ձ
ՃԱԳԱՐ
(
ի - ա
հլ. ըստ ՆՀԲ Բ
ա
յց
առանց
վկայութեան)
«
նապաստակի
նման
մի կեն­
դանի է. սուորիկ»
ՍԳր. սխալմամբ
համար­
ուած է «բորենի»
Գաղի ան կամ նաև ըստ
ոմանց
«
շնագայլ, տճկ.
չաքալ»։
Ինճիճեան,
Հնախ. Գ. 21
ա
բնաձայ­
նից է հանում։
ՆՀԲ
ծ ա կ ա ր ա ր
բառից։
ԳԻՌ.-Երև.
ճ ա ւ ա ո ։
ՃԱԳՈՄ
կամ
ՉԱԳԱՄ
«
մի տեսակ
խիժա­
բեր մակաբոյս,
որզանազան
ծառերի և
յատկապէս
կաղնու
վրայ է աճում, պատ­
կանում է
\01
՝
ձՈւ
\.2
.
Հէճների
րնտանիքին.
ֆրանս.
§ա,
լտ.
V^Տ^ս^Ո
(
Տիրացուեան,
Շօոէոհսէօ § 88),
գերմ.
/\1
ւտէ61,
արաբ.
ձ1նզ, անգլ.
1
ա տ է ւ 6 է 0 6
(
Յակոբեան,
Արևելք
1890,
մայ. 2), ռուս.
Յ ք ա Տ ա ճ Յ ՛
^6֊Ղ1ա.ձ,
01«6.
յ1Ձ
ևն
( ՜
ճ ո » 6 Ո 1 < 0 8 ՚ հ ,
էջ 382")՝» Վստկ. 66
(
Ատիպխն
զոր ի կաղնոյն
ճագմընէն
շինես).
Ամիրտ.
ունին
միայն
Նորայր, Բառ. ֆր.և
ՀԱ 1925, 303, և ՀԲուս. § 1833։
ԳԻՌ. — Պահուած
ունինք
միայն
ճ ա գ ո ւ մ
Հմշ.,
ՃԱԼԱՄ
«
փենունայ,
Յ Ո 6 Ո 1 0 Ո 6
(
ծաղիկք)»,
ունի
միայն Քաջո ւնի, Գ. 151,
"
ՃԱԼ՚ԼՈԻ^ԱՅ,
որ և
ճ ա դ լո ւ գ ա , ճ ա լղ ո ւ գ ա ր
«
սոնոպրի,
պիստակի
ծառ»
Կամրկ. կամ
նաև
ջ ա լղո ս ս ա , ջ ա ղլ ո ւ գ ա «Շ01՜^01՝\ա1սՏ
յ ՚ Յ –
1
Ձ թ Բ Զ 9 »
երկուսն էլդիտէ
միայն
ՀԲուս.
§ 1836 և § 2622։
֊
Արաբ.
օյյձԼշ.
)
ձկաՏւ, որ ծագում է
պրս.
օ յ յ - Տ ՜ ՜ յ Տ "
Տ ՝ ֊
1
՜ ՛
^
2
Ձ
ձև
Իտ–
Վ
ե
Ր2Ի֊
նը ԳԴ (էջ 235 =328-327)
մեկնում է «ծա­
ղիկ ինչ սպիտակ և անուշահոտ, և է նման
վարդի, որ ղամիսս
երիս կամ լորս
շարու­
նակաբար
փթթի»,
բուն
նշանակում է «կու­
մի վարդ»։ — Աճ.
ՃԱԽԱՆՈՑ, ի- ա
հլ. «ձիու
ոտնակապ»
Պիտ. ուրիշ վկայութիւն
չկայ։
Արմատր
պիտի
լինի
ճ ա խ
անծանօթ
բառր, որի հետ թերևս
հմմտ.
Տ ա կ
«
էգ
ձի»։
*
ՃԱևյԱՐԱ–1, ի- ա
հլ. «անիւ կամ անուա­
ւոր գործիք
(
հիւսնի,
ոստայնանկի,
ատաղ­
ձագործի,
քանդակագործի
ևն)» Վեցօր.
որից
ճ ա խ ա ր ա կ ե լ
«
ճախարակով
հարթել,
կանո­
նաւորել»
Ոսկ. ես. Փիլ.
ճ ա խ ա ր ա կ ա գ ո ր ծ
Վեցօր. էջ 181.
ճախարակաձև.
Ադաթ,
ճ ա ­
խ ա ր ա կ ե ա յ
ՍԳր. Ոսկ. յհ, ա. 2. ևն։ — Միջին
հյ. ձևեր են՝
ջ ա րճ ա կ
(
Նորայր, իառ. ֆր,
1102
ա),
ջ ա ճ ր ա յ
Առաք. լծ. սահմ. 567,
618։
=–Պհլ,
* 0
Ձ ^ Յ ե
ձևից, որի վրայ
րնդար­
ձակ տե՛ս
ճ ա խ ր ։—
Հի ւ բ շ. 186։
Ուղիղ
մեկնեց նախ ԳԴ՝
համեմատե­
լով
պրս.
ՃԷՃ
Ր
Է
,
չ ա ր խ
և
չ ա ր խ է
ձևերի
հետ։
ՆՀԲ արմատր
ճ ա խր ,
լծ. թրք.
չ ա ր խ ։
աձՏԱ
42, .255
պրս.
1
^ X 3 ,
սանս. օճԽճ,
յն. ՝/.ձ՝/.Խ, լտ.
Շ Մ Շ Օ - ։ մԱՏէւ, 26Ոճտբ. 107
զնդ. ՀձճքՅւ
ձևի տակ։ Տէրվ.
Ճ1է31
՜
տ. 2 8
զնդ. տ\<Լձ֊
ք Յ Ո Յ –
«
կոլոր»
ձևի հետ։
ԳԻՌ. — Երև.
ճ ախարա կ ,
Ոզմ.
ճ ախրա կ ,
Ջղ.
ճ ախրա կ , ճ արխա կ ,
Ալշ. Մշ. Սեբ.
ճ ա խ–
րագ,
Մրղ.Սլմ,
ճէ/որխէոկ՛,
Ախց.
ջ ՚ ա խ ա ր ա կ ,
Գոր. Ղրբ.
չ խ ա ՚ր ա կ ,
Մկ. Վն.
չ ա խր ա կ ,
Տիգ,
ջէոխրագ,
Ագլ.
ճ ճ ա ՚ ր ա կ ,
Ձ.թ.
ջ խ ո ա ք
(
բայց
և
ջ ՚ օ ճ յ ը ) ,
էնկ.
ջ ը խ ր ը ք
(
նախաձայնի
պատ­
ճառաւ
կարող է լինել
բուն հայ և ո՛չ թրք,
տե ս Բիւր. 1898, էջ 865)։ Նոր բառեր
են
ճ ա խ ր ա կ մ ա ն ի կ
կամ
ճ ա խ ր ա կ մ ա ն ո ղ
«
լծէ֊լծէ
թռչունը».
միւս
ձևերր տե՛ս
ճ ա խ ր
բառի
տակ։
Fonds A.R.A.M