1 6 2
6
ւ–0ՏՏ6է յ/\տ. 1834, 369
ևն վրաց.
ց եմա ։
նՀԲ թրք.
^ յ ՚ յ . ^ սօսսագ,
սունմագ
«
մատուցանել,
րնծալել»,
իսկ
պատաւեակ
բառի
տակ
լծ. եբր.
ծօն։
ՒՀւ\1Խ
Տ ՚^ճա
66, 274
մտածեց
առա֊
ջին անգամ
ուղիղ
մեկնութիլնր՝
համե­
մատելով
զնդ.
2 3
V Յ I | 3
և սանս.
1
ւ Յ \ ՚ Յ Ո Յ
ձևերի
հետ։
նոյնը
աւելի
զարգացրին
Հիւբշ. \Լ1
23, 24
և
Լ Յ § .
Խա.
Տէսճ.
§ \ա>֊Տէրվ.
Մասիս 1881 մայիս 11
հյ. արմատը
դնում է
*
ձա.
հմմտ,
նաև
ըն - ձ ա լ ։
Հիւբշ.
ճաւ.
(
ձաա.
469
վերի
մեկնութիւնը
անապահով
է գտնում՝ նր–
շանակութեան
տարբերութեան
(
|) և
աւ
երկբարբառի
պատճառաւ։
(
Վերի
բա֊
ցատրութեամբ
այս պատճառներր
վե֊
րացւում
են )։
Հիւնք.
րն ծ այ
բառից։
Օտէհօքք 8 8 24 (1899), 182
հնխ,
23
Ա
«
գոչել»
արմատից,
իբր սանս.
հ Յ \ ՚ Յ է ւ
«
կանչել»,
զնդ.
2 3
V Յ ^ է ^
«
նզովել»,
հսլ.
2(
^3,
լիթ.
՚
ձձաշճ «կախարդել»
և հյ–
նզովել,
իմաստի
զարգացման
համար
հմմտ. լտ.
ձւՇՃՈ.
և
ձշձ1ՇՏւէՇ։
(
Այս
մեկնութիւնը
կրկնում է
Բօեօա^ 1, 222
և
529,
առանց
հաւանութեան)։
Թիրեաք֊
եան, Բազմ. 1913, էջ 341 մերժելով
ու­
ղիղ
մեկնութիւնր՝
կցում է թրք.
ՏԱՈ
«
ընծայ»
բառին։
Մառ
3 8 0
22, 61
և
\\
Իւ\Ղ 1918, 342 համարում
է
յաբեթա­
կան արմատ
և կցում է վրաց.
ձղուն,
մինգր.
ջղոնա,
լազ.
օնջւլոնա
«
շնորհել,
բաշխել»
բառերի
հետ։
(
Աւելացնել
նաև
վրաց.
()
օյց(>–
ձւլվնա
«
տալ,
ձօնել»,
8
օ<)(»>ց6
ճ
մի–ձւլվնա
«
տանիլ,
մատու֊
ցանել,
ուղարկել»,
որոնք
բոլոր պատա­
հական
նմանութիւն
միայն
ունին)։
ՓՈԽ.֊
ԼՅ§.
Խա.
Տէսճ. §
1 3 6 0
հայերէ–
նից փոխառեալ
է համարում
եբր.
Ո^է
20173
«
բոզութիւն
անել, յատկապէս
ծիսա­
կան
բոզութիւն
անել, աստուածներին
ծա­
ռայել
կամ
երկրպագութիւն
մատուցանել»։
Բառիս սեմական
միւս ցեղակիցներն
են ա–
րամ.
ՈՅէ 2 0 Ո Յ ,
ասոր.
^
լ
2 3 1
^ ,
ա–
րաբ.
յ յ 2 3 Ո Յ , 23Ո173),,
եթովպ.
4
ք Օ " 0 Օ Օ
23
Մ13՝\/՛
(
տե ս
Օշտշաստ, ՒւշԵւ՜. ս.
ձաա.
ՈձՈձ^է^հ.
1921,
էջ 201)։
9.0
Ն9., ի
հլ. անստոյգ
բառ, որ առան­
ձին չէ գործածուած
և կայ
միայն
վինք ա–
ձօնձ
«
քարաժայռ»
Դամասկ, առ լեհ. և
վի­
մաձօնձական
«
ժայռուտ,
ժայռային»
Պիտ.
առ լեհ. բառերի
մէջ։
Հմմտ. նաև
ձանձ։
նՀԲ կարծում
է որ նոյն է
ձանձ
«
կը–
տոր, ցնցոտի,
քուրջ»
բառի հետ և կամ
թէ պէտք է ուղղել
վիմանձաւ,
որով
ջնջւում է
ձօնձ՝
իբրև
բառ։
Fonds A.R.A.M