ՕՐԻ
619
ՕՐԻ
նակ, ձև, կերպ. 7.նման. պէս.
կերպով»
ՍԳր. Եւս. քր. և պտմ. Եզն. Կոչ.որից
օ ր ի ­
նա կ
զ ա յ ս , ղ ա յ ս
օ րին ա կ ,
զ ն ո յ ն օ ր ի ն ա կ
«
այս պէս, այնպէս»
ՍԳր. Փարպ,
օ ր ի ն ա կ ա ­
գ իր
Եւս. պտմ. Վեցօր.
օ ր ին ա կ ե լ
Ագաթ.
Փարպ.
օ ր ի ն ա կ ո ւ թ ի ւ ն
նար.
մ ի օ ր ի ն ա կ
Իմ.
զ. 8. Ոսկ. յհ. ա, 6. Կրչ.
վ ե ց օ ր ի ն ա կ ք
Ելս,
պտ\մ.
բ ա զ մ օ ր ի ն ա կ
Փիլ. Խոր.
դ ո յ ն օ ր ի ն ա կ
Եղիշ.
ը ն դ օ ր ի ն ա կ ե լ
3,
իշատ.։
~Պհլ.
*
Ձ տ < 5 6 Ո Ձ1 \
ձևից, որի վլւայ ման.
րամ ասն տե՛ս
Օրէն։
ՆՀԲ և ձիւնք,
օ ր է ն
բառից։
Ա. Գ.,
Բիւր
՝
. 1900, 518
պրս. ^&Ո^ «գոյն, ե֊
րանգ».
բաւռից։
Գազանճեան, Արև.
մամ. 1907, 934—5
թրք.
է օ ր ն է ք ,
որ
սակայն
հայերէնից
է
փոխառեալ։
ԳԻՌ.-Ախց. Կր.Ջղ. Վն. Տփ.
օ րին ա կ ,
Ալշ. Երև.Մշ. Սեր. Սչ,
օ րին ա դ ,
Ննխ.
օ ր ի –
նադ, օրն ա դ ,
Տիգ.
օ ր ին ա գ ,
Շմ.
օ ոնա կ ,
Ղրւբ–
րւ՝է՚&ակ,
Մկ.
է օ րին ա կ ,
Զթ.
ո ւ յ ո ւ ն օ դ ,
ո ւ յ ո ւ ն ո դ ,
Պլ.
է օ րին ա գ ,
Ասլ.
է օ րին ա գ , է օ –
րինայ.
(
Պլ. և Ասլ.
է օ
ձայնը
տճկ.
ՕՈՈշԱ
ձևի
ա՚զդեցոլթեամբ
է, ըտտ Աճառ.
Ի\ՏՆ
10, 324,
թարգմ. Բազմ. 1897, 260), Սլմ.
է օ ր ի ն ա կ
գործածւոեմ
է
միայն
հետևեալ
դարձուածով.
Մարդը
էնքան
մաշուել
նիհա–
րել է, որ
է օ ր ի ն ա կ ն
է մնացել (այն է
միայն
երևոյթր),
ՓՈԽ. — Հայերէնից
են փ ոխառեալ արև.
թրք.
ճ յ Ս
^ յ ք
ԿոՏւԿ,
ՕՐՈՇե
«
պատկեր,
նմա֊
նոլթիւն, միբանի նախատիպը,
բուն
օրի­
նակը»,
օսմ,<ձԼձյձ^
՝ * ՚
ք
Ո 6
^
«
նախատիպար,
օրինակ,
նմոյշ»,
Կազանի
թթր.
ն1՜Ո31<,
դւռ, թրք. Կես. Տ.և էնկ, (նաև
թրքախօս
հայոց ու յունաւց
բարբառով)
Ցաշ1<
«
օրի­
նակ»
(
Բիւր. 1898, 712, 789 և 1899, 798),
Եւդ. նէՈձձ
(
Յու՛շարձան
328)։
Թուրքերէնի
միջոցով
են լազ. 0էՈՇգ՚1, քրդ.
է օ րն է կ , օ ր ի –
նէ կ
(
հմմա.
Յովհ. ժգ.15 Չրմա քօ մր ժը
ոռա
էօրնէկ քի տա —Աի օրինակ մի ետու
ձեզ, Հռովմ,
ճ.
14
Ալ օրինէկ քի պա ժ է ֊
ռա, քօ լր բաշէ տէ պը հ աթա=^Որ է օրի­
նակ
հանդերձելոցն),
յն.
0(
^5X1,
սերբ.
1
ՄՈ61<
«
օրինակ,
նմոյշ»։
(\
՚
Յաեշւ
-
)/
՚,
Տէ
^ՈՆ
ածւ՚է.
էջ 78 թրք. բառը
համարելով
բուն
1
\0
ՐՈ61\,
ստուգաբանում
է
|*6ք
«
տեսնել» ար­
մատից,
բայց
որովհետև
թուրքերէնի
մէջ
տարօրինակ
է այսպիսի
բառակազմ
ութիւն,
միանգամայն
և գոյութիւն
չունի
միւս
ալթա­
յական
ցեղակիցների
մէջ, ուստի
հաստատա­
պէս փոխառեալ
է հայերէնից։
Այսպէս է
դնում նաև
Տ
^ՅՐ Օ Տ է
1, 127։
Բուն
թրքա­
կան բառն է
ս1ոս ( Ք
^ Յ Ր Օ Տ ՚ ե
7,
155)։–
Աւելորդ է խօս\իլ
Շահինձանի
դէմ, որ Բիւր.
1900, 341
թրք. բառը
ուզում է դնել
ցեղա­
կից հայերէնի,
մինչդեռ
հայերէնը
պհլ. փո­
խա՛ռութիւն
է
)։
ՕՐԻՈՐԴ ( ի - ա
հլ. յետնաբար)
«
կոյս աղ­
ջիկ» Վիպաս. (Խոր. բ. 47), ՍԳր. որից
օ ր ի ­
ո ր դ ո ւ թ ի ւ ն
Եփր. ծն. քս. 23. էմբ. սղ. ճառ֊
ընտ. գրուած
նակև
ՕՐւորդ,
ո րի ո ր դ ,
նաև
ո ւ ո ո ր դ ՝
րստ Ալիշ. Հին հաւ. 199։
—
Իմաստի
համար
հւմմտ. Խոր. բ. ծ. «Տալ
զտիկին օ ֊
րիորդն
Ալանաց
զՍաւթենիկ
ի
կնութիւն
Արտաշիսի.
Առնու
զտիկին
օրիորդն
Սաթե–
նիկ»։
նՀԲ թրք. (իմա՛
արաբ.)
ճ ի ւ ր ի
«
կոյս
ւգարիկ»։
Տէրվ. Երկրագունտ
1883, 170
«
գուցէ թէ
օ ր ի - ո ր դ » ,
Եազրճեան, Պատ­
կեր 1890, 198— 209 սանս.
V^^Ձ
«
մարդ»
ձևից
դնում է
ՈՐ-եար,
իգականը
ի
մասնիկով՝
ոս՝6ի
կամ
որի, աւրի,
ո֊
րից
օ ր ի ո ր դ ։
Ծէնէվիշեան,
Արևելք
1890
հոկտ. 18 մերժելռվ
այս՝
դնում է
ՕՐ
բառից՝
իբր «օր ունեցող,
չափա­
հաս
աղջիկ»։
Հիւնք.
ա ր բ ա ն ե ա կ
բառիս
կամ
յն.
ձֆըՂ «աղախին»,
տճկ.
ա վ ր է թ
«
կին»,
Ալիշան, Հին հալ. 199
ոլրու,
հ ո ւ ր ի
բառերի
հետ։
Բտճ6քՏ6Ո,
Հյ. դր.
լեզ. 46
–
որ դ
մասնիկով։
1
ՀՅքտէ,
Յոլ֊
զարձան 402 սումեր.
ՅքԱ
«։
է,գ»։ Մառ
\
ՀձՈ 1917, 314 և 1920, 123, ՀԱ 1921,
81
օ ր ի = ո ւ ր հի +ո ր դ ի = թաօ^.
–
էւ1
«
որ­
դի»՛
Ղափանցեան,
Նոր ուղի 1929,
յն\վ. էջ 339 խալդ.
ՅաՈ « ւ ա Հ^ + ԱքԱ֊
ՃՅՈ
1
(
=
վրաց.
օ ր ե թ )
«
սերունդ»։
(
Սա­
կայն խալդ,
«
ւտէր»
բառն է ըստ
Տց^Ըշ
477 6
ԱՈ
(
և ո՛չթէ Յ՜գյճ), որ »–Ա գա­
ղափարանշանի
րնթերցուածն
է. գըտ–
նըվում է ՄՀերի
դռան
ա րձանա
գրու­
թեան
մէջ)։
*0
ՐՀՆ ( ի
հլ. յետ՛նաբար)
«
օրհնութիւն,
Fonds A.R.A.M