Ղ Ա Ն
1 6 5
՛
ԼԱՐ
բառր
նՀԲ և սրան
հետևելով
ԱԲ
մեկնում
են «երգեհոն»,
անշուշտ
ձայնական
նմանու­
թիւն իր հետևցնելով,
սակայն
սխալ
է, որով­
հետև
Թղ. դաշ,
գրում
է «երգեհոնօք
և ղա­
նոնօք
յորդաձայնիւք»,
որով
հասկացւում
է,
որ երկուսր
տարբեր
նուագարաններ
են)։
֊–
Արաբ,
Օ յ - յ Ս
գ Զ Ո Ա Ո ՝
նոյն
նշ, որից
նաև
թրք.
գ ՁՈ Լ ա , գՁՈՕՈ.
արաբ
բառն
էլ
վախառեալ
է յն, 7.0.՝)ա՝1
ձևից, որ
նշանա­
կում
է բուն
«
եղէգի
ցօղուն»,
բայց
նսւ՚Հ
«
նուագարանի
բանալի,
մի տեսակ
միալար
նուագարան»։—Հիւբշ.
516։
նՀԲ
յն.
0 0
^ 0 7 0 7 ,
պրս,
է ր ղ ա ն ՚ ա ն ,
է ր ղ ո լ ն ,
թրք.
գ ա ն ո ւ ն
(
ուղիղ
է
միայն
վերշինը)։
Ուղիղ
մեկնեց
նաև
8
ւ ՜ 0 Օ
1
Հ61ո՜1.
Ուս. վախ.
բառից։
ՂԱՆՃ.
արմատ
առանձին
անգործածա­
կան,
գտնւում
է միայն
խ ա ռ ն ա ղ ա ն ճ
կամ
խ ա ռ ն ա ղ ա ն ջ , ի
հլ. «խառն
և խուռն
ամ­
բոխ»
ՍԳր.
«
հասարակ,
ռամկական»
Ոսկ.
ես. Կորիւն. Վեցօր. 80, 86 բառի
մ էշ.
նոյնր
ասւում
է նաև
խ ա ռ ն ի ճ ա ղ ա ն ճ
կամ
խ ա ռ ­
ն ի ճ ա ղ ա ն ջ
ՍԳր. Ագաթ. Ոսկ.
յհ. ա. 17.
խ ա ո ն ա ճ ա ղ ա ն ճ
Վեցօր. 139.
խ ո ւ ռ ն ճ ա ղ ա ն ջ
Յայսմ. — վերջինները
տարակոյս
են
հանում
բառի
ձևի մասին՝
թէ արմատք
ղ ա ՞ ն ճ
է, թէ
ճ ա ղ ա ն ճ ։
Սրա
համար
հետաքրքրական
է
խ ա ռ ն ի ճ
«
ամբոխ
մարդկանց»
նորագիւտ
բառր,
որ մէկ անգամ
գտնում
եմ գոր­
ծածուած
Մխ. այրիվ. էշ 41. «Իսկ
խնամքն
Աստուծոյ
ի բազում
խ ա ռ ն ի ճ ս
գոյացոյց
ղհսկայսն
յաղթանդամ
ք և ուժեղք»։
Դրնղ.
ստէպ
գրում
է
խ ա ռ ն ա խ ա ղի ն ճ , խ ա ռ ն ա խ ա –
ղ ի ն ջ
(
ինչպէս՝
էջ 98, 100, 547 ևն), և մէկ
անգամ
էլ ունի
խ ա ռ ն ի ճ ՝
էշ 365.
Խ ա ռ ն ի ճ ք ն
ստիպով
բերեալ
են։ Աւելի
լաւ է
արմատը
դնել
աղա նճ ,
ըստ
որում
ղ
նախաձայնով
բառ
չունինք
հայերէնի
մ էշ
(
նկատողութիւն
Ղափանցեանի
)։
նՀԲ առանց
բուն արմատր
մեկնելու՝
խ ա ռ ն ի ճ
համարում
է «մարախ»։
Հիւնք.
արմատը
նոյն է դնում
ղ օ ղ ա ն ջ
ձևի հետ։
՚
Ղ Ա Շ Ա Յ
«
ասորի
քահանայ»,
նորագիւտ
բառ,
որ մէկ անգամ
գտնում
եմ
գործածուած
Մեծոփ. 28. «Եւ ասորի
ղաշայ
մի նեստո­
րական
գայ մտանէ
ի տուն
իշխանի
միոջ»։
= Ասոր.
գ Ձ ծ Ձ
«
երէց,
քահանայ»,
որ և
զ
3
"75
3
«
քահանայ»,
սրանից
է թրք.
եշտւ5
«
քահանայ»,
ծագում
է
ՕՅՏ
«
ծերանալ»
ար­
մատից
և բուն
նշանակում
է «ծեր,
երէց»։
֊
Աճ.
Ղ ա ւ ս ա լ
տե՛ս
Կապալ։
ՂԱՏԱԳ11Ս
«
ճարտարապետ»,
ունի
միայն
Բառ,
երեմ, էշ 192։
՚
Լ Ա Տ Ա Յ
«
վերակացութիւն»,
գիտէ
միայն
Բառ. երեմ, էշ 192։
* ՚
Լ Ա Տ Ա Փ
«
մի տեսակ
բոյս. լտ.
ՅւԵւբ\ՇՀ».
այս
ձևով գործածուած
չէ և սրա
տեղ
կան
միայն
զանազան
սխալ
ձևեր. ինչ.
ղ ա թ ք ,
ղ ա ս ւ ֆ
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. §
1796։
֊
Արաբ.
^.Լձ
զ&էՏււ
նոյն
նշ. (տե՛ս
Կամուս,
թրք. թրգմ. Բ. էշ 827
և
ՏէՇւՈ–
Տ Շ հ ո 6 ւ ժ 6 ք տ ա
12, 3 2 4 ) .
սխալ
ձայնա–
նիշներով
այս բառր
կարելի
է կարդալ
նաև
զ2ւէ\ (որ Է
ղ ա ա ֆ ) ,
իսկ
վերշին տառի
վրայ
մի կէտ
աւելի
դնելով՝
զճէզ
ք > Դ
ա
թ ք )
։
—
Աճ.
Կայ նաև արաբ.
^^֊.Շ.
7
Ձ 0 Ձ
է
<(
մի
տեսակ
հնդկական
ծառ
է»
(
անդ,
էջ
820),
* ՚
Լ Ա Տ Ի
«
դատաւոր
մահմետականաց»,
գործածական
է յետին
գրականութեան
մէջ.
ինչ. Բազում
դէդէպուլք
ևս և
ղ ղ ա ա ի ն
Տըփ–
ղեաց
և
ղ ղ ա ա ի ն
Անւոյ
և
ղ ղ ա ա ի ն
Դունայ
և զանոլանի
շեխն
Սուրմարւոյ,
րնդ որոց
և
զմեծ
եպիսկոպոսն՝
Անւոյ
(
Օրրել,
էշ 260).
—
նոյնր
խ ա տ ի
ձևով՝
Ուռհ. տպ.
էշմ. էջ
408.
նոյնր
ղ ա դ ի
ձևով՝
նոր վկ. էջ 137 — 9
(
Ժ՚Ւ դարից)
ևն։
–
Արաբ.
«
Շէրիի
մահմետա­
կան օրինաց
դատաւոր»։
*
ՂԱՏԼ՚3>Ա
«
թաւշածաղիկ»
Սալաձ.։
= 0՝ՐՔ–
«
է-ճ
^ճ.»
գՅճւք
՝6
«
թաւիշ»,
որից
և
զձձւքշ
<յ1€6§1
«
թաւշածաղիկ»։
Ուղիղ մեկնեց
նորայր, Բանաս. 1901,
125,
*
ՂԱ Ր
«
դափնի»
Ամիրտ.
ունի
միայն
ՀԲ ուս. § 1805.
գրուած
է նաև
կաո
«
դափ­
նիի պտուղ»
Բժշ. (ՀԲուս. § 1323)
և
սխալ
գրչութեամբ
ջար
(
ՀԲուս.
§
2286)։
֊
Արաբ,
7
^
«
դափնի»
(
Կամուսի
թրք. թրգմ. բ. 60,
Տէ6տտցհո6ւճշ.ք
ա ա
12,
էջ 223),
Fonds A.R.A.M