
«
մոծակ»
և հյ.
մ ա շ - ե լ ։
ԳԻՌ.-
Ագլ.
Ախց.
Երև. Կր. Հմշ.
մաս
«
բաժին,
մաս»,
Ակն. պահուած
է
մաս ու
մե ո
«
մաս
և բաժին,
մասնակցութիւն»
ձևի
մէջ,
իսկ Տփ.
մաս մաս անիլ
«
կտրատել»
ձևի
մէջ։–Վն.
մասն,
Ասլ. Խրբ. Մկ. Ոզմ.
Պլ. Ռ. Սեր. Սչ. Տփ.
մաս,
Տիգ.
մաս,
Զթ–
մօս, մոս,
Սվեդ.
մուս
«
եկեղեցու
մէջ
բա֊
ժանուած
օրհնեալ
հացը», Ալշ. Մշ. Ջղ. Ննխ.
Սլմ.
մաս
և Ղրթ՛
մասնը
«
ճաշակ,
Հաղոր­
դութիւն»։
Գրեթէ ամէն տեղ պահուած
է
մա­
սունք
«
սրբի
նշխարք»
բառը։
—
Ստանայի
թրքախօս
հայերը
գիտեն
մաս
«
բաժին.
2.
եկեղեցու
օրհնեալ
հացը»,
մասունք
«
սրբի
նշխարք»,
մասնագիչ
«
մասնակից»՛
—
Ս՚րզ.
հետաքրքրական
է
կ ալամա ծ
«
կալամաս»։
ՓՈԽ. — Վրաց.
Յձեօ մասի
«15
վայրկեա­
նի ժամանակամիջոց»,
այս իմաստի
համար
հմմտ. վերը
մասն
«
վայրկեան»
ԱԲ
(
վկայու֊
թիւնր
անյայտ)։—Տե՛ս
նաև
կալ
բառի
տակ։
*
ՄԱՍ11ԻՍ
«
խթան»,
նորագիւտ
բառ,
որ
մէկ
անգամ
գտնում
եմ գործածուած
Վրդ.
առ.
90.
Հա՛ր զնա մասուսովղ
(
այլ ձ. խթա֊
նաւդ). Մառ էջ
554
թարգմանում
է
«
ՇՆբ61<3–
յւօա՚ե
խթանով»,
նոյն բառր
մի այլ
խմբա֊
գրութիւն,
էջ
115,
ունի երկու
անգամ։
–
Ասոր.
յ ՏՀ^տ՚֊ոձօ
ւՈՅՏՑՏՁ «ՅՇԱԽԱՏ,
խթան»
(8
քՕՇե61ա. ԼՇՃ. Տ^Ո
-
. 190 " ՛
յ ,
քաղդ.
^ Ը Ը Ձ Ո13ՏՁՏՁ,
արաբ.
1
աՏՅՏ
կամ
ւաՈՏՅՏ
«
խթան»։
Fonds A.R.A.M