4
ԱՆԱՀԻՏ
աեցի
դպրոցական
եւ լսարանական
բաժին Ակար
ու ճերմակ
մուրաք*
վել այէւվ ի ս զն
ւ ում
1892
93
ուսունՂւական
տարեշրջանին;
1890
թուին,
Հ
ա
յ
յ
ա
յ
ա
ս
Ի
բարեգործ
Ա–
դեքսանգր
Մ անթաշեանի
օժ ան դա կութ եա մբ
գնացի
Ո եր չին
եր աժ շա ական
ուսումս կատա–
րելագործելու։
՛
հիմեցի
աշխարՀա
Հռչակ
^ու–
թակաՀար
Յովսէփ
Յովակիմին,
որ
Բերլինի
արքունի
երաժշ աանոցի
տեսուչն
էր։
Խ որ֊
Հուրդ աուաւ
մանել
Ռիխարդ
Շմիաթի
մաս­
նաւոր
երաժշաանոցր։
Ուսուցչապետ
եւ
ար֊
քուն
ի երաժշտադէսւ
ա
Լ սու չ Ռիխարդ
Շմիտ–
թր
յանձն
առաւ
ինձ Հետ
սլարասլել
առանձ­
նապէս։
թ՛էեւ
ծանօթ
էր ինձ դաշնակի
ուսումր
մինչեւ
կեղծ
յա Լորդութ
իւննե
րր,
բայց
սկրդ–
բիցն
սկսեցինք
(
որ Հիւէնաւ որ լինի։
Եմիաթի
մօա
մնացի
ուղիղ
երեք
աարի՝
189
Ց
թ
ո
*
~ Ի
Յունիսից
մինչեւ
1899
թուի
Յ՚՚՚֊՚սիսր։
Աւ֊ար–
աեցի
ա եսական
եւ մանաւանդ
գործնական
երաժշաութեան
ամբող^
գասրնթացր։
Միաժամանակ
իսկական
ուսանող
գրուե­
ցայ
Բերլինի
արքունի
Ֆրիարիխ-ՎիլՀէլմ
Համալսարանի
փիլիսոփայական
բաժնում
եւ
լր
ա
ցրի
երաժշաութեան
փիլիսոփա
յական
պա ա մա կան
գասրնթացլչ։
Ուսուց էա պե ան եր ս
էին
ք. 86116ՈՈԶՈՈ, Օ.
ք 1շ1Տ€հ€Ր
եւ Օ.
1899
թուին,
Աեպաեմբերին
վերադարձայ
Ս.
էլմիածին։
՛
հեռ *հէորգեան
ճեմարանի
ՏՀ. գա սա ա ան
աշակերտ
էի, երբ Ս ակար
Ա, Ամենայն
Հա­
յոց
Կաթողիկոսի
օրով
մաայ
Ս,
է^միածնայ
միաբանութեան
շ
ա
րքր։
1890
թուինք
Յունիսի
8
ին
ձեռնաղրուեցայ
աւագ
սարկաւագ։
1893
թուին,
Սեպտեմբերի
Ոին,
Մկրտիչ
Ա. Ամե–
նայն
Հայոց
Կաթողիկոսի
օրով
ձեռնաղրուե­
ցա
յ աբեղա
յ։ 1895 թուին,
Փետրուարի
Հ()ին
ձեռնաղրուեցա
յ վարդապետ։
Ար ս։ ա ս ա
Հ մա­
նում
ես վարդապետ
ուս ան ս ղ էի։
ճեմարան
մտած
օրից
երգիչ
եւ
Ս\ ՚յր
Աթոռի
ա
չքի
ընկնող
ձայն եղ
մանուկներից
մէկն
էի։ Երբ
Գէորդ
Գ. Կաթողիկոսն
ի
շնում
էր Վեհարանից
Մայր Տաճար,
ես եւ էմ մի
ձայնեղ
րնկերս
կանգնում
էինք
նորա
Աթոոի
մօա
եւ ա յնպէս
երգում
մ իա յնակներր։
Մեր
երգելու
ժամանակ
ծերղւնի
Հայրապետի
ար–
ցունքներր
գլորւում
էին եւ թաւալուելով
եր­
կին
ւի ի լռնի
ծալքերի
մէի
Մակար
Ա.ի օրով արդէն
գլխաւոր
դասա­
պետ
էի
Մա
յր
Աթոռում
Գ.
գասարանիցն
սկսած։
Մկրտիչ
Ա.ի օրով 1893ի
Սեպտեմբերի
սկզբին
նշանակուեցի
ճեմարանի
երաժշտու­
թեան
ուսուցիչ։
՛
հաս էի տալիս
Հայ
եկեղեցա­
կան
երաժշտութիւնը
Հայ նորագոյն
եւ եւրո­
պական
ձայնանիշերով
մինչեւ
արտասահման
գնալս։
Երաժշտանոցն
ու Համալսարանն
ա֊
ւարտելուցս
յետոյ,
1899
ի Սեպտեմբերին
վեր­
սկսեցի
ճեմարանի
ղասերս,
նշանակուեցայ
Մա յր-Աթոռի
երաժշտապետ
եւ վարում
եմ
Ս այր Տաճարի
բա դմա
ձա
յն
խումբր։
Առածէն
Համերգր
միացած
էր
Բերլինի
Բ. դասախօսութեան
Հետ։
Եւրոպա
յ ո ւ մ
մեծ
Համերգս
տեղի
ունեցաւ
Փարիգում,
«
Փարիզի
Հա յկական
Միութե
ան »
ձեռներէցութեա
մբ,
1906
՚
հեկտեմբեր
1
ին։ Այո
Համերգով
նպա­
տակ
ունէի
ծանօթացնել
Ֆրանսա
յի
երա­
ժիշտ
աշխարՀին
Հա
յ ժողովրդի
եկեղեցական
եւ
ժողովրդական
ստեղծագործութիւնն
երին։
Այո
Համերգի
մասին
խօսեցին
գրեթէ
բոլոր
երաժշտական
Հրատարակութիւնն
երր.
ի՝սկ
մանրամասնաբար
Լ է յ\161*0Այէ€ 1\1սՏ1Շս1,
2
Շ
^Վօտ. 23 — 24, 15
ՕձօշաԽշ,
թթ. 422
— 424*
Փարիզի
Համերգից
յետոյ
Հրաւէր
ստացա
յ ՀԼսւիցերիա
յի
Հա
յ ուսանո
ղութ
իւն–
ներից
Համ
եր գներ
տալու
Հա մար
Հետեւեալ
քաղաքներում՝
/
յի֊րիխ,
Լօղ ան
եւ
Ժ՚ըն
եւ։
Կովկասում
Համերգներ
եմ տուել
Ս. է ք մ ի ա
-
ծ ի ն
ք
Երեւան
,
$ վւ ղի
ո եւ Բա
դու։
Անդր ան ի կ
դասախօսութիւնն
արել
եմ
«
Հայ
ժողովրղ ական
եւ եկեղեցական
երաժշ­
տութեան»
մասին՝
աւարտելուցս
անմիրապէս
յետոյ
Բերլինի
«
Ս ի ^ա
զդա
յին
Երաժշտա­
կան
Ընկերութեան»
Համար
1899
թուին,
Մա­
յ ի ս ի
10
ին։
Այո Ընկերութեան
ՀիԱեադիր
ժո­
ղովի անդաԱեերից
մէկն
էլ ես էի։
Նոյն
դա­
սախօսութիւնն
Ընկերութեան
խնդիրքով
երկ­
րորդեցի
1899
Յունիսի
1-'
ւին, աւելի
բազմա­
մարդ
երաժիշտ
Հ ասարակութեան
առա^
ն ո յ ն
քա
ղա քում՝
Օ արվէնքա
յի
երաժշտանոցի
սրաՀ
ում։
Այս
դասախօսութեան
մասին
գրուեցան
թերթերի
մ էշ
Հիացմունքով
եւ
Հ
Միջազգա­
յին
ե ր ա ժ շա ա կան
Ընկերութեան»
ամսագրի
՚
է է Լ
՚ / 2 6 –
ճ $ Շ հ ո ք է <–1€Ր 1ոէ€Ո13է10Ոձ16Ո
Fonds A.R.A.M