Ա % Ա Հ Ի Տ
՛
հեղ, ոլորան
արահետներէ
դէպ ի մեզ
7
^ 7 ^
՜7*
է՛
կտզան
յանկարծ
խումբ մը մանուկներ, թե­
ւաւոր
պարիկներու
պէս։ Կը կայտռեն, կր
Սիրտս բաժակ
մըն է մեղքերէ
մաքրուաձ\
պարեն, կր բոլորուին
մեր շուրջը ու ծաղիկ.
Անոր մէջ կր հոսի մանրագորով
մրմունքԱ
ներ կր աիռեն դէմ զիմաց
բռնկող մեր դէմ.
թաքուն
սէրերուն։
քին տ մեր էութեան
ծփանքներուն
վրայ...։
Երջանկութիւնը
կը յամենայ
հոն թափել
Տետոյ կը դաոնան, կը հեռանան երգելով, հա.
ջերմ մարգարիտը
հոգեյոյզ
պահերուն,
–
է1աչա։ի Ոէս/ւու սՂւերով, ո, կը կորստին
թու.
Հոն կր նետեմ
կրակր
տառապանքին,
փերու ետին, տզաւ նեակներո,
երամի
մը պէս,
հրդեհը
ցանկութեան
ու բօդերր
տրտմտ .
թետն։
^
^ ^
Իր աւրերուն
լոյսը կր շողայ Ւ՛
1
աչքե.
բու ս մէջ։
Ո
՛
ւ ռ
Լ1
ւ
ւ ւ
Լ1
ա լ հ
1'
Ր շրթունքներուն
բոցը կր բռնկի իմ
Սեր
եոգիներր կր խօսին
լռութեան բար.
1
Հ
՛ ՚
ր
՚
" ՚
7
՛ ՚
բառով–.
շրթունքիս
վրայ։
,,,
, .-
։ ։
^ ւ Ափերուս մէօ կր հոտոտեմ
թարմութեան
Աչքերս փակ եհ մշտանորոգ
տեսիլնե.
1 1
լ Ղլ
բուն
դէմ։
*
ա
ԴԻԿռ>
Ոչ մէկ լար կըթրվռա(
ականջներուս
մէջ–.
լիանամ, կը լիա ամ։
Զգայարանքներէս,
մարմինէս
կը վանեմ
Դմակին
մէջ յորդած է գինին լա ո համ.
ամէն դոդ ու սարսուռ որ կուգան
արտաքին
Բ
ո
յր ՚ ՚րուն,
աշխարհէն,
^
.
^
Կը պայքարիմ
լոյսին դէմ՛ որ կ՛ուզէ էու.
թենէս
ներս թափանցել,
Ե ր ր
նուագը կը ղադրի, իմհոգիս դեռ կը
Երազը գրկած է զիս իր թեւերուն
մէջ, ու
,,
աւաո
նի
հայրենի
բնութեան
տեսիլներուն
ես մոռցած եմ ինչ որ իրականութխնն
է, ինչ վերես
Հոն, ուր նշենիները կր ծաղկին գար.
որ արդէն ստեղծուած։
ն ա ն ե ւ
ի
ր ե ն ց
–
ա
փ
րա
կներուն
տեղ
արիւնի
Տրտմութեան
քօղեր կը ծածկեն
քայլերս,
կայլակներ կը նետեն
հոդին
մերկութեան.
Կ՛երգեմ առանց
ձայնի, Եւ համբոյր մը
կը դողայ իր մատներուն
վրայ,
Կ.
Պոյիս, 1929
ԹՈՐՈՍ ԱՀԱՏԵԱՆ
Fonds A.R.A.M